เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ทุกคนล้วนมีครั้งแรก ฉันและการฝึกงานก็เช่นกันkullar
ใกล้จุดหมาย
  •           ณ ขณะนี้สถานการณ์โรคระบาด Covid-19 ก็ยังไม่ทุเลาลงเห็นจะมีแต่รุนแรงมากขึ้นเสียทุกวันและนั่นจึงเป็นสาเหตุให้ฉันต้องกลับมาฝึกงานแบบ Work from Home อีกครั้ง ฉันคิดในใจว่าการมาหอศิลปและนั่งทำงานในออฟฟิศครั้งนี้คงจะเป็นการทำงานที่ออฟฟิศครั้งสุดท้าย เพราะจากการคาดการณ์สถานการณ์ตอนนี้คงไม่อาจดีขึ้นได้ในเร็ววันอย่างแน่นอน เนื่องจากประชาชนทั่วไปนั้นยังไม่ได้รับการฉีดวัคซีนที่มีประสิทธิภาพมากพอ รวมถึงหลาย ๆ คนไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้รับการฉีดวัคซีนเสียด้วยซ้ำ จึงทำให้สถานการณ์ยังไม่ดีขึ้นเท่าที่ควร นับว่าเป็นเรื่องที่น่าเศร้าใจอย่างมากเพราะการมาของโรคระบาดนี้พรากอะไรหลาย ๆ อย่างไปอย่างน่าเสียดาย ไม่ว่าจะโอกาสหรือประสบการณ์ในการใช้ชีวิตที่ควรจะได้รับและอีกมากมายที่ต้องเสียไป อดไม่ได้ที่จะกล่าวว่าการทำงานที่ไร้ประสิทธิภาพของรัฐบาลก็มีส่วนในเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน



    17 กรกฎาคม 2564

              การฝึกงานแบบ Work from Home นั้นแม้จะมีอิสระในการทำงานเป็นอย่างมากเพราะฉันสามารถเลือกได้ว่าจะทำงานเวลาไหน แต่ด้วยความที่เมื่อไม่มีสิ่งเร้ามากระตุ้น อารมณ์ความอยากที่จะลุกขึ้นมาทำงานก็มีน้อยลงไปด้วยเช่นกัน กว่าฉันจะขุดตัวเองให้ลุกจากเตียงขึ้นมาทำงานได้แต่ละครั้งจึงถือเป็นเรื่องที่ยากเอาการเรื่องหนึ่งเลยทีเดียว ซึ่งหลังจากส่งงานการออกแบบโปสเตอร์ทรงพระเจริญ สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ ฉันก็ได้รับงานชิ้นใหม่มาทำต่อทันที โดยงานชิ้นนี้คือ การออกแบบบัตรนักศึกษาฝึกงาน เมื่อได้รับมอบหมายชิ้นงานมาฉันจึงลงมือทำแต่ทำได้ไม่นานก็ต้องหยุดพักเนื่องจากอยู่ดี ๆ ร่างกายก็ไม่เป็นใจดันมาปวดท้องเสียดื้อ ๆ จึงทำให้วันนี้งานไม่เดินเท่าที่ควร 



    22 กรกฎาคม 2564

              วันเวลาผ่านไปหลายวันงานที่ลงมือทำก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่าง ฉันได้ออกแบบบัตรนักศึกษาฝึกงานไว้ 4 แบบด้วยกัน และแล้วสิ่งที่เรียกว่าความบังเอิญก็เกิดขึ้นจนฉันอดจะหัวเราะตามด้วยความชอบใจไม่ได้ เนื่องจากบัตรนักศึกษาที่ออกแบบนั้นต้องใช้รูปของบุคคลประกอบในการทำ สิ่งแรกที่คิดในหัวคือฉันจะไม่นำรูปตัวเองมาใช้เป็นอันขาด เมื่อคิดไปคิดมาอยู่หลายตลบก็จบลงตรงที่ฉันเลือกหยิบยกสิ่งใกล้ตัวมาใช้นั่นก็คือรูปศิลปินที่ชื่นชอบอย่าง บิวกิ้นและพีพี  ซึ่งความบังเอิญที่ว่านั้นเกิดขึ้นเมื่อตอนที่ฉันเปิดดูไฟล์งานที่ฉัน แพรว และพิมส่งงานไปให้พี่ไนซ์ดู และพบว่ารูปที่ทั้งฉันและเพื่อนใช้ประกอบการออกแบบเป็นรูปศิลปินที่ฉันชอบทั้งหมดแม้เพื่อนจะไม่ได้ชอบด้วยก็ตาม 


