แต่สิ่งหนึ่งเด่นชัดที่สุดคือความกระหาย กระหายที่จะต่อสู้ กระหายที่จะฆ่า ยามที่ได้กลิ่นคาวเลือด และเสียงกรีดร้องของคนพวกนั้นมันทำให้ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก สูดดมรับกลิ่นของความหวาดหลัว ความทุกข์ของคนอื่น ยิ่งได้ยิน ยิ่งเห็น ยิ่งได้กลิ่นยิ่งมีพลัง 

คนคนนั้นเป็นใคร ทำไมถึงเรียกผมแบบนั้น ใครคือบัคกี้ แล้วสายตาของเขาเวลาที่มองมาที่ผม ทำไมถึงเศร้าสร้อยขนาดนั้น เศร้าเพราะกำลังจะถูกฆ่างั้นหรือ 

คงจะเป็นอย่างนั้น 

ผมควรจะสลัดเรื่องนี้ออกจากสมองไปซะ แต่ยิ่งลืมกลับนึกถึง ผู้ชายบนสะพานนั่น ทำให้ผมนึกอะไรบ้างอย่างได้ ทั้งๆที่ไม่ควรมีอะไรอยู่อยู่สมองอันน้อยนิดนี้ ทำไมกันนะ

สิ่งที่ไหลเข้ามาในหัวผม คือภาพที่เหมือนจะเคยเห็น แต่กลับไม่คุ้นเคย เหมือนมันนานมาแล้ว นานมากแล้วจริงๆ 

"อั่ก!"

"ลบความทรงจำเขาซะ"