6

Sword

(ภาษาไทยด้านล่างจ้า)

Beauty is power, a smile is its sword. I’ve read somewhere but never imagine that it could be so true. This whole situation is insane. I’ve let stanger get in my room for five days now. At this rate, it might continue to the point that I don’t feel like he is a stranger anymore.

There is something about him which make me soft. He has shining black hair, a little bit pointy eyes, some of canine teeth and the corner of his mouth lift up when he smiles. The way he eats, sits and sleeps is like a baby. No, like a cat. He rubs his eyes with his fist, easily startled and will jump when I accidentally make loud noise. He grabs everything that moves. Moreover, he likes it very much if I pat his head. He asks me to do it every night without saying a word. His pleading eyes tell everything. His smile after that make me lose.

If smile is a beautiful sword, he would have killed me a thousand times already.

I’ve never seen someone act like that and I’ve never act like this. What’s happening? We stay together but don’t talk much. He never answered my question. I don’t know his name, his ages or his intention. But why? Why am I standing in front of my door and waiting to see him? What did you do to me, stupid stranger?

“What are you doing? Dinner will get cold. Come in, Riley.” Mom pops her head out from the window.

“I’m waiting.”

“That boy again? He looks younger than you. Who is he? ”

How can I know? Mom got back in the house cause I refuse to move. He should be here like the other day. He has never been late. It’s already three hours late.

By the time I realised, my body started working on its own. I check the bin which he used for hiding. Run around til I see blood on the road. Whose blood is that? My head runs wild in just a second. This isn’t his, right?

“Riley...”

Familiar voice calling out my name. It’s harsh and sound extremely painful. I quickly search and see someone lies down behind the tree.

“Who did this to you? For goodness sake! You’ve been stabbed.”

Unnamed person who I was waiting for is seriously injured. His face is normally pale but this time it scares me to death. He nearly lose consciousness.

The moment when I hit a black cat and killed him flashes in my head. No! Just no! This time I won’t sit down and crying. I call out to the people nearby. Stay with him until the ambulance comes to pick him up.

“Are you his family? Can you tell me his information? ”

He was sent to the emergency Room. A nurse comes to talk to me. But I can’t tell her anything about him. I want that answer too! Wake up and tell me everything, silly.

My mom and dad comes to see him. You make everyone worried and you dare to say you are a good boy? This is killing me. I can’t go back and sleep when he still has a surgery. So I am waiting at the hospital’s tacky chair. A couple of hours later doctor said everything is fine. His wound will recover in just a few day. It’s not as bad as it seems.

Nevertheless, he disappears in the morning. I was sleeping next to his bed entire night. How can he escape and nobody knows he has gone?

“This is not a game, you little.I won’t let you run away anymore! ”

I’m totally furious right now. He has a big cut on his stomach and still playing with me like this. If you use your smile as a sword to strike me, I will find another sword to attack you as well. Wait and we’ll see.

----------------------------------------------------------------------------------

ความงดงามนั้นเป็นพลัง รอยยิ้มเป็นดาบของมัน ผมเคยอ่านจากที่ไหนสักแห่ง แต่ไม่เคยจินตนาการว่ามันจะเป็นจริงได้ถึงเพียงนี้ สถานการณ์ทั้งหมดนี้มันบ้า ผมให้คนแปลกหน้าเข้ามาในห้องห้าวันแล้ว ถ้าหากเป็นแบบนี้ มันคงดำเนินต่อไปจนถึงจุดที่ผมไม่รู้สึกว่าเขาเป็นคนแปลกหน้าอีก

อะไรบางอย่างเกี่ยวกับเขาทำให้ผมใจอ่อน เขามีผมสีดำเป็นประกาย ดวงตาที่ชี้เล็กน้อย ฟันเขี้ยวจำนวนหนึ่ง และมุมปากที่จะยกขึ้นเวลายิ้ม วิธีที่เขากิน นั่ง หรือนอนมันเหมือนเด็กน้อย ไม่สิ เหมือนแมว เขาขยี้ตาโดยการกำมือ สะดุ้งตกใจได้ง่ายและกระโดดเมื่อผมทำเสียงดังโดยบังเอิญ เขาคว้าทุกอย่างที่เคลื่อนไหว ยิ่งไปกว่านั้นเขาชอบมากเวลาที่ผมลูบหัวเขา มันเป็นการขอให้ผมทำโดยไม่ต้องพูด ดวงตาอ้อนวอนของเขาบอกทุกอย่างหมดแล้ว รอยยิ้มที่ตามมาหลังจากนั้นทำให้ผมพ่ายแพ้

ถ้ารอยยิ้มเป็นดาบที่แสนงดงาม ผมคงโดนเขาฆ่าไปเป็นพันครั้งเรียบร้อยแล้ว

ผมไม่เคยเห็นใครทำแบบนี้ และผมก็ไม่เคยทำแบบนี้ มันเกิดอะไรขึ้น เราอยู่ด้วยกันแต่ไม่ค่อยได้พูดมากนัก เขาไม่เคยตอบคำถามของผม ผมไม่รู้ชื่อเขา อายุ หรือความตั้งใจ แต่ทำไม ทำไมผมมายืนที่หน้าประตูและรอที่จะเจอ นายทำอะไรกับฉัน คนแปลกหน้างี่เง่า

