เฝ้าถามตัวเองแบบนี้มาชั่วโมงกว่าแต่ก็ไม่ยอมขยับตัวไปไหน มือทั้งสองข้างก็ตั้งใจกดแป้นพิมพ์ ดวงตาก็ไล่อ่านข้อความที่ส่งมาไม่ขาดสายพร้อมกับรอยยิ้มที่ประดับบนใบหน้า

กล่องแชทสีฟ้าที่ดูไม่พิเศษอะไรสำหรับใครหลายคน แต่สำหรับเขาแล้วนั้นสำคัญมาก นานกว่าหกเดือนที่เราคุยกันผ่านทางแชท มีบ้างบางครั้งที่นัดออกไปเจอกันข้างนอก ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ลดความอยากคุยลงเลย คงเพราะแทฮยองทำตัวเป็นกันเองด้วยล่ะมั้ง

ภายในกล่องข้อความปรากฎรูปของชายหนุ่มน่าตาละอ่อน รอยยิ้มสวยประดับบนใบหน้าที่ค่อนไปทางหวานนิดหน่อย ข้างๆกันเป็นเจ้ามาสคอตที่คุ้นหน้าคุ้นตากันดี แต่เขาก็ไม่ได้สนใจเจ้าหมีตัวสีดำนักหรอก

"น่ารัก" เขากดส่งไปแล้วปิดคอม คงเพราะได้เวลาทำงานแล้ว ถึงจะอยากคุยกับอีกฝ่ายมากแค่ไหน แต่งานก็สำคัญกว่า