________เกริ่น ________
สยองประเทศมีการปกครองในระบอบประชาธิปไตยมาช้านาน โดยมีนายกรัฐมนตรีเป็นประมุขฝ่ายบริหาร
_____________
"สวัสดีครับ" นวรรตพล สส.หน้าใหม่ของพรรคฝ่ายค้าน ระร่ำละลักขยำทิชชู่ที่กำลังใช้อยู่ลงโถ เพื่อยกสองมือขึ้นมายกมือไหว้ เมื่อเห็นกำนันภู เลขาธิการของพรรคเสียงข้างมากที่ได้เป็นแกนนำพรรคฝ่ายรัฐบาลเดินก้าวพรวดๆ เข้ามาในห้องน้ำชาย ตามด้วยบอดี้การ์ดส่วนตัวและหัวหน้าว่าที่พรรคร่วมอีกสี่คนผู้เขียนต้องขออนุญาตนอกเรื่องเล็กน้อยเพื่ออธิบายสภาพฉากห้องน้ำ รัฐสภาใหม่แห่งนี้เพิ่งก่อสร้างเสร็จหลังเมื่อต้นปีที่ผ่านมา ด้วยงบประมาณกว่าสี่หมื่นล้านสยอง (เทียบเท่ากับสี่หมื่นล้านบาทเรา) นับเป็นอาคารที่ทรงเกียรติและล้ำสมัยไปทุกส่วน ยกเว้นห้องน้ำที่สะท้อนอิทธิพลของจีนในวัฒนธรรมสยองประเทศ กล่าวคือทุกห้องกั้นฝาไว้สูงเพียง 80 ซม. เมื่อเข้าไปนั่งจะปิดถึงแค่ไหล่และสามารถพูดคุยแบบเห็นหน้ากับห้องข้างๆ ได้โดยไม่ขัดเขิน นัยของการออกแบบคือส่งเสริมให้มีการสมานฉันท์ในทุกสถานการณ์"สวัสดี คุณน้อต มาขี้แต่เช้าเชียว" สส.อาสุโสทัก"ฮะฮะ กำนันภูก็เหมือนกันครับ"
กำนันภูไม่ตอบ เขาทำหน้าเคร่งเครียดเมื่อถกกางเกงลงนั่งโถเรียบร้อย จนเมื่อเสียงระเบิดที่ยาวนานราวปืนกลต่อต้านอากาศยานที่กำลังบินเครื่องบินที่บินด้วยความเร็วเหนือเสียงสงบลง สีหน้าของสส.ภู หรือที่ชาวบ้านเรียกด้วยความรักว่า "อากำนัน" ก็พลันดูผ่อนคลาย เขาหันไปคุยกับสส. นวรรตพลที่กำลังล้างมืออยู่
"ผมเสียดายอนาคตของคุณนะ บอกตรงๆ เหมือนเมื่อตอนผมไปชวนคุณเข้าพรรคของเราเมื่อก่อนเลือกตั้ง จนตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจว่าคุณไปเลือกพรรคที่ไม่มีอนาคตอย่างนั้นได้อย่างไร"
"ขอบคุณครับ ผมเชื่อว่าพรรคของผมต้องเป็นฝ่ายค้าน ผมไม่เก่งในด้านการบริหารงานราชการ น่าจะมีประโยชน์กว่าในการทำงานด้านตรวจสอบ" สส.รุ่นหนุ่มตอบ
สส อาวุโสถอนหายใจ ทำหน้าซู้ดปากเมื่อกระดาษทิชชู่หยาบๆ สัมผัสร่องก้นอันบอบบางผิดกับภาพลักษณ์บุรุษแข็งกร้าวของตน "พูดตรงๆ นะ ทั้งสภานี่มีคนบริหารเก่งสักกี่คนเชียว ผมนับได้ด้วยนิ้วตีนทั้งหมดของผมแน่นอน นอกจากนั้น ผมรู้ชื่อเสียงการขุดคุ้ยของคุณ ไอ้บทความของคุณเมื่อสี่ปีก่อนทำให้ผมลำบากมาเยอะ"
"แต่คุณกำนันก็เคลียผ่านได้หมดนี่ครับ ผมซะอีกที่ถูกคุณฟ้องจนต้องขายบ้านช่องหมดเนื้อประดาตัว ผมยังงงอยู่ว่าคุณกำนันจะไปชวนผมมาร่วมพรรคทำไม"
