ค่อนข้างแปลกใจอยู่อย่างคือพอนึกถึงมือกีตาร์ระดับหัวแถวรุ่นเก่าของเมืองไทยแล้วนึกถึงเพลงของเขาไม่ค่อยออก อาจจะเป็นเพราะเกิดไม่ทันสมัยที่พวกเขาทั้งหลายเหล่านั้นกำลังรุ่งเรืองกันอยู่ก็เป็นได้ อย่างแหลม มอริสัน ช. อ้น ณ บางช้าง นี่ก็นึกถึงผลงานเพลงเด่นไม่ออกเลย เคยรับรู้มาว่า ช อ้นและวงเดอะฟ็อกซ์เคยทำเพลง “นางแมวผี” ออกแนวฮาร์ดร็อกเมื่อนานมาแล้ว ก็ยังหามาฟังไม่ได้

ได้ยินฝีมือของชัคกี้ ธัญญรัตน์มาตั้งแต่สมัยเล่นกับวงร็อกเคสตรา ยังประทับใจมาถึงทุกวันนี้ แต่หลังจากนั้นไม่ค่อยมีงานชุดไหนทำให้ประทับใจแบบนั้นได้อีก จนกระทั่งถึงงานชุดนี้ พาฝัน น่าจะเป็นงานมาสเตอร์พีซของเขา บทเพลงดี ดนตรีเยี่ยม บวกกับกระแสดนตรีในช่วงออกอัลบั้มนี้ (พ.ศ. 2533) เป็นช่วงดนตรีร็อกไทยกำลังเฟื่องฟู  แต่อัลบั้มนี้ก็ไม่ประสบความสำเร็จมากนัก

สมาชิกที่ร่วมงานชุดนี้ก็มี ปฐพี สายแสง (หรือ อานนท์ สายแสงจันทร์) สไมลี่ย์ พจนพิพัฒน์ จากวงฟีดแบ็คเป็นมือคีย์บอร์ด  ซิคโก้ กลอง และปีเตอร์โอ อดีตมือเบสหรั่ง ร็อกเคสตรา รวมตัวกันในนาม ชัคกี้แอนด์บลูเเพลเน็ท (Chukkie & Blue Planet) ทิ้งงานชุดพาฝันเอาไว้เพียงชุดเดียว จัดจำหน่ายโดยเพชรสยามซาวนด์ (ร้านขายเครื่องดนตรีที่เวิ้งนครเกษม) สมัยนั้นออกเป็นเทปกับแผ่นเสียง และในปีพ.ศ. 2551 ที่ผ่านมาก็ออกวางจำหน่ายอีกรอบด้วยแพ็กเกจสวยงามน่าสะสมเป็นอย่างมาก

ต้องยอมรับว่าฟังพาฝันในวันนี้ ต่างจากเมื่อตอนที่ฟังในปีพ.ศ. 2533 หลายอย่าง อาจจะเป็นเพราะปล่อยวางอะไรหลายต่อหลายเรื่อง (แก่แล้วว่างั้นเหอะ...) ต้องสารภาพว่าสมัยก่อนฟังแล้วรู้สึกขัดใจกับอะไรหลายเรื่อง โดยเฉพาะในเรื่องเนื้อหาของและการใช้ถ้อยคำในเพลง ในสมัยนั้น ชอบดนตรีของงานชุดนี้ แต่ไม่ชอบเนื้อเพลงในหลายเพลง! อย่างเพลง “คนจนจน” “ใช่เลย” “เรือเร่” และ “อำนาจเงิน” ในอัลบั้มพาฝันนี่ละ ที่ว่าเป็นตัวอย่างของการเขียนเนื้อที่ใช้คำไม่ค่อยลงกับดนตรียังไงพิกล

