เราก็รู้จักกันมานานมากแล้ว เกือบจะเจ็ดปีได้แล้วมั้ง?
คุณคนนี้เจอเราตั้งแต่เรายังเป็นเด็กน้อยกำลังเป็นหนอนยังไม่เริ่มกระบวนการเป็นดักแด้ด้วยซ้ำไป คุณเองก็เหมือนกัน...ขาดๆ เกินๆ เกือบจะโตเป็นหนุ่มแต่ก็เด๋อด๋าไม่รู้เรื่องและบ้าบอแบบเด็กชาย สรุปแล้วเราทั้งคู่ในตอนนั้นก็ยังอยู่ในช่วงฮอร์โมนในตัวยังไม่คงที่นั่นแหละ
แต่คุณก็ดันบอกฉันว่า ฉันน่ารัก
และดันจีบฉันด้วยสเตปแบบ...เออ มันกล้าเนอะ
ตอนนั้นก็เห็นเป็นเรื่องตลกแหละ เพราะพื้นเพของคุณเป็นคนตลกอยู่แล้ว ท่าทางกึ่งเล่นกึ่งจริง กับคำที่ฟังยังไงก็หยอกเล่นๆ ป้ะ? ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เล่นกลับบ้าง ถอยออกมาบ้าง ในครั้งไหนที่มันดูเลยเถิดไป
แต่ยอมรับเถอะว่าความสัมพันธ์นี้ไม่มีทางบรรจบเป็นคนรักไปได้
ไม่ใช่เพราะฉัน
เพราะคุณ
คุณยังคงยึดติดกับฉัน เพราะฉันเป็นความล้มเหลวในช่วงมัธยมปลายของคุณ เพราะคุณจีบฉันไม่ติด คุณยังเห็นฉันจุดเส้นชัยที่ไม่มีทางไปถึง
ถ้าคุณผ่านมาอ่านเจอ คุณต้องรู้นะ คุณต้องเข้าใจตัวเองได้แล้ว
เคยคิดว่าเรายังเป็นเพื่อนก็ได้ แต่ไปจากชีวิตฉันได้ก็ดีกว่านะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in