คำตอบ ก็การทำงานเป็นลูกจ้างเค้าในออฟฟิตไงล่ะ แม่ของฉันเป็นคนหนึ่งที่ผลักดันให้ฉันออกหางานทำและเอาความฝันการเปิดร้านหนังสือของฉันมาหักคนึ่งดัง เป๊าะ! ด้วยความบอบบาง งานแรกของฉันเป็นงานสอนภาษาไทยให้ชาวต่างชาติ และสอนภาษาอังกฤษอีกนิดหน่อยด้วย งานนี้เป็นงานที่ฉันไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้ทำ เพาาะฉันเกลียดการเป็นครู แม่ของฉันเป็นครูและท่านทำตัวเหมือนฉันเป็นนักเรียนของท่านอยู่ตลอดเวลาแม้แต่เวลาก่อนนอน นั่นทำให้ฉันฝังใจว่าฉันเกลียดอาชีพคนูนักหนา แต่เมื่อจบมาฉันไม่มีความสามารถอะไรเป็นพิเศษนอกจากภาษาและการเข้าใจหลักภาษาศาสตร์อย่างช่ำชอง งานสอนภาษาไทยให้ชาวต่างชาติจึงเป็นงานแรกของฉัน ฉันทำงานนี้อยู่ได้6-7 เดือนฉันก็ลาออกไปเป็นคนขายตั๋วเครื่องบินให้บริษัททัวร์แห่งหนึ่งที่ใจป้ำให้เงินเดือนฉันเสียมากมายจนฉันยอมลอยคอในทะเลไปเกาะขอนไม้นั้นไว้เพื่อใช้พะยุงชีวิตของฉัน ทุกอย่างที่นั่นเป็นสิ่งใหม่สำหรับฉันทั้งหมด ทั้งเนื้องาน การเข้าออกงาน ภาษาที่ใช้กับเพื่อนร่วมงาน การแต่งตัว เวลาพักกินข้าวและทุกๆอย่าง ฉันต้องเรียนรู้สกิลใหม่อย่างเข้มข้น นั่นคือการใช้โปรแกรม Amadeus ซึ่งเป็นโปรแกรมที่พวกขายตั๋วเครื่องบินเค้าใช้จองตั๋วเครื่องบินกัน แน่นอนว่าฉันทำได้ เพราะฉันไม่ได้โง่ ถึงแม้จะมีอยู่วันหนึ่งที่พี่สอนงานของฉันถามฉันว่า “แกจะลืมอะไรนักหนาวะ” แต่ก็นั่นแหละ ฉันสามารถผ่านพ้นมันมาได้ แต่เนื้องานที่เคร่งเครียดก็ทำให้ฉันกลายเป็นโรคซึมเศร้าจนต้องลาออกจากงานแสนสบายนั้นอยู่ดี คราวนี้งานที่ฉันจริงจังก็มาถึง นั่นคือการเปิดร้านหนังสือที่ฉันไฝ่ฝัน.ะเหลือเกิน ฉันให้คนมารีโนเวทบ้านเป็นการติดชั้นหนังสือเต็มไปหมด และโทรไปดีลกับพวกสำนักพิมพ์ต่างๆเพื่อให้ได้มาซึ่งราคาหนังสือที่ลดเป็นพิเศษสำหรับขายหน้าร้าน ทุกๆอย่างมันไม่ง่ายเลย ฉันผลาญเงินไปกับการ.ื้อหนังสือมาขายจนหมด ฉันไม่มีความรู้เรื่องรายรับรายจ่าย การ