ไม่ใช่แค่พาฝันหรอก จำได้ว่าอย่าง ไฮร็อก คาไลโดสโคป และบางเพลงของหรั่ง ร็อกเคสตราก็มีความรู้สึกไม่ค่อยดีกับการใช้คำ คือใช้คำแล้วไม่ลงกับดนตรี อันนี้เป็นความรู้สึกส่วนตัว แต่มาคิดดู จะหาคนเขียนเนื้อเพลงที่ฟังลงตัวอย่างคุณโป่ง (หินเหล็กไฟ) นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

แต่พอฟังไปหลายรอบ มันก็เข้าไปกับเพลงเองนั่นแหละ

อัลบั้มนี้เปิดตัวด้วยเพลงที่ชอบที่สุดในงานชุดนี้ “มั่นใจ”  เพียงแค่เพลงเปิดก็สร้างความเร้าใจให้กับคอเพลงแฮร์แบนด์แล้วล่ะ เพลงนี้ทั้งเนื้อหา ดนตรี ทุกอย่างลงตัวหมด แต่น่าเสียดายคือเนื้อร้องสั้น และร้องซ้ำกลับไปกลับมา 3 รอบ เป็นประเภทเดินหน้าตลอด ไม่มีท่อนคอรัส ไม่มีท่อนฮุค แต่เพลงนี้ลงตัวที่สุดในอัลบั้มนี้! (เพลงนี้ประพันธ์โดยนุสรณ์ พจน์พิพัฒน์)

เพลงกำลังดีด้วยสไตล์ดนตรีเร้าใจไม่ถึงกับดุดันมากนัก มีความสวยงามของท่วงทำนองตั้งแต่อินโทร เลือกใช้โน้ตลงตัวไม่เยิ่นเย้อ แล้วพอเข้าท่อนโซโล่กลางเพลงรัวเร็วบาดใจน่าประทับใจมาก เป็นการโซโลที่ดีที่สุดในแวดวงฮาร์ดร็อก แกลมเมทัลที่มีในประเทศไทย!

เทียบกับเพลง “กฎเกณฑ์” ที่ท่อนริฟฟ์งดงามดุดันราวกับสร้างสรรค์มาจากมันสมองของแรนดี โรดส์ (!!!) แล้ว เพลง “มั่นใจ” ดูลงตัวกว่าเยอะ แต่ว่าท่อนโซโลกีตาร์นี่สูสีกินกันไม่ลง คมกริบบาดใจ แต่มาแพ้คะแนนตรงท่อนจบที่เฟดเอาท์ออกไปแบบบังคับให้จบ

เพลงเดินมาดี ๆ มาเสียท่าเอาตอนจบนี่เอง

การวางไลน์ดนตรีในงานชุดนี้ทำได้เยี่ยมมาก ลองฟังใน “พรุ่งนี้ยังมี” จะได้ยินความล้ำลึกในการวางไลน์ประสาน เพลงนี้เป็นเพลงช้าที่งดงามน่าฟังอยู่แล้ว เมื่อเรียบเรียงดนตรีเยี่ยม ไม่มีท่อนโซโลกีตาร์เกินเลย เน้นตัวเพลงเด่นมาก แต่ไม่ใช่ทิ้งลายมือกีตาร์ระดับเทพ สอดแทรกไลน์กีตาร์สวย ๆ คลอไปกับเสียงร้อง สร้างอารมณ์งดงามให้ยอดเยี่ยมขึ้นไปอีก เพลงนี้และ “พาฝัน” เป็นเพลงบัลลาดงดงามทั้งท่วงทำนองและเนื้อหา แต่ที่ไม่ชอบคือการตัดเพลงให้เฟดเอาท์ จบแบบบังคับจบ ซึ่งเป็นแบบนั้นเกือบทั้งอัลบั้ม!