"ทำอะไรอยู่น่ะ อาหารเย็นจะเย็นหมดแล้วนะ เข้ามาสิไรลีย์" แม่ยื่นหัวออกมาทางหน้าต่าง

"ผมกำลังรอ"

"เด็กผู้ชายคนนั้นอีกแล้วเหรอ เขาดูเด็กกว่าลูกนะ เขาเป็นใครกัน"

ผมจะรู้ได้ยังไง แม่กลับเข้าไปในบ้านเพราะผมปฏิเสธที่จะไปไหน เขาควรมาที่นี่เหมือนวันก่อนๆ เขาไม่เคยมาสาย และนี่สายไปสามชั่วโมงแล้ว

ก่อนที่ผมจะรู้ตัวร่างกายของผมก็ทำงานของมันเอง ผมเช็กถังขยะที่เขาเคยซ่อน วิ่งไปรอบๆ จนเห็นเลือดบนถนน เลือดของใครกัน สมองของผมคิดไปไกลในชั่ววินาที มันไม่ใช่ของเขาใช่ไหม

"ไรลีย์..."

เสียงที่คุ้นเคยเรียกชื่อผม มันแหบและฟังดูเจ็บปวดเป็นอย่างมาก ผมรีบค้นหาและเห็นใครบางคนนอนอยู่บนพื้นหลังต้นไม้

"ใครทำนาย พระเจ้าช่วย! นายถูกแทง"

บุคคลไร้ชื่อที่ผมกำลังรออยู่บาดเจ็บหนัก ปกติหน้าของเขาซีดอยู่แล้ว แต่คราวนี้เขาทำให้ผมกลัวแทบตาย เขาใกล้จะหมดสติเต็มทน

ช่วงเวลาที่ผมชนแมวดำและฆ่าเขาแล่นเข้ามาในหัว ไม่! ไม่ได้! คราวนี้ผมจะไม่นั่งลงและร้องไห้ ผมเรียกคนที่อยู่ใกล้ อยู่กับเขาจนรถพยาบาลมารับเขาไป

"คุณคือครอบครัวเขารึเปล่า บอกข้อมูลเขาหน่อยได้ไหม"

เขาถูกส่งไปห้องฉุกเฉิน พยาบาลเข้ามาคุยกับผม แต่ผมไม่สามารถบอกเธอเรื่องที่เกี่ยวกับเขาได้สักเรื่อง ผมอยากได้คำตอบนั้นเหมือนกัน! ตื่นขึ้นมาแล้วบอกฉันทุกอย่างเลย เด็กโง่

แม่และพ่อของผมก็มาดูเขา นายทำให้ทุกคนกังวลแล้วยังกล้าที่จะบอกว่าเป็นเด็กดีอีกเหรอ ความรู้สึกนี้กำลังฆ่าผม ผมไม่อาจกลับไปนอนในเวลาที่เขาผ่าตัด ผมจึงอยู่รอเขาที่เก้าอี้เก่าๆ ของโรงพยาบาล ไม่กี่ชั่วโมงถัดมาหมอบอกว่าทุกอย่างเรียบร้อย แผลของเขาจะหายในไม่กี่วัน มันไม่ได้แย่เหมือนอย่างที่ตาเห็น

อย่างไรก็ตาม เขาหายตัวไปในตอนเช้า ผมหลับอยู่ข้างเตียงเขาตลอดคืน เขาหนีออกไปโดยไม่มีใครรู้ได้ยังไง

"นี่ไม่ใช่เกมนะ เด็กนี่ ฉันจะไม่ปล่อยให้นายหนีไปอีกแล้ว! "

ผมโกรธมากจริงๆ ในตอนนี้ เขามีรอยแผลที่ท้องแต่ยังเล่นเกมนี่กับผม ถ้าเขาใช้รอยยิ้มแทงดาบเพื่อโจมตีผม ผมก็จะหาดาบอื่นมาจู่โจมเขาเช่นเดียวกัน รอก่อนเถอะ เดี๋ยวรู้กัน

---------------------------------------------------------------------------------

.

.

.

6 ตุลาคม หัวข้อที่หกของ Fictober 2017

Sword มาเลยวันเลยหัวข้อนี้ แอบยากตรงไม่รู้จะต่อเรื่องกันยังไงให้เข้าหัวข้อ แต่ก็เข้าจนได้ 555

บทนี้ให้ไรลีย์เปิดเผยความในใจบ้าง เริ่มไม่ยอมให้น้องแมวหนีแล้วนะ!

Beauty is power, a smile is its sword. ประโยคของ John Ray ค่ะ

ความงดงามเป็นพลังอย่างหนึ่ง และอาวุธของมันคือรอยยิ้มนั่นเอง เริ่มมาเลตแล้ว จะรอดถึงสามสิบวันไหม 55