ผมยืนอยู่หน้ากระจกอยู่นาน มองตัวเองในนั้นด้วยสายตาสับสน ในหัวตีกันจนมันยุ่งเหยิงไป กับความคิดที่ว่าจะไป หรือไม่ไปดี 

ความกังวลเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อพาตัวเองมาถึงตัวงานที่จัดในโรงแรมชื่อดัง ทุกอย่างถูกจัดอย่างสวยงาม เรียบหรู จนชีวิตนี้ปีเตอร์คิดว่าตัวเองไม่ได้มาเหยียบสถานที่แบบนี้อีกแน่ๆ 

"มั่นใจหน่อยสิพีท นายเป็นคนตอบตกลงแฮร์รี่เองนะ" ปลอบตัวเองเสียงเบาเพื่อเรียกความกล้ากลับมา จากนั้นจึงเริ่มหาเพื่อนรักผู้เป็นเจ้าของวันเกิด ตอนนี้คนไม่เยอะมากนัก คงเป็นเพราะเขามาก่อนเวลาแน่นอน บริกรหลายคนเริ่มออกมาประจำที่ตัวเอง ปีเตอร์เห็นโต๊ะบุฟเฟ่แถวยาวมีอาหารมากมาย เหมือนกับนี่เป็นงานเลี้ยงระดับคนดังแนวหน้า

"พีท!" 

ผมแทบจะหยุดหายใจเดี๋ยวนั้นเมื่อเพื่อนสนิทอย่างแฮร์รี่เดินย่องเข้ามาสะกิดแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง วันนี้แฮร์รี่แต่งชุดสูทสีเข้ม ผมสีบลอนด์สวยถูกปัดให้เรียบสมกับเป็นว่าที่เจ้าของออสคอร์ปคนต่อไป 

"ดีใจนะที่นายมา" 

"อื้อ"

"เอ่อ...สุขสันต์วันเกิดนะ"

ยอมรับเลยว่าตอนนั้นที่พูดออกไป แทบจะไม่มีสติ เหมือนรอบกายมันร้อนไปหมด ผมเห็นแฮร์รี่หัวเราะชอบใจกับคำอวยพรแสนธรรมดาของผม และทุกอย่างเหมือนจะหยุดเดิน