ในป่าลึกใกล้ลำธารซีน่า มีบ้านเห็ดแดงลายจุดสีขาวตั้งตระหง่านอย่างโดดเดี่ยว บริเวณโดยรอบเงียบสงัดราวกับไม่มีสิ่งมีชีวิตอื่นนอกจากสัตว์และแมลงอาศัยอยู่ หากแต่มีมนุษย์ผู้หนึ่งใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น เรียกว่ามนุษย์คงผิดถนัดนัก ก็ตัวตนของหล่อนน่ะไม่ใช่คนนี่สิ มันเริ่มตั้งแต่ที่ครอบครัวของเธอเคยอาศัยอยู่ในป่าต้องมนตร์ ที่นั่นมีเหล่านางฟ้าผีเสื้อบินโฉบเก็บเกสรดอกไม้เป็นว่าเล่น ภูติไร้ปีกตัวน้อยคอยเก็บผลไม้พันธุ์เล็กเพื่อนำมาทำขนม บ้างก็ช่วยกันเย็บรองเท้าแล้วแอบนำไปหย่อนไว้บนโลกมนุษย์ หากมีมนุษย์ผู้โชคดีมาเจอเข้าเหล่าภูติน้อยก็จะได้รับพลังที่เรียกว่า ‘ความสุข’ และจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ มีฝุ่นสีดำตัวกระจ้อยคอยทำความสะอาดบ้านให้ทุกวัน มีเหล่าพ่อมดแม่มด ผู้มีพลังวิเศษ มนุษย์หมาป่า แวมไพร์ รวมถึงโทรลและก็อบลินก็ด้วย ปู่และย่าของเธอได้ย้ายมาอยู่ที่ประตูแบ่งเขตของมนุษย์และภูติผี มากกว่าเลือกไปอยู่ที่ประตูแบ่งกั้นพรมแดนของป่าต้องมนตร์กับโลกมนุษย์โดยให้เหตุผลว่า “อยากลองประสบการณ์ใหม่ๆ ดูบ้าง” ฉะนั้นตั้งแต่รุ่นปู่ย่าเป็นต้นมาจนกระทั่งรุ่นของหล่อน ที่ตั้งของบ้านเห็ดแดงจึงอยู่ระหว่างโลกมนุษย์และโลกหลังความตาย เธอมีหน้าที่รอยปกปักรักษาไม่ให้ประตูพังทหลายลง