เพลงที่มีริฟฟ์เจ๋ง ๆ อย่าง “คนจนจน” ให้อารมณ์ของดนตรีฮาร์ดร็อกแบบปลายยุค 70 ต่อต้น 80 แบบเดียวกับในเพลง “อำนาจเงิน” ซาวนด์ของริฟฟ์ย้อนกลับไปยุค 70 อารมณ์หนืด ๆ หน่วง ๆ หรือ “ใช่เลย” ออกมาทางพวกเอโออาร์ร็อกกระเดียดไปทางเมทัลที่โดนเฟดเอาท์ไปอย่างน่าเสียดาย

คือถ้าเป็นบัลลาด ที่ค่อย ๆ เฟดเอาท์บางเพลงอาจจะไม่รู้สึกอะไร แต่เมื่อพอใช้เทคนิคนี้เกือบทุกเพลง เริ่มเกิดคำถามขึ้นในใจว่ามีอะไรเกิดขึ้น?

เหมือนกับว่าทำเพลงเอาไว้ แล้วหาทางออกให้กับตัวเองไม่ได้

ทำให้คนฟังเกิดอารมณ์ค้าง!

หลายเพลง (โดยเฉพาะ “เรือเร่” กับ “ใช่เลย” ) ถ้าตั้งใจเขียนตอนจบดี ๆ หน่อยจะสมบูรณ์มากขึ้น  แต่ในอัลบั้มนี้ก็เลือกที่จะเบาเสียงเฟดเอาท์ออกไป

เขาคิดยังไงของเขากันนะที่ทำเพลงแบบนี้

เสียงร้องในงานชุดนี้เป็นเสียงร้องที่ดีที่สุดของปูเท่าที่เคยฟังมาถึงปัจจุบัน  ยิ่งได้ฟังเพลงของแบล็คเฮดปัจจุบันแล้วยิ่งเสียดายการใช้เสียงของปูที่เคยทำได้ในงานชุดนี้ ทุกวันนี้เสียงเขาตกไปจากสมัยทำพาฝันเยอะ การโหนเสียงลากเสียงแบบในงานชุดนี้คงลำบากแล้วล่ะ ส่วนหนึ่งคงเพราะสังขารเสื่อมไปตามกาล อีกส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะเขียนเพลงให้ตัวเองร้องสบายเกินไป (เข้าใจว่าทำนองเพลงและทุกอย่างในอัลบั้มนี้คงวางเอาไว้ก่อน แล้วเคี่ยวกรำให้ปูร้องให้ได้อย่างที่วางเอาไว้)

จากต้นฉบับดั้งเดิมมี 9 เพลง ในเวอร์ชั่นซีดีออกใหม่เพิ่มเพลงบรรเลงไร้ชื่อให้อีกเพลง แถมด้วยมิวสิควิดีโออีกสองเพลง “มั่นใจ” กับ “พรุ่งนี้ยังมี”  อยู่ในแพ็คเกจที่สวยงามน่าเก็บสะสมมาก

หมายเหตุ ในปกหลัง เรียงลำดับเพลงผิด คือเอาเพลง “ใช่เลย” มาเป็นเพลงที่ 7 แล้วเอาเพลง “เรือเร่” เป็นเพลงที่ 8 แต่ในแผ่นซีดีเพลงจะ “เรือเร่” จะมาก่อนเพลง “ใช่เลย”

ชัคกี้ ธัญญรัตน์ และวงบลูแพลเน็ท - พาฝัน

(ACR Records, พ.ศ. 2533 (รีมาสเตอร์วางจำหน่ายใหม่พ.ศ. 2551)

Line Up:-

• ชัคกี้ ธัญญรัตน์ – กีตาร์
• ปฐพี สายแสง (อานนท์ สายแสงจันทร์) – ร้องนำ
• สไมลี่ย์ พจนพิพัฒน์ - มือคีย์บอร์ด
• ซิคโก้ – กลอง
• ปีเตอร์ โอ – เบส

Track Listing:- (พ.ศ. 2551)

1. มั่นใจ
2. พรุ่งนี้ยังมี
3. คนจนจน
4. อำนาจเงิน
5. พาฝัน
6. กฎเกณฑ์
7. เรือเร่
8. ใช่เลย
9. ไม่มีแล้ว