เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
fallinforyuufallinforyuu
โพสต์นี้มีเนื้อหาที่อาจไม่เหมาะสมกับเยาวชน Ma Good Boy
  • Note : Should read alone
    Relationship : Jooheon X Changkyun
    Date : 22/10/17
    Twitter : @fallinforyuu
    #บันทึกจูเอ็ม




    "ยะ..หยุด หยุดเดี๋ยวนี้ชะ..ชางกยุน!" 'จูฮอน' ตะโกนผ่านวิธีกระซิบเพื่อหยุดการกระทำบ้าๆที่เลขาส่วนตัวของเขาตอนนี้กำลังทำอยู่

    "เงียบๆเถอะพี่จูฮอน" คนตัวเล็กที่นั่งระหว่างขาแข็งแกร่งทำปากยู่ สองเข่ากำลังเสียดสีกับพื้นพรมในห้องทำงานส่วนตัวของพี่จูฮอน พี่ของเพื่อนสนิทที่ชางกยุนแอบชอบมาตั้งแต่เรียนมอปลาย และจูฮอนก็รับรู้มาตลอด พอชางกยุนเรียนจบก็มาสมัครงานที่บริษัทจูฮอนทันที และด้วยความสามารถของชางกยุนที่ไม่สามารถปล่อยให้บริษัทอื่นได้ จูฮอนจึงรับเข้ามาทำงานอย่างว่าง่าย และพ่วงด้วยตำแหน่งเลขา 'ส่วนตัว' 

    "ถ้าไม่หยุดพี่จะไล่เราออก!" ไล่ออกอีกแล้ว อีจูฮอนเนี่ย ไม่เห็นน่ากลัวเหมือนที่คนอื่นพูดกันเลยนะ

    "เราฟังคำนี้เบื่อแล้ว" ชางกยุนพูดเสียงยานคราง

    "โอ๊ย!! หยุด!!" เหงื่อเม็ดน้อยกำลังไหลผ่านขมับของคนที่นั่งบนเก้าอี้ราคาแพง และคนตัวเล็กก็จิตใจดีพอที่จะช่วยเช็ดมัน ด้วยปลายลิ้น..

    "นอกจากพี่จะปากแข็งแล้วยังชอบโกหกอีกหรอ"

    "..."

    "เด็กเลี้ยงแกะ" 

    อยากให้หยุดแต่ก็ไม่เห็นทำอะไรเลยนอกจากนั่งเหงื่อแตกพลั่ก...

    ชางกยุนกำแกนกายหนาไว้ในมือ บีบนวดจนมันแข็งขืนสู้มือเล็ก จูฮอนปากแข็ง อยากให้เขาหยุดทั้งๆที่เขาก็อยากขนาดนี้ได้ยังไงกัน

    เมื่อเล่นจนพอใจ ชางกยุนก็ผละมือออก จูฮอนถอนหายใจออกยาวและกำลังจะรูดซิบกลับ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเจ้าตัวน้อยที่เพิ่งผละออกไป ขยับเข้ามาใกล้กว่าเดิมแถมยังส่งปลายลิ้นสีหวานมาสัมผัสปลายของเขาอีก

    ให้ตายเถอะทำไมชางกยุนดื้อแบบนี้

    "พี่จูฮอนมองเราแบบนั้นทำไม" ชางกยุนกลายร่างเป็นแมวน้อยช้อนตาถามเสียงหวาน

    จูฮอนกำลังจะบ้า.. ในขณะที่น้องชายของเขากำลังเข้าไปในโพลงปากของเด็กดื้อ ภายในปากชางกยุนมันอุ่น.. และรู้สึกดีจนไม่อยากให้ชางกยุนปล่อยมันออกมา

    "พี่อยากจะตีเราน่ะสิ ใครสอนให้ทำแบบนี้ อื้อ!" จูฮอนเสียงหลงในตอนท้าย พอชางกยุนได้ยินว่าพี่จูฮอนจะตีก็ลงโทษด้วยการดูดเม้มปลายไปหนึ่งที

    "ยังอยากตีเราอยู่ไหม" 

    ยังไม่ทันที่จูฮอนได้ตอบ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น จูฮอนทำท่าเลิ่กลั่ก ต่างจากชางกยุนที่กำลังหัวเราะเสียงใส

    "ชู่ววว ถอยไปก่อนเลยเราน่ะ" จูฮอนก้มหน้ามาพูดกับแมวน้อยที่กำลังเลียแกนกายของเขาเหมือนกำลังได้กินไอศครีมรสโปรด ค่อยๆละเมียดละไมแผ่วเบาคลายกับว่ากลัวมันจะหมด

    "เราไม่ถอย คิก.." จูฮอนมองหน้าคนตัวเล็กที่กำลังยิ้มหัวเราะเล็กๆจนแก้มบุ๋มไปทั้งสองข้าง

    "ไม่ถอยก็อย่าแกล้งพี่ละกัน" เอางี้แล้วกัน จูฮอนไม่มีทางเลือก ชางกยุนดื้อเกินจูฮอนจะรับไหวแล้ว ถ้าเจ้าตัวบอกไม่แบบนี้ก็แสดงว่าไม่ถอยจริงๆนั่นแหละ ขืนให้คนที่มาเคาะประตูเข้ามาช้ากว่านี้จะโดนสงสัยเอา

