สำหรับพวกคุณครอบครัวคืออะไร?

          ครอบครัว คือ พ่อ แม่ ลูก? ครอบครัวคือคนที่มีนามสกุลเดียวกันอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน? ขึ้นชื่อว่าครอบครัวควรมีความอบอุ่นเวลาพูดถึง ควรรู้สึกดีทุกครั้งที่กลับบ้านไปแล้วเจอพวกเขา หลายๆคนคิดแบบนี้ใช่มั้ยครับ ผมเองก็ไม่ต่างจากพวกคุณหรอก ผมเองก็คิดว่าขึ้นชื่อว่าครอบครัวควรเป็นสิ่งแรกที่ผมนึกถึงแล้วผมสบายใจทุกคนในครอบครัวต้องรักใคร่กลมเกลียวเป็นที่พึ่งของกันและกัน อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน พ่อ แม่ ลูก แต่ก็นะมันใช่ว่าจะเกิดขึ้นกับทุกครอบครัวซะหน่อย ผมเองเกิดมามีครอบครัวครับ มีแม่ มีพี่สาว มียาย มีคนมากมายในบ้าน แต่ขาดเพียงผู้ที่เป็นพ่อของผมแค่นั้นเอง ผมมักได้ยินเสมอในวัยเด็กครับว่าพ่อผมน่ะเสียไปตั้งแต่ผมเกิดปีแรกๆแล้ว ตอนที่ได้ยินก็ไม่รู้หรอกนะว่าจะเชื่อแม่ดีรึป่าว ก็แหม คนมันไม่เคยเห็นหน้าพ่อนี่หน่า แถมก็ไม่ได้อยู่กับแม่ตลอดเวลาด้วย ผมน่ะถูกครอบครัวของป้าเอาไปเลี้ยงตั้งแต่เด็กๆละครับ คงเป็นเพราะผมติดป้ามากๆมั้ง ผมถูกป้าพร่ำสอนเสมอครับว่าถึงผมจะไม่ได้อยู่กับแม่แต่ผมก็ยังมีโอกาสที่จะไปหา ไปอยู่ไปคุยกับแม่ได้ ถึงผมจะไม่ได้ถูกเลี้ยงมาโดยพ่อและแม่ แต่ผมก็มีป้ามีลุง ผมไม่ต้องรู้สึกว่าตัวเองขาด ไม่ต้องรู้สึกว่าตัวเองมีปมด้อย แต่จงใช้ชีวิตในแต่ละวันให้มีความสุข อย่าโกรธอย่าเกลียดแม่ที่ไม่ได้เลี้ยงผม ซึ่งแน่นอนครับผมเข้าใจดี ผมทำตามป้ามาตลอดผมไม่เคยรู้สึกว่าผมขาดอะไรสักอย่างผมโตมาในครอบครัวที่ดีมีให้ผมทุกอย่างทั้งความรักความอบอุ่น มีป้าที่เข้าใจผม คอยสอนผมให้ผมเป็นตัวเองมาจนถึงทุกวันนี้ ผมไม่ได้เกิดมาในครอบครัวที่มีหน้ามีตาทางสังคมเป็นครอบครัวมีฐานะอะไรหรอกครับ ครอบครัวผมก็พอมีอันจะกินอยู่ แต่ใครจะคิดล่ะครับว่าวันหนึ่งผมจะรู้สึกบางอย่างขึ้น 

                                             

                                            ... " เมื่อบ้านไม่ใช่ที่ที่ผมอยากอยู่อีกต่อไป " ... 

