นาฬิกาทราย—Victim of era - จ่าหน้าSONG

ถึง - เพื่อนร่วมชะตากรรม

ฉันเคยเชื่อคำพูดประเภทที่ว่า

ชีวิตเราเหมือนนาฬิกาที่หมุนไปข้างหน้า หมุนไปเรื่อยๆ จนกว่าถ่านจะหมด

เคยเชื่อว่าชีวิตคนเราคงไม่ต่างกันมาก มีเข็มสั้น เข็มยาว เข็มวินาทีเหมือนๆ กัน

พอโตขึ้นก็พบว่าชีวิตคนมีรายละเอียดมากกว่านั้น

ฉันยืนตัวตรง ฉันโดนกลับหัว แล้วไง
ฉันได้ยินเสียง ผู้คนหัวเราะ บอกว่าไม่เป็นไร

ตอนนี้ฉันกลับรู้สึกว่าชีวิตของฉันเป็นเหมือนนาฬิกาทรายที่ผู้คน เหตุการณ์ ช่วงเวลาเป็นผู้กรอกเม็ดทรายเข้าไปในร่างกายรูปทรงประหลาด

บ้างก็เป็นผู้จับตัวฉันพลิกหัวกลับท้าย ให้เม็ดทรายค่อยๆ ลงไปนอนที่กระเปาะอีกด้านที่ว่างเปล่า

ในชุดประสบการณ์เดิมที่เคยอยู่อีกฟากหนึ่งของฉัน เมื่อถูกพลิกกลับ ฉันไม่ได้เห็นภาพกลับหัว หัวของฉันกลับยังอยู่ด้านบนเหมือนเดิม มีเพียงเม็ดทรายที่ค่อยๆ ร่วงผ่านคอคอดที่ช่วยจัดเรียงและปล่อยให้ประสบการณ์ที่ถูกบรรจุไว้เคลื่อนผ่านร่างกายฉันไปอย่างช้าๆ

การเป็นพยานแห่งห้วงเวลามันแสนเซ็ง
คือประสบการณ์ที่ทำให้รู้ว่า ฉันนั้นคือ นาฬิกาทรายผู้ละเลยเรื่องวันเวลา แต่นาฬิกาทรายจะทักทายถ้าหมดเวลา

เราเกิดในยุค ในประเทศที่เราเป็นเพียงผู้เฝ้ามองความเป็นไปของสังคม

ใช่ เรามีความคิด เรามีประสบการณ์ เรามีทัศนคติ

แต่สุดท้ายเราก็ยังมีแรงไม่พอที่จะพลิกหัวกลับท้ายนาฬิกาทรายอันใหญ่ที่มีชื่อว่าสังคมได้

ณ ตอนนี้เราเป็นเพียงนาฬิกาทรายอันเล็กๆ ที่อยู่ในนาฬิกาทรายอันมโหฬารอีกที

วันเดือนปีที่ล่วงเลย คงไม่คืนกลับมา
เมื่อนาฬิกาทรายได้ทักทายว่าหมดเวลา

ฉันรู้ว่าพวกนายหลายคนก็คงอยากเปลี่ยนแปลงรื้อถอนอะไรบางอย่างที่ไม่ถูกไม่ควร แต่พวกนายเป็นนาฬิกาทราย พวกนายรู้อยู่แล้วว่า ทรายทั้งหมดที่มีอยู่ในตัวไม่สามารถย้ายไปอยู่อีกฝั่งได้ภายในเสี้ยววินาที

ต้องใช้เวลา

ใช่ รวมถึงนาฬิกาอันใหญ่ยักษ์ที่มีคนรั้งไว้ไม่ให้พลิก แต่เชื่อเถอะว่าเมื่อวันที่เม็ดทรายเม็ดสุดท้ายร่วงหล่นมา

มือของเขาจะหมดแรง และเมื่อนั้นก็ถึงเวลาที่เราจะช่วยกันพลิกหัวกลับท้ายอีกครั้ง

แต่ก็อย่างที่ฉันบอก เมื่อเราพลิกนาฬิกาทรายอันนี้แล้ว

ก็ต้องใช้เวลาอีกสักพักกว่าเม็ดทรายจะย้ายฟากได้จนครบ และก็ไม่รู้ว่าวันไหนจะโดนพลิกกลับไปอีกครั้ง และเหตุการณ์ทั้งหมดอาจไม่ได้เกิดในยุคสมัยของเราด้วยซ้ำไป

เอาเป็นว่าอย่าลืมหน้าที่ของพวกเรา

เราอาจจะไม่ได้เป็นคนชี้ให้เห็นปัจจุบัน เราไม่รู้ว่า ณ ตอนนี้เหลือเวลาเท่าไหร่ แต่เมื่อหมดเวลา เราจะรู้ และเราจะช่วยกันส่งเสียงบอกทุกคนที่อยู่ในนาฬิกาทรายอันใหญ่นี้

(จ่าหน้าsong - ความรู้สึกบางห้วงที่ฉันไม่กล้าพูด ฉ้ันขอส่งจดหมายใส่ song ไปให้แทน.)