การเมืองในประเทศไทยคือเรื่องที่ไม่มีเหตุผลที่สุดในตอนนี้ เมื่อ 7 ปีที่แล้วฉันจำได้ว่าฉันเคยเป็นไทยเฉยคนหนึ่ง ไม่เหลืองไม่แดงไม่น้ำเงิน ไม่เอาอะไรทั้งนั้นเรื่องการเมือง อยู่มาวันหนึ่งก็มีเพลงแทรกเข้ามาในจอโทรทัศน์ "เราจะทำตามสัญญา ขอเวลาอีกไม่นาน" แล้วการเมืองทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ทหารเข้ามาบริหารบ้านเมือง จับนักโทษทางการเมืองไปหลายคน และอีกหลายคนต้องหนีภัยไปอยู่ที่ต่างประเทศ ตอนนั้นมีคำศัพท์ใหม่เกิดขึ้น นั่นคือ "เรียกไปปรับทัศนคติ" ใครก็ตามที่ออกมาต่อต้านเผด็จการ วิจารณ์การทำงานของทหารเหล่านั้น จะถูกเรียกไป "ปรับทัศนคติ" ซึ่งฉันไม่รู้ว่าเค้าเข้าไปแล้วทำอะไรกัน ฉันคิดว่าเค้าคงถูกทำโทษหรือไม่ก็โดนสั่งให้ทำอะไรที่ลดทอนคุณค่าความเป็นคนของคนนัั้นก่อนจะปล่อยออกมาและเชื่องเหมือนหมาน้อย คนที่ลี้ภัยไปต่างประเทศในตอนนั้นต้องกระจายไปอยู่ตามที่ต่างๆทั่วโลก ไม่ว่าจะเป็นอเมริกา แคนาดา ญี่ปุ่น ฝรั่งเศส ออสเตรเลีย และดูไบ ฉันค้นพบทีหลังในอีก 7 ปีต่อมาว่าพวกเค้าอยู่ดีกินดี มีความสุข และได้รับสวัสดิการที่เท่าเทียมกันและคุ้มค่ากับที่เค้าต้องเสียไป เอาง่ายๆว่าดีกว่าคนไทยตอนนี้เสียอีก แต่ตอนนั้นฉันคิดเพียงว่า ไม่มีคนออกมาประท้วงปิดถนนแล้วดีจังเลย คนจะได้ออกไปทำงานอย่างสงบสุขซักที ต่อมาจึงมีการเรียกร้องให้มีการเลือกตั้ง เหล่าทหารที่เข้ามาบอกว่าจะทำให้ประเทศสงบหางเริ่มโผล่ การโกงกินต่างๆเริ่มถูกนำมาเผยแพร่โดยคนที่อยู่ต่างประเทศเพื่อให้คนในประเทศตาสว่างขึ้น และไม่เลือกพวกเขาเข้ามานั่งในสภาอีก แต่มนไม่เป็นผล คนส่วนหนึ่งตาสว่าง ฉันก็ด้วย แต่มันยังไม่มากพอ ทหารพวกนั้นได้เข้ามามีอำนาจในสภา มียศ ตำแหน่ง หน้าที่ที่ต้องทำแต่ก็ไม่ได้ทำ มีเงินเดือนมากมายจากภาษีประชาชน มีงบส่วนที่ต้องแบ่งเป็นสวัสดิการแก่ประชาชนแต่เราก็ไม่ได้ตามที่พวกเขาได้พูดไว้ แล้ววันหนึ่งมันก็มาถึง ฉันผู้ที่เคยรังเกียจการประท้วง ผู้ที่คิดว่าดีจังเลยที่คนหยุดประท้วง มาลงถนนเสียเอง