    "อื้อเราไม่แกล้ง :)" 

    จูฮอนเลื่อนตัวเข้าไปชิดกับโต๊ะมากขึ้น หมายถึงชางกยุนก็ต้องเข้าไปหลบอยู่ใต้โต๊ะทำงานทึบๆนั่นเหมือนกัน

    "เข้ามา"

    "มีเอกสารมาให้เซ็นค่ะบอส.. บอสไม่สบายรึเปล่าคะ" ดาซมเลขาส่วนตัวอีกคนเข้ามาวางเอกสารบนโต๊ะ และถามอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นว่าเจ้านายของเธอกำลังเหงื่อแตกและดูเกร็งๆไปในทีเดียวกัน

    "อืม ขอบใจ ออกไปได้แล้ว" จูฮอนปรับเสียงให้ดูปกติที่สุด ทั้งๆที่ตอนนี้เขากำลังจะไม่ไหว..

    ใช่.. ชางกยุนดื้อจริงๆแหละ ปากก็บอกว่าจะไม่แกล้ง แต่ดูตอนนี้สิ ทั้งดูด ทั้งรูด ทั้งเม้ม..

    ตัวแสบ

    "บอสไม่เป็นอะไรแน่นะคะ ให้ดาเอายาให้ไหม บอสดูเหนื่อยๆ.." เลขาส่วนตัวพยายามเข้ามาใกล้มากขึ้น และอาจจะเห็นว่ามีใครบางคนกำลังซ่อนอยู่ใต้โต๊ะทำงานของเขา

    "ไม่เป็นไร ออกไปได้แล้ว"

    "แน่นะคะ"

    "อืม ยะ..อย่าเข้ามาใกล้ฉัน" 

    "ก็ได้ค่ะ แต่ถ้าบอสรู้สึกไม่สบายหรืออยากไปโรงบาลอะไรเรียกดาทันทีเลยนะคะ" ความหวังดีของเลขาคนสวยคนนี้เป็นสิ่งที่น่าภูมิใจอยู่เสมอ แต่ตอนนี้เขาไม่ได้ป่วยซะหน่อย เขาไม่ได้อยากไปโรงบาลด้วย เขาอยากไปที่เตียงมากกว่า

    เมื่อเลขาเดินออกไป จูฮอนก็เลื่อนตัวให้คนตัวเล็กออกมา

    "เด็กดื้อ อะอื้อ!!" พอได้ยินอย่างั้นชางกยุนก็ยิ่งทำหนักเข้าไปอีก

    ชางกยุนไม่ฟัง ส่งแกนกายเข้าและออกเป็นจังหวะ ไล้เลียวนส่วนหัวไปมา และทำแบบนั้นซ้ำๆ ปากชางกยุนเล็กเกินไป เล็กจนเห็นว่าน้องของจูฮอนกำลังอยู่ส่วนไหนในโพลงปาก บางทีก็ดันข้างแก้มจนแก้มเจ้าตัวป่องออกมาเหมือนเด็ก

    แต่การกระทำนี้มันไม่เด็ก..

    "จะเสร็จแล้วหรอพี่จูฮอน" ชางกยุนหยุดชะงักเมื่อรู้ว่าจูฮอนกำลังจะถึงฝั่ง

    "ชางกยุน อย่าแกล้งพี่" คนข้างบนมองคนข้างล่างอย่างเหนื่อยอ่อน เขาเหนื่อยเหลือเกินกับความขี้ดื้อของเด็กน้อย

    "พี่จูฮอนชอบบอกว่าเราดื้อ" ชางกยุนไม่ได้ไม่ชอบให้จูฮอนเรียกแบบนั้น แต่ชางกยุนชอบให้เรียกแบบอื่นมากกว่า อย่างเช่น..

    "เด็กดี.."

    อืม แบบนั้นแหละ

    "พูดอีกรอบ พี่จูฮอน" 

    "เด็กดี.. ไม่แกล้งพี่นะครับ"

    ชางกยุนยิ้มรับพอใจและสานต่อจนน้ำสีขาวขุ่นมันพุ่งออกมาเลอะปากและใบหน้าเล็ก

    ชางกยุนมุ่ยหน้างอแง พี่จูฮอนทำชางกยุนเลอะ

    จูฮอนใจเต้นรัว ใบหน้าบึ้งแบบนั้นแถมยังมีคราบร่องรอยของเขาเลอะอยู่แถวๆมุมปากอีก มันน่ารักเกินไป

    ชางกยุนน่ารักเกินไป..

    "ไม่งอแงสิครับ พี่จะเช็ดให้เด็กดีเอง" ว่าจบก็กอบกุมใบหน้าเล็กด้วยมือหนา ส่งปลายลิ้นไปทำความสะอาดสิ่งที่ตัวเองทำไว้ ไล้ปลายลิ้นไปตรงขอบปากล่าง และขยับขึ้นมาจูบซับปากเล็กที่หวานช่ำ

    จนตอนนี้จูฮอนน้อยได้ตื่นขึ้นมาอีกรอบ..




    END
    ส่งฟีดแบ็ค ติ&ชม ได้ที่ #บันทึกจูเอ็ม ในทวิตค่ะ
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in