เขามองจันทร์เพ็ญคืนนั้นด้วยความหลงไหล
เขากระซิบบอกสายลม ช่วยส่งข้อความให้ดวงจันทร์ได้ไหม
ฉันรักเธอ เธอจะคงทรงรูปกลมเกลี้ยง สว่างไสวเช่นนี้ต่อไปเพื่อฉันได้ไหม
ดวงจันทร์โปรยยิ้มเศร้าๆ ก่อนตอบขอบใจ ฉันอยากฉายแสงนวลตาให้เธอในยามค่ำคืนตลอดไป แต่มันคงเป็นไปไม่ได้
วิถีที่ฉันโคจร มันบั่นทอนตัวตน 
ทุกคืนวันถัดๆ ไป ตัวฉันจะซูบลงจนหายไป

ชายหนุ่มร่ำไห้
มีทางไหมให้ฉันช่วย

ก็มีอยู่ แต่ฉันเกรงว่าจะสุดวิสัยมนุษย์สามัญอย่างเธอจะสามารถ 

บอกมาเถิด ฉันยอมทำทุกอย่างเพื่อความรักในครั้งนี้

ถ้าเธอเห็นเช่นนั้นก็จงฟังถ้อยวจี
อันตัวฉันนี้ใช่สมบูรณ์ด้วยตัวเอง
ฉันเพียงมากมายด้วยทรายวิเศษสีเหลืองทอง
ทุกราตรีทีี่ฉันโคจร 
เม็ดทรายเล็กๆ จะร่วงหล่น
จนวันหนึ่งฉันจะผ่ายผอม แลดับสูญไปในอีกสิบห้าคืน
ทางเดียวที่เป็นได้ คือให้คอยตามเก็บทรายวิเศษ
นำมาเติมให้ฉันเต็มอีกครา

นั่นย่อมได้ เริ่มจากนี้ฉันจะคอยเดินตามหา
ทรายวิเศษที่ปลิวมา
เก็บไปเติมให้แด่เธอ

ชายหนุ่มเที่ยวเดินหา 
แต่ทรายวิเศษไม่สะท้อนในแสงจันทร์
ทั้งคืนนั้นไม่พบเลยแม้เม็ดเดียว

ดาวเหนือเห็นให้สงสาร
ตามเพื่อนดาวมาช่วยส่องหา
ในคืนถัดมา ที่จันทราผอมลง

คืนแรก ดวงดารามากันเพียงสิบ
ชายหนุ่มค้นหาทั้งคืนได้เพียงหยิบมือ

คืนต่อมา ดวงจันทร์ผ่ายผอมกว่าคืนก่อน
ดาวทั้งสิบไปชักชวนเพื่อนมาอีกดวงละสิบ
หนึ่งร้อยดวงกระจายทั่วฟ้า 
แสงดาวสีขาวแม้ริบหรี่ ก็ยังพอสะท้อนสีทรายวิเศษได้ดีขึ้น ชายหนุ่มเก็บได้ถึงสองหอบใหญ่

ดาวทั้งร้อยประทับใจโหมประกาศ 
เพื่อนๆ มากันอีกรวมกว่าห้าร้อยดวง
ในคืนถัดมา ที่พระจันทร์ยังคงซีดเซียวต่อเนื่อง
ทรายวิเศษรวบรวมได้สิบกระสอบ...

คืนที่สี่ ดวงดารามากันนับพัน
ชายหนุ่มตามเก็บทรายทีละเม็ดทีละเม็ด
ได้มากว่าห้าเล่มเกวียน

คืนที่ห้า ชายหนุ่มตั้งปุจฉา
ข้าจะต้องเก็บอีกกี่มากน้อย จึงจะเติมดวงจันทร์ให้เต็ม
แต่ดวงดาวหลายพันดวง มาร่วมร้องเพลงปลอบใจ
ส่องแสงให้เห็นทรายวิเศษระยิบระยับมากมาย

คืนที่หก ดวงดาวมากันร่วมหมื่น
ชายหนุ่มขะมักขะเม้น 
เก็บมาได้อีกสิบสองเกวียน

คืนที่เจ็ด จันทราเหลือเพียงครึ่ง
แต่ดวงดาวที่ได้ข่าวยิ่งมาช่วย
จนชายหนุ่มเก็บทรายได้มากพอ

คืนที่แปด ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นถามจันทร์
ทำอย่างไร เราจึงจะเอาทรายนี้ไปถมเธอได้
จันทราตอบ เธอต้องปีนบันไดดาวขึ้นมา เททรายให้ฉัน

ดวงจันทร์อยู่ไกลโพ้น
เหล่าดวงดาวพากันมามากมาย
นัดหมายชายหนุ่มไปเริ่มบันไดดาวที่เส้นขอบฟ้า
ชายหนุ่มระดมม้าแลวัวมาเทียมเกวียน

คืนถัดมา จันทราอ่อนแสงลงอีก เมื่อเหลือทรงคล้ายเปลือกกล้วย
ชายหนุ่มเดินทางไปจนพบเส้นขอบฟ้า
แต่การปีนบันไดดาว พร้อมทรายวิเศษเกือบห้าสิบเกวียนมิใช่ง่าย
เขาเตรียมตัวผูกล่ามเกวียนอีกสองคืนจึงพร้อมเดินทาง

คืนนั้น จันทร์เหลือเพียงเสี้ยวบางๆ
ชายหนุ่มปีนป่ายพลางร้องไห้ด้วยความสงสาร
ดวงดาวเกือบล้านดวงมาช่วยเรียงตัวเป็นบันได

กว่าจะไปถึงคือคืนที่จันทร์ดับมืด
ดวงดาวหลายล้านดวง มาช่วยให้กำลังใจ และส่องแสงให้ระหว่างชายหนุ่มตักทรายเติม

ดวงจันทร์เริ่มกลับฟื้น
ดาวบนฟ้าบางดวงเห็นดังนั้นก็เริ่มทยอยกลับ
เป็นเช่นนี้อยู่เจ็ดคืน
เหลือเพียงดาวเหนือ จันทรา และชายหนุ่มผู้โอบกอดพระจันทร์ไว้ในอ้อมแขน

เราจะอยู่เช่นนี้ตลอดไปได้หรือไม่ ชายหนุ่มถามพระจันทร์
ไม่ได้หรอก ฉันก็คือฉัน
วันนี้อาจกลมเต็ม แต่พรุ่งนี้ ทรายวิเศษยังคงร่วงหล่นต่อไป

ชายหนุ่มตอบ ไม่เป็นไร 

*****************

ตีพิมพ์ครั้งแรก STL 22 ต.ค. 59

ดัดแปลงแก้ไขสำหรับ minimore 16 ธค. 59