วิดีโอ Voice Drama จากทางค่าย

          หลังจากที่เขียนเรื่องของตัวเองเสร็จ เรากับเพื่อนแบ่งปันเรื่องราวที่ไปคิดกันมา และตัดสินใจใช้เรื่องของเราเป็นหลักค่ะ แต่เรื่องของเราก็ยังคงมีช่องโหว่งบางแห่ง เพื่อนก็ช่วยเราอุดช่องโหว่นั้น ซึ่งเรารู้สึกสนุกไปกับมันมากขึ้นเมื่อได้ทำงานร่วมกับเพื่อนค่ะ ความกลัวในการนำเสนอผลงานน้อยลง

        และโครงเรื่องของพวกเราก็ผ่านค่ะ สามารถนำไปเขียนบทละครได้ ซึ่งเราไม่ค่อยมั่นใจในการเขียนบทพูดแต่โชคดีที่เรามีเพื่อน (เพื่อนเรียนเขียนบทละครเหมือนกันค่ะ) งานที่คิดว่าหนักมากก็เบาลงเพราะมีเพื่อนสารพัดประโยชน์ช่วยค่ะ

            บทละคร (บทพูด) ของพวกเราที่ส่งให้ทางพี่เลี้ยงถือว่าดีระดับหนึ่งค่ะ มีต้องกลับไปแก้ไขบ้าง

***

          ในช่วงที่เราต้องทำ Voice Drama ก็จะมีการฟังเลคเชอร์ค่ะ ซึ่งเราได้ฟังและจดไว้ส่วนหนึ่ง

เราจะมาแบ่งปันข้อมูลในส่วนที่เผยแพร่ได้และองค์ความรู้ที่เรานำมาคิดวิเคราะห์ ที่เห็นว่าเป็นประเด็นที่น่าสนใจมาเสนอในตอนต่อไปค่ะ สำหรับตอนนี้สิ่งที่เราสนใจคือคำว่า โอตาคุ หรือที่รู้จักกันว่าเป็นผู้ที่ชื่นชอบในบางสิ่งมาก ๆ ไม่ใช่แค่บุคคลที่ชอบในวัฒนธรรมญี่ปุ่นเท่านั้น (แต่เพราะเป็นคำศัพท์ญี่ปุ่น ทำให้มักใช้กับผู้ที่ชื่นชอบในวัฒนธรรมญี่ปุ่น เช่น อนิเมะ ไอดอล) 

ความชอบนี้ (วีทูปเบอร์) คนที่ชอบก็มองว่าปกติ แต่คนที่ไม่รู้จักอาจไม่เข้าใจ ตอนที่เราฟังเลคเชอร์มาถึงตรงนี้ให้นึกถึงสมัยที่อยู่มัธยมต้นค่ะ เราไม่กล้าบอกเพื่อนหรือคุณพ่อคุณแม่ว่าชอบ เพราะอาจถูกมองไม่ดี ทำให้ต้องเก็บเป็นความลับอยู่นานถึงกล้าเปิดเผย โชคดีที่เพื่อนรอบตัวเรามีบางคนที่ชอบหรือหากไม่สนใจก็ไม่ได้เหยียดความชอบค่ะ

แต่ว่าก็มีบางอย่างที่ไม่เป็นที่ยอมรับค่ะ เช่น เพื่อนผู้ชายคนหนึ่งที่ชอบคอสเพลย์ (การแต่งตัวเลียนแบบตัวละครที่ชอบ) เป็นตัวละครผู้หญิงค่ะ เพื่อนร่วมห้องมองว่าเขาแปลก ซึ่งเราไม่เข้าใจว่าแปลกตรงไหน แต่ด้วยความเป็นเด็กค่ะ หากเพื่อนส่วนมากคิดแบบนั้น เราในตอนนั้นเลยต้องมองว่าแปลกไปด้วย