จริงๆ แล้วช่วงนี้ของปีที่แล้ว เรามีความคิดนึงที่อยากทำขึ้นมาในหัว นั่นก็คือการ 'แต่งนิยาย' แต่ด้วยที่ตัวเองเป็นคนสกิลบรรยายเรียกได้ว่าติดลบก็เลยคิดว่านิยายแชทน่าจะเหมาะกับตัวเองมากกว่า น้องจอย เลยเป็นที่ระบายอารมณ์ของเราในช่วงนั้น 

พอกดเผยแพร่เรื่องแรกไปมันแบบ เฮ้ย มีคนมาอ่านด้วยว่ะ แต่ความที่มีแต่ความอยากเขียนล้วน แล้วคือไม่ได้วางพล๊อตไม่ได้อะไรเลย ตอนนั้นเราเลยคิดแค่ว่า คิดออกก็เขียน คิดไม่ออกหรอ ก็ไปเปิดเรื่องใหม่ไง เราไม่ใช่นักเขียนคนดังอะไรอยู่แล้วคนอ่านคงไม่ได้มาตามหรืออะไรเราหรอก

พอเริ่มเขียนเรื่องใหม่ คนอ่านก็เริ่มเพิ่มขึ้น เริ่มมีคอมเม้น เริ่มมีรีวิว เริ่มมีคนติดตาม ถึงจะไม่ได้เยอะ แต่บอกเลยสำหรับมือใหม่ ใจแม่งฟูมาก อยากจะเขียนๆๆๆๆ ตอบแทนที่คนอ่านอุตส่าห์ส่งฟีดแบคกลับมา แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ดองนะ 55555 ตอนนี้จาก 7 เรื่อง จบไปแค่ 3 แถมตอนล่าสุดที่โพสก็มากกว่า 2 เดือนแล้วด้วย

จริงๆ อยากขอบคุณ แล้วก็ขอโทษคนที่รอจากใจจริงเลย เราเกรงใจมากๆ แต่เพราะตอนนี้มันมีอะไรที่เราสนใจมากกว่านิยายแชท เรากำลังจะก้าวข้ามสิ่งที่เราบอกทุกคนมาตลอดว่าเราไม่ถนัด เพราะในจอยคู่ชิปที่เขียนยังช่วยดึงให้คนเข้ามาอ่านงานเราบ้าง แต่การที่เราหันมาที่งานเขียนจริง เราต้องมาเริ่มจากติดลบเลยก็ว่าได้ เราเป็นนักเขียนไม่มีชื่อ ไม่มีฐานคนอ่าน งานไม่ใช่พล๊อตตลาด อยากจะเลิกหลายครั้งแล้วแหละ แต่พอคิดแบบนั้นทีไร ก็จะมีคนอ่านเข้ามาฮีลใจเราได้เสมอทุกที

เราอยากจะบอกว่าถึงแม้เราจะไม่ได้ลงงานทุกวัน แต่เราไม่เคยหยุดเขียนเลยนะ เราก็เขียนโน่นเขียนนี่ของเราไปเรื่อย แต่งเองอ่านเองของเราไปก็ตลกดี

และสุดท้ายนี้ 

หากคุณบังเอิญหลงเข้าไปอ่านงานของเรามา คือเรามีบุญต่อกันค่ะ

ขอบคุณมากๆ นะคะ

sun

2019-09-28