"การเมืองน่ะคุณน้อต เราไม่มีศัตรูถาวรกันหรอก" นายภูเปิดประตูสุขาแล้วก้าวออกมา ยัดเสื้อลงกางเกง ก่อนรูดซิปผูกเข็มขัดแล้วพูดต่อ
"โบราณว่า ให้เอามิตรแท้ไว้ใกล้ตัว แต่ให้เอาศัตรูไว้ใกล้กว่า หรือคุณไม่เคยได้ยิน"
"ผมเรียนตรงๆ นะครับ พอผมรู้ว่าตัวเลือกนายกรัฐมนตรีของคุณกำนันเป็นใคร ยิ่งทำให้ผมมั่นใจว่าไม่อยากลงพรรคคุณแน่นอน"
"ว่าแต่คุณกำนันไม่คิดจะล้างมือหรือครับ" น้อตพยายามเปลี่ยนบรรยากาศการสนทนา
นายภูหัวเราะลั่นห้องน้ำ "เรื่องนั้นเดี๋ยวก็ได้ แค่คุยกันมือผมสะอาดพออยู่น่า ว่าแต่คุณรู้มั้ยตอนแรกมันก็เป็นมุขขำๆ ของผมเอง เราหาคนที่เหมาะสมในพรรคไม่ได้เลย แต่ผมมั่นใจในฐานเสียงมาก พวกสื่อมวลชนเพื่อนเก่าคุณยังทำนายว่าต่อให้เราจะส่งเสาไฟฟ้าลงยังชนะ แล้วทำไมผมจะส่งหมูแก่ๆ สักตัวมาชิงตำแหน่งนายกไม่ได้"
"คุณกำนันก็รู้ว่ามันผิด งานในฐานะนายกฯ มันต้องใช้สมองและหัวใจของมนุษย์ แต่คุณเล่นไปเอาหมูที่ไหนไม่รู้มาลงมันถูกต้องที่ไหน"
"มันเป็นหมูหลังบ้านผมเอง ผมเลี้ยงมาตั้งแต่มันเพิ่งคลอด ตัวนี้ผมรับรองว่าน่ารักและเชื่องคนที่สุด พี่น้องคอกเดียวกันผมจับทำหมูหันเลี้ยงคนในพรรคไปหมดแล้ว และมันผิดตรงไหนถามหน่อย หมูตัวนี้ก็สัญชาติสยองประเทศ เกิดที่ในเขตประเทศสยองเราแน่นอน ข้อนั้นผมรับรองได้ ที่สุดยอดคือ หมูธรรมดาตัวนี้ได้รับฉันทามติจากคนสยองประเทศเกิน 70% หัวหน้าพรรคคุณทำได้ขนาดนี้ไหม"
"มันไม่ถูกต้อง"
"ก็ประชาชนเขายอมรับหมูของผมนี่ไงเป็นนายกฯความถูกต้องมันอยู่ที่การยอมรับของสังคม มันเปลี่ยนไปตลอดเวลาแหละ คุณคิดสิ วันหนึ่งเราเคยบอกว่ารักวัวให้ผูกรักลูกให้ตี ตอนนี้ลูกใครโดนตีแมร่งวิ่งไปฟ้องศาล นักข่าวมาทำข่าวใหญ่โต แถมโดนรุมสกรัมในโซเชี่ยลมีเดียอีก"
"ไม่รู้ล่ะครับ ผมรู้ว่าคุณกำนันจ้องจะเข็นหมูตัวนี้มาเป็นนายกอยู่พักใหญ่แล้ว คุณเล่นแก้รัฐธรรมนูญถอดเรื่องที่มาของนายกไปเยอะแยะเพื่อส่งหมูมาเลือกตั้งได้ ผมรู้ว่าผมพูดถูกและจะออกไปป่าวประกาศให้ทุกคนรู้ทันแผนชั่วของคุณ"
"รู้มั้ย ผมเสียดายคนหนุ่มไฟแรงอย่างคุณจริงๆ ผมน่ะหวังว่าวันไหนว่างๆ เราจะไปนั่งจับเข่าคุยกันอย่างเปิดอกได้ บ้านผมไวน์ดีๆ เยอะแยะถ้าคุณสนใจก็บอกเวลามาได้เลย"
"ผมคงต้องขอผ่านนะครับ เพราะผมไม่อาจลดตัวไปสุงสิงกับคนอย่างคุณกำนันได้"
นายภูทำหน้าเครียด "ถ้างั้นเราก็คุยกันไม่ได้? "
"ไม่ครับ ผมมีศักดิ์ศรีของผม"
"ถ้าอย่างนั้นก็โอเค" นายภูเปิดน้ำล้างมือ เขาพยักหน้าให้กระจก เป็นสัญญานที่รู้กันให้กับบอดี้การ์ดในสูทสีดำของตัวเอง
น้อตเห็นบอดี้การ์ดคนนั้นยกแขนขวาขึ้นแล้วล้วงเข้าไปในกระเป๋าในสูทสีดำ
