2 กรกฎาคม 2564

          การเข้าออฟฟิศกลายเป็นกิจวัตรประจำวันที่ตอนนี้ฉันเริ่มจะชินไปเสียแล้ว หลังจากเริ่มปรับตัวได้ความกลัวและความกังวลที่มีในใจก็ค่อย ๆ จางหายไปจนเกือบหมด ชีวิตการฝึกงานไม่ได้หวือหวาหรือมีเรื่องที่ทำให้ตื่นเต้นและกังวลอะไรออกจะติดราบเรียบเสียด้วยซ้ำ เพราะในแต่ละวันมักจะเริ่มต้นขึ้นและจบในรูปแบบเดิม ๆ คือฉันตื่นนอนตอนเจ็ดโมงครึ่ง กินข้าวตอนเก้าโมงเช้า พอสิบโมงก็ขึ้นบีทีเอสไปหอศิลป์กับแพรว นั่งทำงานที่ได้รับมอบหมาย พักกินข้าวเที่ยง และนั่งทำงานต่อจนถึงเวลาเลิกงาน โดยที่ลูปชีวิตนี้จะเล่นไปซ้ำ ๆ ราวกับมีใครมากรอเทปเพื่อให้มันวนกลับไปเริ่มต้นใหม่ในแบบเดิม

          เมื่องานที่ได้รับมอบหมายอย่างการออกแบบโปสเตอร์สินค้าของ bacc shop เสร็จสิ้นลง พี่ไนซ์ก็ให้ฉันไปช่วยพิมทำโปสเตอร์โปรโมชันสินค้าของเดือนกรกฎาคม ซึ่งสินค้าโปรโมชันในเดือนนี้คือร่ม ฉันจึงลงมือทำงานที่ได้รับมอบหมายชิ้นล่าสุดนี้และพยายามคิดธีมและรูปแบบที่เหมาะสมกับสินค้า ฟังดูอาจจะเหมือนง่ายเพราะในตอนแรกฉันก็คิดแบบนั้นแต่พอลงมือทำจริง ๆ ก็มีหลายครั้งที่ฉันไปต่อไม่ถูกอยู่เหมือนกัน

7 กรกฎาคม 2564

          วันนี้ฉันก็ยังคงทำงานชิ้นเดิมอยู่คือการออกแบบโปสเตอร์โปรโมชันเดือนกรกฎาคม แต่ที่แตกต่างออกไปจากวันก่อน ๆ คือในช่วงบ่ายของวันฉันได้ไปดูงานนิทรรศการอาจารย์ดำรง วงศ์อุปราช กับ นิทรรศการ People to People ตอนแรกนั้นฉันไม่คิดว่าจะได้ขึ้นไปดูนิทรรศการเพราะไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่นัก แต่เนื่องจากพิมจะลงไปคุยงานเพื่อแลกเปลี่ยนและหาไอเดียใหม่ ๆ จากพี่เตยซึ่งเป็นผู้ดูแล bacc shop ฉันจึงติดสอยห้อยตามเพื่อนไปด้วยและจบลงที่ฉันกับพิมไปดูนิทรรศการเพื่อหาแรงบันดาลใจใหม่ ๆ ที่จะหยิบมาใช้ในการทำงาน 

          ผลงานภายในนิทรรศการมีทั้งภาพและชิ้นงานที่ฉันเคยเห็นมาแล้วตอนที่ได้ไปช่วยงานและก็มีชิ้นใหม่ ๆ ที่ยังไม่เคยเห็น ซึ่งสิ่งที่ตื่นเต้นสำหรับฉันเห็นจะเป็นตอนที่ได้ไปดูชิ้นงานจริงของอาจารย์ดำรงเนื่องจากในงานชิ้นแรกที่ได้ทำเมื่อเข้ามาฝึกงานที่นี่นั้นเป็นการออกแบบโปสเตอร์กิจกรรมการศึกษาที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับงานของอาจารย์ดำรงนั่นเอง หลังจากเพลิดเพลินกับการดูงานก็ต้องกลับไปสู่ความเป็นจริงอีกครั้งเพราะเวลาที่ใช้ไปในการเดินดูงานนิทรรศการก็ถือว่าไม่น้อยเลยทีเดียว ส่วนในช่วงบ่ายของวันที่เหลือก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการนั่งทำงานต่อ

12 กรกฎาคม 2564

          ก่อนหน้านี้ไม่กี่วันฉันได้ส่งงานออกแบบโปสเตอร์โปรโมชันที่เสร็จเรียบร้อยไปให้พี่ไนซ์ดู โดยฉันออกแบบไป 2 แบบ เพื่อเป็นตัวเลือกให้กับพี่ไนซ์ เมื่อพี่ไนซ์ตรวจและเลือกแบบที่เข้ากับงานเสร็จแล้วจึงให้ฉันปรับแก้สีของงานเพื่อให้เข้ากับความเป็นหน้าฝนมากขึ้น ฉันจึงนำข้อติที่ได้รับกลับมาปรับแก้เพื่อให้ชิ้นงานสมบูรณ์มากที่สุด แต่แล้วสิ่งที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นก็มาถึง ฉันแก้งานไปเสร็จสรรพเรียบร้อยรวมถึงส่งงานที่ทำให้พี่ไนซ์ตรวจทานดูอีกรอบ ความซวยก็ปรากฏขึ้นมาเสียดื้อ ๆ พี่ไนซ์บอกกับฉันว่าพี่ไนซ์บอกให้ฉันแก้งานผิดแบบเพราะชิ้นที่เลือกจริง ๆ เป็นอีกชิ้นหนึ่งฉันจึงต้องนั่งแก้งานใหม่อีกครั้งพร้อมทั้งน้ำตาที่ตกในและความปวดหลังที่ต้องเผชิญ (อีกครั้ง)

13 กรกฎาคม 2564

          เมื่อเราอยากหลีกเลี่ยงสิ่งใดสิ่งนั้นมักจะเกิดขึ้นเสมอ งานชิ้นใหม่ที่ต้องทำเข้ามาจ่อคิวรอแม้จะยังเคลียร์งานชิ้นเก่าไม่เสร็จเรียบร้อยก็ตามที แต่ดีหน่อยตรงที่งานชิ้นเก่าเหลือเพียงเล็กน้อยเท่านั้นจึงไม่ได้หนักหนาอะไรมากนัก โดยงานชิ้นใหม่ที่ได้รับมาคือ ออกแบบโปสเตอร์ทรงพระเจริญ สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ซึ่งงานนี้ก็ไม่ได้ยากอะไรจึงใช้เวลาไม่นานในการทำเพราะรูปแบบในการทำไม่ได้ยากอะไรนักฉันจึงทำในแบบเดิม ๆ ตามที่ถนัดและคุ้นชินพล่างคิดในใจว่ารสชาติของชีวิตนั้นมาบ่อยเหลือเกิน 

          เมื่อเสร็จงานชิ้นนี้ฉันก็กลับไปทำงานชิ้นเก่าคือการออกแบบโปสเตอร์โปรโมชันเดือนกรกฎาคม ซึ่งเมื่อทำเสร็จก็ได้รับคำชมจากพี่ไนซ์ว่างานที่ทำนั้นดีทั้งสองแบบ แม้จะได้ยินดังนั้นแต่ฉันก็ยังรู้สึกว่างานที่ทำยังทำได้ไม่ได้ดีเท่าไหร่นักแต่ก็รู้สึกดีใจที่ได้รับคำชม