"แม่ คืนนี้ผมกับมิคาสะออกไปเดินเที่ยวที่งานเทศกาลนะครับ" ทันที่ขออนุญาตเสร็จเอเรนก็วิ่งออกมาทันทีโดยไม่รอให้แม่เอ่ยปากเพราะกลัวว่าจะไม่ให้ตนเองไป "จริงๆเลยเด็กคนนี้" คลาร่าถอนหายใจ จับไหล่มิคาสะ "ฝากดูแลเอเรนด้วยนะ เอ้า ค่าขนมของคืนนี้ เอาไปเผื่ออาร์มินด้วย อย่ากลับดึกนักล่ะ" เด็กสาวพยักหน้าและวิ่งตามเพื่อนเธอไป เมื่อวิ่งถึงหน้างานก็ไม่พบเอเรน หันซ้ายที หันขวาที เดินไปดูที่ถังขยะ—ที่ๆเธอจำได้ว่าเด็กชายมักจะมาแอบเธออยู่ตรงนี้เสมอ—ก็ยังไม่เจอ เด็กสาวตัดสินใจตามหาเอเรนในงาน เดินจนทั่วทุกบริเวณแล้วก็ยังไม่พบ ถามคุณป้าขายเนื้อก็ไม่ได้อะไรมากนัก ถามแก๊งค์เด็กเกเรที่มักจะแกล้งอาร์มินเป็นประจำก็ไม่รู้เพราะเด็กพวกนั้นหน้าถอดสี เดินถอยห่างออกจากเธอและเอามือปิดหน้า พูดเสียงสั่นฟังไม่ได้ศัพท์ จับใจความได้คร่าวๆว่า "วันนี้พวกเรายังไม่ได้ทำอะไรอาร์มินหรือเอเรนเลยนะ! ไม่ได้ฉีกหนังสือของหมอนั่นเลยสักนิด!" และวิ่งหนีไป เธอหน้าซีด ในหัวจินตนาการว่าเอเรนอาจโดนลักพาตัวหรืออาจตกอยู่ในอันตรายที่ไหนสักแห่ง เด็กสาวกัดเล็บ เดินวนไปวนมาทั่วงาน ในมือเล็กๆกำเงินไว้แน่น หากเธอไม่สามารถดูแลเอเรนตามที่คุณป้าขอไว้ล่ะก็คงโดนคุณลุงเยเกอร์กับคุณป้าคลาร่าไล่ออกจากบ้านแน่ๆ พวกท่านอุตส่าห์รับเลี้ยงเธอเป็นบุตรบุญธรรม เรื่องเล็กๆแค่นี้ถ้าเธอทำไม่ได้คงน่าผิดหวังน่าดู มิคาสะส่ายหัว สะบัดไล่ความคิดแย่ๆพวกนั้นออกไป พยายามนึกถึงสถานที่ๆเอเรนชอบไปบ่อยๆ เธอตัดสินใจเดินออกจากงาน มุ่งหน้าไปยังที่หมายทันที