มันเดินเข้าออกบ้านหลังนี้เป็นประจำ

บางที ถ้าประตูปิดอยู่ มันจะเงยหน้าขึ้นมามองอย่างสงสัยว่าทำไมประตูถึงปิด แต่แค่ส่งเสียงร้องออกมาเฉยๆ ไม่เกินหนึ่งนาทีก็จะได้ยินเสียงฝีเท้าตุบๆ มองลอดช่องใต้ประตูก็จะเห็นเท้าคู่หนึ่งเดินมาหยุด ตามด้วยเสียงประตูเปิด

มันชอบเอาสีข้างไปถูข้างตาตุ่ม ขาทั้งสองข้างมักมีผ้าสีน้ำเงินเข้มหรือบางทีก็ดำซีดๆ คลุมอยู่เสมอ 
วันไหนไม่มีผ้าอะไรปิดอยู่ มันจะยิ่งชอบเอาหลังไปไถๆ หน้าแข้งซ้ายบ้างขวาบ้าง ขนหน้าแข้งน้อยๆ นั้นมีความหยาบระดับพอดีที่มันชอบ โดนหลังแล้วสบายใจจนส่งเสียงครืดๆ จากลำคอ ส่วนใหญ่ก็จะมีมือมาลูบหัวลูบคอ ชอบจนอยากกดไลค์ให้

แล้วพอมันนึกขึ้นได้ ว่ามันไม่ได้เข้ามาในบ้านนี้เพื่อเล่น มันจะหยุดแล้วส่งเสียงร้องเตือน เขาคนนั้นก็จะเดินไปที่จานข้าว ตักของอร่อยๆ เม็ดสีเข้มๆ ให้มันเคี้ยวกรุบๆ

วันนี้ประตูเปิดอ้าไว้ อากาศอับชื้น ฝนทำท่าจะตก และแมวที่ไม่มีชื่อกำลังหิว

มันเดินเข้าไปในบ้าน สายตาจับอยู่ที่จานข้าวสีฟ้าสดใส เม็ดสีเข้มๆ วางไว้เต็ม เริ่มมีมดดำมาป้วนเปี้ยน 
วันนี้เม็ดสีเข้มๆ ไม่ค่อยกรุบๆ เท่าไหร่ ไม่รู้เป็นอะไร บางเม็ดเหมือนเริ่มหนึบๆ หยุ่นๆ ด้วยซ้ำ ไม่ค่อยอร่อยเลย มันเลยกินไปแค่นิดเดียว เดี๋ยวไปหานกหาหนูที่หลังบ้านนี้กินต่อดีกว่า

มันสงสัยว่าเท้าคู่นั้นหายไปไหน มองไปรอบๆ ก็ไม่เจอ

ประตูทางซ้ายเปิดแง้มอยู่ มันเคยเดินเข้าห้องนี้ บางทีก็เคยไปนอนกับคนที่เทข้าวให้มันกิน เขานอนบนฟูกเตี้ยๆ ปูกับพื้น ผ้าห่มกองๆ สุมๆ นั้นนอนสบาย บางทีเขาก็หยิบก้อนสีขาวๆ มากด มีเสียงดังตริ้งๆ แล้วห้องก็ค่อยๆ เย็น หลับสบายที่สุด

มันเดินเข้าประตู ห้องไม่ได้เปิดไฟ แต่ไม่ใช่ปัญหา ตาของมันชินกับความมืดได้เร็ว เจ้าของห้องนั้นไม่ได้อยู่บนเตียง

แต่วันนี้มีอะไรแปลกๆ มันเห็นเก้าอี้พลาสติกสีขาวล้มอยู่กลางห้อง ปกติเก้าอี้ตัวนี้มักจะอยู่ตรงโต๊ะสีขาว มันเคยไปนอนบนนั้นเหมือนกัน นอนไม่ค่อยสบาย แถมบางทีเจ้าของห้องก็ยังมาไล่มันลงไป ทำเป็นหวงของ

ถ้าเขานั่งบนเก้าอี้ตัวนั้น เขาจะไม่ค่อยสนใจมัน เพราะเขาจะนั่งหันหน้าเข้าหาโต๊ะและยุ่งอยู่กับจอสีเหลี่ยมใหญ่ๆ บนนั้น

แต่วันนี้เก้าอี้ตัวนี้ล้มอยู่ตรงกลางห้อง แปลกจัง มันมองสำรวจดูเก้าอี้ที่ล้มอยู่ อะไรทำให้มันล้มลงมา มันมองสูงขึ้นไป

อ้อ เจอแล้ว เขาลอยอยู่นิ่งๆ เหนือเก้าอี้ที่ล้มอยู่ตัวนั้นเอง