"บ้านสวยดีนี่น้อต"
สส หนุ่มหัวเราะในคอ "อีกสักแก้วมั้ยครับอากำนัน"
นายภูวางแก้วในมือให้สาวสวยในชุดกระต่ายบรรจงรินไวน์ให้
"กูว่าแล้วมึงต้องเป็นคนมีเหตุผล แต่กว่าจะคุยกันรู้เรื่องก็แทบตาย"
"แหม คนกันเอง จะอะไรนักหนาครับ"
"รู้มั้ย ผมสงสัยมานานแล้วว่า คนเราต้องผลักแรงแค่ไหนถึงจะออกจากความเชื่อได้ อย่่างพวกชาวบ้าน มึงก็แค่หลอกด้วยนโยบาย สัญญาให้โน่นให้นี่ ถึงเวลาจริงมันก็มีเหตุผลร้อยแปดที่อ้างได้ว่ามันไม่พร้อม มันไม่ถึงเวลา มันมีเสียงค้าน อันสุดท้ายดีซะอีก ให้แม่งไปทะเลาะกันเอง
"กับคนตรงๆ แรงๆ อย่่างมึงนี่ ต้องใช้เงินเท่าไหร่ถึงจะง้างออก"
"เชี่ย อาเล่นเติมศูนย์ในเช็คทีละตัวละตัว สุดท้ายผมก็ต้องรับสิครับ"
"ขนหน้าแข้งกูร่วงไปเยอะนะ"
"ที่ผมหุบปากเก็บตัวเงียบนี่อากำนันได้คืนไปกี่เท่าล่ะ"
"เชี่ย ใครเขามานั่งนับกัน?" "อาไง ผมรู้ว่าอาจะคำนวน"
"หึหึ ก็ได้ จากเช็คใบนั้นที่กูเซ็นให้มึงในห้องน้ำที่สภา กูได้คืนมาไม่น้อยจริงๆ ทั้งจากการไม่ต้องเสียหมูของกูไปจากตำแหน่ง นั่นตอบไม่ได้ว่ากำไรเท่าไหร่ แต่ทุกกฎหมายที่กูเสนอและมึงไม่อภิปรายต้าน กูได้คืนมาไม่ต่ำกว่า 700ล้าน"
"อืมม อากำนันจำแม่นดีนะ ยังจำได้ไหมครับที่บอกผมว่าให้เก็บศัตรูไว้ใกล้กว่าเพื่อน"
"เฮ้ย นั่นคติประจำตัวกู ทำไมจะจำไม่ได้ ทุกวันนี้กูก็เก็บมึงไว้ใกล้ๆ ไง"
น้อตหัวเราะขืนๆ "อารู้มั้ยครับ ว่่าผมก็ถือคติเดียวกันมานานแล้ว"
"ดีๆ แล้วคติเรื่องไม่มีมิตรแท้กับศัตรูถาวรด้วย"
"จริงๆ ข้อนั้นผมไม่เห็นด้วยครับ"
"หือ?"
"ที่อากำนันอาจไม่รู้คือ ผมเองที่เลือกเก็บอากำนันไว้ใกล้ๆ เพื่อจะได้เก็บข้อมูลทุจริตของอาให้มากที่สุด เพิ่งได้คำสารภาพเป็นเรื่องเป็นราววันนี้เอง"
"เฮ้ย"
"อย่าคิดมากนะครับ ผมอัดเทปทั้งภาพและเสียงของวันนี้ไว้หมดแล้ว ตำรวจและอัยการจากปปช.ก็นั่งดูกล้องอยู่ห้องข้างๆ นี่เอง"
"ผมว่าสักพักนึง อากำนันก็อาจจะหลุดคดีอยู่ดี แต่อย่างน้อยกว่าเรื่องจะเงียบ หมูของอาก็คงถูกชำแหละกินหมดแล้ว จะได้จบเรื่องตลกบ้าๆนี่กันเสียที"
สามเดือนต่อมา รัฐบาลสยองประเทศประการยุบสภาเพื่อเลือกตั้งใหม่หลังจากประชาชนกลุ่มหนึ่งที่ไม่พอใจออกมาประท้วงและจับนายกรัฐมนตรีไปและเผยแพร่ภาพการชำแหละหมูผ่านสื่อโซเชี่ยลมีเดียพ่อค้าหมูรายหนึ่งให้สัมภาษณ์ว่า หมูอายุขนาดนี้แล้ว แม้ว่าเนื้อและไขมันจะเยอะ แต่ก็เหนียวไม่น่ารับประทาน
Photo cr: Thairath.Co.Th
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in