     ผมน่ะหลังจากที่ใช้เวลาเติบโตและอยู่กับครอบครัวและบ้านของป้ามาตั้งแต่วัยเด็กจนถึงช่วงวัยที่ผมเรียนมัธยม ใครจะคิดว่าวันนึงผมจะรู้สึกไม่อยากกลับบ้าน ผมเริ่มไม่มีความสุขในการอยู่บ้านหลังนี้ ผมรักป้านะผมขอบคุณป้ามากๆที่เลี้ยงผมมา ลุงผมเองก็รักนะแต่ผมไม่อยากอยู่กับเขาเอาซะเลย ผมรู้สึกอยากไปให้พ้นๆความคิดที่ยังไงต้องสอบติดมหาวิทยาลัยในกรุงเทพหรือจังหวัดอื่นๆผุดขึ้นมาในความคิดของผมทุกวันในตอนเรียนมัธยมปลาย ในทุกๆวันผมต้องมีเรื่องที่ต้องทำให้มีปากเสียงกับคนเป็นลุงแทบทุกวัน ผมรู้สึกว่าในเมื่อคนเราต้องการให้เขาทำอะไรให้หรือเป็นคนยังไง ในเมื่อตัวเองจะเกลาคนอื่นคุณก็ควรจะต้องเป็นแบบอย่างที่ดีสิ แต่ผมไม่เคยได้รับมันจากผู้เป็นลุงเลย ในช่วงนั้นผมรู้สึกว่าผมจะไม่โตมาเป็นผู้ใหญ่แบบนี้เด็ดขาด ผมยอมรับนะว่าบางเรื่องลุงผมก็ดีแต่อารมณ์เขาในบางครั้งมันขัดใจผมซะเหลือเกิน ทุกครั้งที่ผมจะเอ่ยปากอธิบายเขาก็จะหาว่าผมเถียง เขามักต่อว่าว่าผมโง่ทั้งๆที่เขานั่นแหละไม่เข้าใจมันเอง เขามักต่อว่าผมทั้งๆที่บางเรื่องเขาก็ไม่ได้รู้ดีไปกว่าผมหรอก ผมรู้สึกอึดอัดแต่ผมก็ต้องทนอยู่เพราะป้าของผม ป้าของผมขอให้ผมทนให้ผมเข้าใจเขาแต่แหม ผมหัวดื้อด้วยสิ ผมขอร้องป้าจนผมได้ไปเรียนต่อที่ต่างจังหวัด แต่ทุกครั้งที่ผมกลับบ้านพวกคุณรู้อะไรมั้ย ลุงผมต้องหาเรื่องมาด่าผมแทบทุกครั้ง ผมรู้สึกว่าบ้านไม่ใช่ที่ที่ผมอยากกลับมา ไม่ใช่ที่ที่ผมอยากจะอยู่เพราะคนในบ้านสร้างความไม่สบายใจให้แก่ผม ในเมื่อที่ผมถึงวัยที่จะไปใช้ชีวิตของตัวเองได้แล้วผมก็อยากเลือกที่จะก้าวออกไปจากที่แห่งนี้สักที นิยามครอบครัวที่ผมกล่าวมาก่อนหน้าคือสิ่งที่ผมคิด แต่ความเป็นจริงแล้วมันกลับไม่ใช่ เป็นไงครับมาถึงตรงนี้ทุกคนคิดเห็นยังไงกับเรื่องราวส่วนหนึ่งของครอบครัวซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของความเป็นผมน่ะ? มันจี๊ดมันซี๊ดรึป่าว ?

     " บ้าน ครอบครัวและตัวของผม ถูกเริ่มต้นจากสถานที่สถานที่หนึ่ง ทุกๆอย่างหล่อหลอมให้ผมเป็นผมมาจนถึงทุกวันนี้นี่เป็นเพียงเรื่องราวส่วนหนึ่งของผมเท่านั่นผมคงไม่สามารถเล่าทุกอย่างของครอบครัวผมให้พวกคุณอ่านหมดทุกเรื่องหรอกนะ เดี๊ยวมันจะยาวซะจนอ่านไม่ไหว ก็แหมเรื่องราวร่วม20ปีเชียวนะคุณ เอาเป็นว่ารู้จักครอบครัวของผมพอหอมปากหอมคอก็พอ ผมแค่อยากจะบอกว่า ใครๆก็ต้องการครอบครัวที่ดี อบอุ่น เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักความห่วงใย สิ่งแรกที่เราควรนึกถึงก็อยากให้เป็นคนในครอบครัว สิ่งแรกที่เราอยากกลับมาพักผ่อนให้หายเหนื่อก็คือบ้าน แต่ถ้าวันนึงมันไม่ใช่ที่ที่เราอยากกลับ ไม่ใช่อะไรที่เป็นความสบายใจของเราแล้วล่ะครับพวกคุณจะทำยังไง? "

       เอาล่ะครับวันนี้พอกันแค่นี้ดีกว่า ไว้ครั้งหน้าผมจะเอาอะไรมาให้พวกคุณอ่านเรื่องเล่าจากเด็กชายคนหนึ่งจะเป็นเรื่องอะไร อยู่อ่านกันก่อนนะครับอย่าพึ่งเบื่อเรื่องเล่าจากผมล่ะ อย่าลืมสิเรื่องจริงน่ะมันซี๊ดซ๊าดกว่าละครหลังข่าวอีกนะ ผมยังมีเรื่องอยากเล่า อยากแชร์ให้พวกคุณๆอ่านเยอะอยู่เลย ขอบคุณที่เข้ามารู้จักกัน แล้วเจอกันครั้งหน้า...เรื่องเล่าจากเด็กชายคนหนึ่ง :)