พลันทำให้นึกขึ้นได้ว่า ไม่ได้มีแค่ประเทศไทยที่เฉลิมฉลองปีใหม่ในเดือน 5

กัมพูชาก็เช่นกัน

ประเทศกัมพูชาก็ฉลองสงกรานต์ในวันที่ 14-16 เมษายน (หรือ 13-15 เมษายนเช่นเดียวกับไทย)

และมีคำเรียกแต่ละวันคล้ายคลึงกับบ้านเรา คือ วันที่ 1 ของประเพณีเป็นวันมหาสงกรานต์ วันที่ 2 เป็นวันวัณบัท และวันที่ 3 เป็นวันเฬิงศักติ์ (วันเถลิงศก) ตามลำดับ

ส่วนต้นกำเนิดของวันสงกรานต์ก็มีตำนาน "ท้าวกบิลพรหม" เช่นเดียวกับคนไทย

ซึ่งเป็นการพนันของท้าวกบิลพรหมกับ "ธรรมบาลกุมาร" ว่าหากธรรมบาลสามารถตอบปัญหาได้

ท้าวกบิลพรหมจะต้องตัดศีรษะของตน แต่ถ้าธรรมบาลตอบไม่ได้ ธรรมบาลจะต้องตาย

ท้ายที่สุด ธรรมบาลสามารถตอบปัญหานี้ได้ ท้าวกบิลพรหมจึงต้องตัดเศียรต้นเองตามสัญญา แต่หากเศียรท้าวกบิลพรหมตกลงบนดิน ไฟจะไหม้โลก หากโยนขึ้นฟ้า ฝนจะแล้ง หรือหากตกลงในมหาสมุทร มหาสมุทร จึงตัดสินใจให้นางทุงษะเทวี ธิดาองค์โตนำพานมารองรับเศียรของตนไว้ แล้วรักษาไว้ ณ เขาไกรลาส เมื่อครบปี ให้ธิดาทั้ง 7 ผลัดเปลี่ยนกันเชิญเศียรท้าวกบิลพรหมเวียนประทักษิณรอบเขาไกรลาส 3 รอบ

เมื่อถึงเทศกาลปีใหม่เขมรแล้ว ชาวกัมพูชาจะเฉลิมฉลองศกใหม่ด้วยการทำความสะอาดบ้านเรือน เตรียมเสื้อผ้าใหม่ เตรียมจิตใจให้แจ่มใสรับปีใหม่ โดยในวันมหาสงกรานต์ จะมีการละเล่นต่าง ๆ เช่น เล่นเบาะฌูง (โยนผ้า) เบาะอองคุญ (เล่นสะบ้า) เป็นต้น รวมถึงหนุ่มสาวก็จะร้องรำทำเพลงรวมกันในหมู่บ้าน รวมถึงทำบุญที่วัดเพื่อความเป็นสิริมงคลด้วย

ต่อมา ในวันวัณบัท มีลักษณะคล้ายกับ "วันครอบครัว" ในประเทศไทย คือลูกหลานจะกลับไปกราบไหว้พ่อแม่ ปู่ย่าตายายของตน แล้วจึงรวมกันไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลแด่บรรพบุรุษ ส่วนวันเฬิงศักติ์ ผู้คนจะนิยมไปทำบุญกันมากที่สุดในทั้ง 3 วัน เนื่องจากถือว่าวันนี้เป็นวันขึ้นปีใหม่ แล้วจึงสรงน้ำพระพุทธรูป พระสงฆ์ในวัด และปิดท้ายด้วยการรดน้ำดำหัวผู้สูงอายุ ตลอดจนการประพรมน้ำในหมู่คนที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกันด้วย

ปีใหม่เขมรปีนี้ในกัมพูชายังคงมีบรรยากาศคึกคักคล้ายกับก่อนการระบาดทั่วของโรคโควิด - 19

ในขณะที่ประเทศไทยบรรยากาศซบเซา มีเพียงบางจุดเท่านั้นที่มีการจัดงานสงกรานต์

และเนื่องในโอกาสปีใหม่ทั้งไทยและเขมรนี้

ขอให้มีความสุขและปลอดภัยจากโควิด-19