ผมรีบลุกขึ้นมาแต่ก็ต้องแพ้ภัยตัวเองจนได้ ร่ายกายผมยังไม่ฟื้นตัวดี พอยืนขึ้นก็สัมผัสความเหนื่อยล้าบนร่างได้อย่างชัดเจนจนทรุดตัวลงไปบนที่นอน

"ร...ริออส" คริสเห็นแบบนั้นก็ตั้งใจจะช่วยดึงตัวผมขึ้น แต่กลับถูกใครอีกคนขัดไว้

"ข้าสั่งให้เจ้าออกไป ที่พูดนี่ยังไม่ได้ยินอีกเหรอ?" ไอร์พูดเสียงเข้ม

"ข้า...ไม่สามารถทอดทิ้งเพื่อนได้"

"แต่นี่คือคำสั่ง คริส เจ้าต้องออกไปซะ ตอนนี้เลย หรือเจ้ากลัวว่าข้าจะทำร้ายเพื่อนของเจ้า?"

คริสลังเล ถ้าเขาไม่ทำมันก็เป็นการขัดคำสั่งเจ้าชาย ขัดคำสั่งเพื่อความปลอดภัยนั่นไม่ผิด แต่ขัดคำสั่งเพื่อความพอใจของตัวเองนั่นไม่ใช่วิถีของอัศวินแน่นอน

"ข้าจะไม่ทำร้ายเขา พอใจรึยัง อย่าคิดจะทำให้ข้าโมโหเลย" คิดไม่ถึงว่าคนที่ยอมอ่อนข้อให้จะเป็นไอร์ ดูจากวิธีพูดของเขาตั้งแต่เข้ามาในห้องนี้ ไม่คิดเลยว่าเขาจะใช้ไม้อ่อนเป็น

"ท่านสัญญาใช่ไหม?" คริสกัดฟันพูด

"แน่นอน รีบไปซะ" ไอร์เดินเข้ามาใกล้เขาก่อนจะจับมือคริสลากออกไปนอกห้อง อีกฝ่ายขัดขืนได้เล็กน้อยแต่ก็แพ้พละกำลังอยู่ดี ...คริสคนนั้นแพ้พละกำลัง...กับเจ้าชายอ่อนแอเนี่ยนะ?

"ท่าน...ไม่ใช่...เจ้าชายไอร์..." แม้จะนอนแผ่อยู่กับเตียง ผมก็พยายามฝืนเค้นคำพูดตัวเองออกมา

อีกฝ่ายปิดประตู แถมยังร่ายเวทมนตร์บางอย่าง บรรยากาศภายในห้องมืดทึมลง ราวกับอยู่ในภาพฝันที่เต็มไปด้วยไอหมอกสีขาวจาง

เขาเดินมาที่เตียงของผมก่อนจะก้มหน้าลงมาใกล้

"เจ้าคิดถูก...ข้าไม่ใช่ไอร์..."

ดวงตาคู่สีม่วงพราวระริก ผมได้ยินเสียงเคาะประตูดังหนักและถี่ แต่ประตูก็ไม่เปิดออกเลย

"ท่านเป็นใคร?"

"เดาสิ..."

อยู่ๆผมก็นึกอะไรได้...

"E...เป็นชื่อที่ขึ้นต้นด้วย E ใช่รึเปล่า?"

อีกฝ่ายนิ่งไป ใบหน้าเยือกเย็นหยุดนิ่งจนเหมือนกับรูปสลัก ผมเอื้อมมือไปยังใบหน้าของเขา มองจากมุมนี้ผมเห็นมันได้อย่างชัดเจน ดวงตาของเขาเป็นประกาย ประกายแสงของดวงดาว...

ผมเคยได้ยินคำใบ้หนึ่งในเกม เขาบอกว่าผู้สืบทอดของราชวงศ์จะมีพลังเวทมนตร์ที่ไม่เหมือนใคร เป็นพลังเวทมนตร์สายดารา ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไรหรอก ก็ไอร์ไม่เห็นจะมีความสามารถแปลกๆแบบนั้นเลย พลังของเขาเป็นสายจันทราชัดๆ

แต่ตอนนี้ผมว่าผมเจอใครบางคนที่ดูเหมือนจะมีความสามารถนั้นแล้วล่ะ...บางทีเขาอาจจะเป็นตัวละครลับก็ได้ ตัวละครที่จีบได้ในเกมมี 5 แต่ตัวละครที่ 5 กลับเป็นตัวละครลับที่ไม่สามารถจีบได้ในการเล่นเกมรอบแรก คำใบ้เดียวของเขาก็คือภาพเงา และตัวอักษรแรกสุดของชื่อที่เป็นตัว E

"ถ้าดูดีๆแล้ว สีตาของท่านก็ไม่เหมือนกับของไอร์ ไอร์ที่ข้าพบมีสีตาสีม่วงออกไปทางแดงเล็กน้อย ส่วนท่าน มีสีตาสีม่วงเข้มและยังมีประกายแสงประหลาดในดวงตา"

เดิมทีคิดว่าผู้ผลิตเกมตั้งใจทำให้ต่างกัน ผู้เล่นจะได้แยกออกว่าตอนนี้เจ้าชายคนที่คุยด้วยใช้บุคลิกใด แต่อันที่จริงแล้วเขาเป็นคนละคนกัน ไม่ใช่คนสองบุคลิกอย่างที่คำโปรยหลอกเอาไว้

อีกฝ่ายขยับมือผมออก ไม่ใช่การเอาออกอย่างเบามือ แต่ก็ไม่ใช่การปัดทิ้งด้วยความแข็งกร้าว เพียงแค่จับมันไว้ด้วยมือของเขา

"นั่นเกินขอบเขตที่คนธรรมดาจะรู้แล้ว..." ผมมองไม่ออกเลยว่าเขารู้สึกยังไง แต่สงสัยว่าความจะแตกซะแล้ว ควรจะแถไปว่ายังไงดีนะ ในเมื่อคนธรรมดาไม่รู้ ผมต้องได้ยินมาจากใครล่ะ? ท่านพ่อของผมนับเป็นคนธรรมดาได้อยู่ไหม?

"แม้แต่ตระกูลขุนนางชั้นสูงก็ไม่รู้เหรอ?"

"ใช่...แต่เจ้าคริสนั่นก็รู้นะ..."

"ในเมื่อคริสรู้ ข้าก็รู้มาจากคริสก็ได้" คำพูดผมไร้ความน่าเชื่อถือโดยสิ้นเชิง

"ถึงจะอย่างนั้นก็ไม่ได้หรอก..." เขาบอกก่อนจะวางมือผมลง แล้วเอาฝ่ามือของเขามาไว้เหนือใบหน้าของผม

"ท่านจะทำอะไร...ท่านบอกคริสแล้วว่าจะไม่ทำร้ายข้าไม่ใช่เหรอ?" ผมโวยวาย

เขาไม่พูดอะไรอีก แล้วทาบมือข้างนั้นลงบนหน้าผากของผม...