เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Autumn has comeByeruk
Emergency
  • “อยากกินของหวาน”
    “อย่างเช่น?”
    “อะไรก็ได้”
    “อะไรก็ได้ไม่เคยมีอยู่จริง”
    “นึกไม่ออก”
    “ได้ยินมาว่าร้านขนมปังใกล้ๆประตูกำแพงโรเซ่ทำขนมสูตรใหม่ขึ้นมาด้วย”
    “ใช่ก้อนกลมๆมีรูตรงกลางหรือเปล่า?”
    “น่าจะ วันนั้นฉันเห็นซาช่ากับคอนนี่เหมาเกือบหมดร้านเลย”
    “อร่อยขนาดนั้นเลยเหรอ?“
    “พวกนั้นตะกละต่างหาก”
    “มันเรียกว่าอะไรนะ?”
    “อืม…ถ้าจำไม่ผิดน่าจะ…โดนัท? ใช่ โดนัท”
    “น่าสนใจ เอาไว้ลองคราวหลังแล้วกัน”
    “เฮ้ แขนเสื้อตรงนั้นมันขาดอยู่นี่”
    “จริงด้วย”
    “เดี๋ยวเย็บให้”
    “อย่าเอาเข็มทิ่มแขนฉันจนเป็นรูแล้วกัน”
    “ฉันไม่เคยทำนายเจ็บ เขยิบมาใกล้ๆหน่อย เดี๋ยว ใกล้ไปหน่อยมั้ง”
    “กลัวนายมองไม่เห็น”
    “ขอบคุณที่เป็นห่วง”
    “อีกที่นึงก็มีรอยขาดเหมือนกันนะรีไวล์”
    “ไหนล่ะ?”
    “หัวใจ รอคนมาเย็บให้กลับคืนเหมือนเดิมอยู่”
    “ไปทำอะไรมาล่ะถึงขาดวิ่นขนาดนี้?”
    “โดนคนแถวนี้ปฏิเสธบ่อยๆมั้— โอ๊ย!” 
    “โทษที มือลั่น”

    /

    “หิวข้าว ทำอาหารให้กินหน่อย”
    “อยากกินอะไร?”
    “เนื้อ”
    “ฉันทำเป็นแค่ข้าวห่อไข่”
    “มีอารมณ์ขันเหมือนกันนี่”
    “สนใจไหมล่ะ?”
    “ขอที่นึง”
    “นั่งรอไปก่อน”

    “เป็นไง ดีหรือแย่?”
    “อร่อย”
    “แต่สีหน้าตรงกันข้ามเลยนะ”
    “แย่”
    “เดี๋ยวฉันหยิบขนมปังให้นายกินรองท้องไปก่อนแล้วกัน ฉันจะไปซื้ออย่างอื่นให้”
    “ไม่เป็นไร”
    “อย่าฝืนกินเลยน่า”
    “ไม่ได้ ฉันเป็นคนขอให้นายทำเองนี่”
    “มันกินไม่ได้ เออร์วิน”
    “แต่ก็กินเกือบหมดแล้ว”
    “เฮ้อ ทำยังไงกับนายดีนะ”
    “ทำให้ฉันกินทุกวันเลยได้ไหม?”
    “ไม่สบายหรือไง?”
    “สักวันในอนาคตฉันอาจจะได้กินข้าวห่อไข่ที่อร่อยที่สุดในชีวิตก็ได้”
    “ปลอบใจ?”
    “เปล่า ขอแต่งงานอยู่”
    “พูดบ้าๆ”
    “ยอมรับว่าบ้าก็ได้”

    /

    “เออร์วิน มานี่หน่อยสิ”
    “มีอะไร?”
    “ฝีมือนายใช่ไหม? ใบชาหน้าห้องฉันน่ะ”
    “คิดว่าไง?”
    “ขอบใจ”
    “แค่นี้เองเหรอ?”
    “เอาหูมาใกล้ๆ มีอะไรจะบอก”
    “…”
    “ไปแล้ว ฉันต้องไปฝึกพวกทหารในหน่วยต่อ”
    “ไม่ล้างหน้าดีไหมนะ”

    /

    “ไปดูคณะดนตรีที่กำแพงมาเรียกันไหม?”
    “วันไหน?”
    “พรุ่งนี้”
    “ไม่ว่าง”
    “งั้นฉันไปกับฮันจิกับโมบลิทแล้วกัน”
    “พรุ่งนี้แสดงเป็นวันสุดท้ายเหรอ?”
    “ใช่”
    “งั้นฉันไปด้วย”
    “เยี่ยม ฉันไปบอกฮันจิก่อนว่านายจะไปด้วย ”
    “ไปกับนายแค่สองคน”
    “พูดอีกครั้งได้ไหม?”
    “ชัดแล้วไม่พูดซ้ำ”
    “แต่คนแถวนี้ได้ยินไม่ค่อยชัดเลย”
    “ฉันจะไปดูดนตรีกับนายแค่สองคน”
    “ยินดีครับ”

    /

    “มองบลังค์บนโต๊ะนี่ของใครอ่ะ?”
    “ของเออร์วิน ห้ามกินนะฮันจิ”
    “แล้วของฉันล่ะ?”
    “ไปซื้อเอง”
    “ไม่มีเงินเหลือแล้วเดือนนี้”
    “ฉันด้วย”
    “แต่นายซื้อมองบลังค์ให้เออร์วิน”
    “หมายถึงเงินสำหรับตัวเอง”
    “ตายแล้วพ่อคุณ หลงมากไประวังถอนตัวไม่ขึ้นนะ”
    “ยอม“
    “เกิดเหตุฉุกเฉิน หัวหน้าหน่วยพิเศษแห่งกองสำรวจกำลังล้มละลายเพราะความรักเป็นเหตุ”
    “ในทางกลับกันฉันก็ได้รับความรักมหาศาลจากเออร์วินแล้ว”
    “พ่อนักรัก”

    /

    “มองบลังค์?”
    “ใช่”
    “เนื่องในโอกาสอะไร?”
    “ก็วันนั้นเห็นบนว่าอยากกินของหวานเลยซื้อมาให้ อย่าเข้าใจผิด ฉันแค่เดินผ่านร้านขนมก็เท่านั้น”
    “เดี๋ยวคืนเงินให้”
    “ไม่ต้อง แค่กินให้หมดก็พอ”
    “ทำไมชอบทำให้ฉันอยากแต่งงานกับนายอยู่เรื่อยเลยนะ”
    “งั้นก็แต่งงานกันเสียเลยสิ”
    “เรื่องแบบนี้ฉันไม่เคยล้อเล่นนะ”
    “ใครบอกว่าฉันล้อเล่นล่ะ”
    “นายใช่รีไวล์แน่เหรอเนี่ย?”
    “ว่าไง? ตกลงแต่งหรือไม่แต่ง?”
    “แต่งครับที่รัก”
    “แต่งเหมือนกันที่รัก”

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in