รสน้ำตาของคุณที่ล่วงล้ำมาในปากช่างขมปร่าและเยียบเย็น ลึกลงไปเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด ลึกจนสีน้ำเงินของน้ำตา สีดำของความเศร้า กลิ่นหืนๆ ของคำกรีดร้องคลุกเคล้าจนดิ่งลง ดิ่งลงไป จมจนไม่มีผิวน้ำ น่าแปลกมันไม่มีน้ำแข็งฉาบแต่กลับหนาวเยือกจนลมหายใจกลายเป็นไอขาวขุ่น เหมือนหมอก เหมือนควัน แต่กลิ่นอายหนักชวนสำลักเหลือเกิน