    ภาพบัตรนักศึกษาฝึกงานที่ได้ออกแบบ

              ปกติแล้วฉันไม่ค่อยอยากลงรูปผลงานที่ทำมากเท่าไหร่เนื่องจากยังไม่ค่อยพอใจและมั่นใจในงานที่ตัวเองทำ แต่เพราะชอบบิวกิ้นมากจึงอยากลงไว้ เหตุผลก็มีเท่านี้จริง ๆ (ฮ่าๆ) เมื่อออกแบบบัตรนักศึกษาฝึกงานเสร็จงานใหม่ที่มาในรูปแบบเดิม ๆ ก็กลับมาเยือนอีกครั้ง ฉันได้รับมอบหมายให้ออกแบบ โปสเตอร์ทรงพระเจริญวันเฉลิมพระชนมพรรษาสมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้ากรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี หากท่านผู้อ่านอ่านมาถึงตรงนี้ก็จะพบว่าฉันได้รับงานในลักษณะนี้มาทำสิริรวมสามครั้งด้วยกันแล้ว แน่นอนว่าเมื่อได้ทำบ่อย ๆ งานนี้จึงไม่ได้เป็นงานที่ยากอะไร ใช้เวลาเพียงไม่นานก็ทำเสร็จ หากแต่เมื่อได้รับงานที่มาในรูปแบบลักษณะเดิมซ้ำ ๆ จึงทำให้รู้สึกไม่ค่อยได้พัฒนาตัวเองเท่าที่ควร



    27 กรกฎาคม 2564

              เมื่อนั่งคาดคะเนและคำนวณจำนวนงานที่ (ฉันคิดไปเอง) ว่าต้องได้ทำแล้วงานชิ้นใหม่ล่าสุดที่จะถึงนี้คงจะเป็นงานชิ้นสุดท้าย นั่งคิดได้ไม่นานพี่ไนซ์ก็มาพร้อมกับงานชิ้นใหม่ที่ว่านั่นก็คือ การออกแบบ Directory artHUB ของ bacc ซึ่งเป็นการออกแบบที่เอาไว้ใช้บอกว่าในแต่ละชั้นของหอศิลป์มีร้านค้า ร้านอาหารและแหล่งเรียนรู้ศิลปวัฒนธรรมอยู่ชั้นไหนบ้างเพื่อให้ง่ายต่อการค้นหา ไม่แน่ใจว่าเพราะเหตุใดการทำงานชิ้นนี้จึงแตกต่างจากงานชิ้นก่อน ๆ ที่ผ่านมา เพราะฉันคิดงานออกอย่างรวดเร็วและเมื่อทำเสร็จผลงานก็ออกมาในรูปแบบที่ฉันค่อนข้างพึงพอใจเลยทีเดียว หากให้นับงานชิ้นนี้เห็นจะเป็นงานชิ้นแรกที่ฉันรู้สึกชอบหลังจากที่ได้ออกแบบมาเลยก็ว่าได้ เมื่อส่งงานไปให้พี่ไนซ์ตรวจทานฉันก็ได้รับคอมเมนต์กลับมาคือการแก้เพียงแค่โทนสีของงานเพื่อให้เป็นไปในทิศทางเดียวกันกับ Logo ของแบรนด์เท่านั้นก็เป็นอันเสร็จสิ้น


             หลังจากนี้ไปอีกไม่กี่วันก็ใกล้ถึงจุดหมายที่จะสิ้นสุดการฝึกงานของฉันแล้ว เวลาช่างเดินไปอย่างรวดเร็วเสียเหลือเกินรู้ตัวอีกทีชีวิตการฝึกงานก็กำลังจะจบลงแล้วสินะ...



เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in