ประถม 1 ฉบับพิเศษ ---เปลี่ยนห้องครั้งแรก

          เหอะแย่จังเลยนะที่วันนั้นการเรียนการสอนในห้องเรามันเปลี่ยนไปว่ะเพราะไม่มีครูมาสอนวันนั้นแล้วและเราก็ต้องมาเรียนกับครูประจำชั้นอีกห้องนึงนั่นแหละทำให้เรารู้ซึ้งถึงการสอนอันโหดร้ายของครูคนนี้เลยทีเดียวความจริงแล้วเราควรจะยุติการพูดคุยถึงครูคนนี้ได้แล้วนะแต่เราสนิทกันก็ตอนนี้เนี่ยแหละ สนิทลึกซึ้งกันเลยทีเดียวบาทีก็สงสัยเหมือนกันนะว่าทำไมอีกห้องว่านอนสอนง่ายจัง ครูห้องนั้นสอนยังไงนะเราเองก็สงสัยเหมือนกัน เราไม่เข้าใจโลกของผู้ใหญ่นักหรอก โลกที่ครูสองห้องกำลังแข่งขันกันเอาหน้าว่าเด็กห้องไหนจะดีไปกว่ากันเนี่ยนะโตมาก็พึ่งจะเข้าใจเนี่ยแหละ ฮาฉิบหาย

          ในวันนั้นเราเรียนช่วงเช้ากับครูคนนั้นซึ่งเป็นครูประจำชั้นของอีกห้อง ครูแกก็ให้งานมาทำแล้วก็จบเลย ไม่สนใจห่าไรเราเลยว่าง่ายๆ ก็แค่ทำตัวให้ดีอยู่เงียบๆ ก็จบละ ไม่ต้องทำงานที่แกให้มาก็ได้เพราะงานพวกนั้น แกไม่ได้ตั้งใจอะไรกับเราเลยเพียงแค่อะไรก็ได้ให้เราสงบปากสงบคำแล้วอยู่เงียบๆ พอจบแล้วก็สอนอีกห้องอย่างไม่สนห่าสนเหวไรทั้งนั้นคือยังไงก็ต้องสอนห้องของตัวเองเป็นหลัก คือเราดันเป็นพวกว่านอนสอนง่ายด้วยเราเลยต้องทำงานที่ตัวเองได้ ซึ่งป้าแกสั่งให้คัดนั่นนี่นั่นแหละก็คัดไปไงเขียนไปไง สรุปว่าแกก็ตรวจและก็วงๆ จุดที่มันผิดซึ่งเราไม่ผิดนะแค่เว้นวรรคไม่พอเลยต้องใช้ตัวขีดคั่น ( - ) แล้วขึ้นคำที่บรรทัดใหม่อย่างเช่น 

.....................................................................................................................................................ศต-
วรรษ  ...........................

ซึ่งครูเราบอกว่าในบางครั้งมันทำได้และไม่เสียหายอะไร แต่แกกไม่ยอมว่ะ สุดท้ายก็โดนลงโทษ ซึ่งเราว่ามันไม่โอเคกับเราเราว่า การทำโทษมันไม่ใช่ เราก็เถียงแหละว่า แค่เขียนผิดทำไม่ต้องลงโทษกันด้วยมันไม่ใช่ทางออกที่จริงเลยนี่นา เราแค่เขียนใหม่แล้วมาให้ตรวจก็ได้นี่ทำไมต้องทำอะไรแบบนั้นด้วย เราถามความเห็นกับเพื่อนอีกห้องแต่เชี่ยทั้งห้องเงียบว่ะเหมือนช่วงที่เรากำลังพยายามบอกว่าสิ่งที่แกกำลังจะทำมันไม่ถูกว่ะป้าแกก็ขึ้นเสียงเพื่อจะกำราบเราด้วย เราเลยเงียบเพราะเห็นยังไงก็ไม่เป็นประโยชน์กับเรานักหรอกเพราะไม่มีใครกล้าหือหรืออะไร สรุปเลย โดนจีบดอกบัว (วิธีทำโทษที่เหี้ยมากก็คือให้เด็กจีบมืออูมๆแล้วเอาสันแปรงลบกระดานเคราะมือ) สิบที ซึ่งทำแบบนี้กับเด็ก ป.1นี่นะ

ปกติห้องเราถ้าอะไรผิดพลาดครูปฏิมาแกก็จะบอกว่ามันผิดนะ ผิดตรงไหน แล้วจะแก้ยังไงแล้วให้เรากลับไปแก้มา แกก็จะไม่ว่าอะไร ไม่ทำโทษด้วย ซึ่งมันดีนะดีกว่าวิธีที่ถ้ามันผิดหรืออะไรผิดก็ตี ไม่รู้ว่าแกติดนิสัยซาดิสม์พวกนี้มาได้ยังไงเหมือนกันนะ

หลังจากที่โดจีบบัวไปเราออกมาจากห้องแล้วตะโกนเข้าไปในห้องแก

“มิน่าล่ะ เพื่อนในห้องถึงได้เกลียดครูกันเกือบทั้งห้องอีครูใจยักษ์....”

แล้วเราก็วิ่งกลับไปที่ห้องของตัวเอง แล้วก็เล่าที่แกทำกับเราให้เพื่อนฟังเพื่อนเราก็ทำอะไรไม่ได้ล่ะ นอกจากบอกว่า “เราไม่น่าไปส่งงานแกเลยเพราะยังไงก็ก็ไม่ได้อยากสอนอะไรห้องเราแต่แรกอยู่แล้วที่ให้งานก็เพราะอยากให้เราสงบปากสงบคำก็เท่านั้น” ซึ่งถามว่ามันน่าเจ็บใจไหมก็เจ็บแหละ หลังจากนั้น เราก็ตั้งใจเกลียดครูคนนี้มาโดยตลอด ซึ่งนั่นก็ดีมากเพราะแกอยู่สอนไม่นานแค่ปีครึ่งแกก็ย้ายไปสอนที่ใหม่....