ทุกหยดของแอลกอฮอล์ที่ไหลลงสู่กระเพาะเบื้องลึกเทียบไม่ได้กับปริมาณน้ำตาที่เอ่อล้นออกมาหลังจากที่มันได้ไหลเข้าสู่ร่างกาย ผมไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง เกิดขึ้นตอนไหนหรือแม้แต่เพราะอะไร แต่ทุกๆอย่างที่ต้องเผชิญมันหนักเสียยิ่งกว่าน้ำหนักของเศษซากวาฬสีน้ำเงินสิบตัวรวมกับดาวเคราะห์อีกสามดวง ทางออกของสมองและจิตใจคงมีเพียงแค่กดมันไว้ให้ลึกจมลงไปในก้นบึ้งของของหัวใจไม่ให้มันระเบิดออกมา แต่สุดท้ายก็ต้องปะทุออกมาเมื่อมีสิ่งอื่นสิ่งใดได้ย่างกรายลงไปในก้นบึ้งแม้เพียงเสี้ยวหยดเดียว ปากปล่องรูปดวงตาสีน้ำตาลอ่อนปนเข้มของเหลวใต้พื้นผิวไร้สีไร้กลิ่นหลั่งรินออกมาไม่หยุดหย่อนแม้เพียงเสี้ยววิก็ไม่ว่างเว้น ราวกับว่าเป็นการปะทุที่พร้อมจะล้างบางสิ่งมีชีวิตทั้งหมดให้สูญสิ้นไร้ชีวิตไร้เวลาไม่เหลือแม้เพียงเศษธุลี

มันคงเป็นสัญญาณเตือนแห่งความทุกข์โศกในเบื้องลึกของจิตใจที่พยายามหาทางออกแต่ไม่มีแม้กระทั่งวิธีเริ่มต้น ผมจึงต้องผลักดันให้ตัวเองวิ่งหนีเพื่อหวังว่าจะหลุดพ้นแต่ยิ่งวิ่งเท่าไหร่หนทางก็ยิ่งเต็มไปด้วยขวากหนามจนสุดท้ายก็บาดเจ็บและล้มลงจนทำให้วิญญาณบอบช้ำเกินเยียวยา การปลดปล่อยและกรีดร้องคงเป็นหนทางสุดท้ายที่ร่างกายตอบสนองหลังจากนั้นก็คงไว้เพียงความว่างเปล่าและความเงียบงัน

ไร้อากาศ ไร้ธาตุ ไร้ความรู้สึก