นึกยังไงถึงได้เลือกดูหนังญี่ปุ่น ตอบแบบไม่ต้องคิดมาก เพราะพระเอกจ้าา 5555555
เลือกดูหนังเรื่องนี้เพราะดันไปดูซีรีส์ Signal เวอร์ชั่นญี่ปุ่น ชอบพระเอกขึ้นมาซะงั้น หาไปหามาก็ไปได้เรื่องนี้มาเป็นเรื่องต่อไป
Tonight, At Romance Theater
今夜、ロマンス劇場で
รักเรา...จะพบกัน
เรื่องย่อ
"มาคิโนะ เคนจิ" ผู้ช่วยผู้กำกับที่วัน ๆ ทำงานในกองถ่ายและหวังจะได้กำกับหนังกับเขาบ้าง เคนจิไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนนอกจาก "องค์หญิงมิยูกิิ" ตัวละครในภาพยนตร์เก่าสีขาวดำที่เขาต้องเหมาโรงดูทุกวัน แต่ในคืนสุดท้ายที่เขามีโอกาสจะได้ดูเรื่องนี้ ดันเกิดปาฏิหาริย์ที่ทำให้องค์หญิงมิยูกิหลุดจากจอออกมาในโลกแห่งความจริง ไม่ได้หลุดออกมาธรรมดา แต่หลุดออกมาแบบตัวขาวดำเหมือนในหนังอีกต่างหาก หลังจากนี้ก็มีแต่เรื่องราววุ่น ๆ ขององค์หญิงกับคนใช้จำเป็นที่ต้องอยู่แบบห้ามให้ใครจับได้
หลังจากนี้อาจมีสปอยล์เนื้อหาในเรื่อง โปรดระวังสำหรับคนที่ยังไม่ได้ดูนะคะ
แว๊บแรกที่เราเริ่มดูก็ไม่ได้คาดหวังว่ามันจะเป็นหนังโรแมนติกหรือดราม่าอะไรเลย เพราะจังหวะในช่วงแรกมัน Comedy มาก มีตัวละครสร้างสีสันอย่าง ชุนโด ซุปเปอร์สตาร์เล่นใหญ่ที่โดนลูกหลงจากพระเอกและนางเอกตลอดเวลา ตลกจนต้องขำลั่นบ้านหลายฉาก แต่พอเริ่มมีเรื่องความสัมพันธ์ของเคนจิและมิยูกิเข้ามาเรื่องก็เริ่มเข้มข้นขึ้น
ใช่ว่าจะตลกหรือโรแมนติกกันอย่างเดียว ปมของเรื่องค่อย ๆ โผล่มาเรื่อย ๆ ทำไมนางเอกถึงข้ามมาอยู่ในโลกแห่งความจริงได้? ข้ามมาเพราะอะไร? ทั้งสองคนจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันได้มั้ย?
เคนจิได้รับโอกาสให้เขียนบทภาพยนตร์ เผื่อว่าเขาจะได้เป็นผู้กำกับกะเขาบ้าง แน่นอนว่าเขานำเรื่องราวปาฏิหาริย์ของตัวเองและมิยูกิมาถ่ายทอด
แล้วมันจะจบยังไงล่ะ .. ?
ถึงแม้ทั้งสองคนจะอยู่ด้วยกันได้แบบไม่สนใจเงื่อนไขใด ๆ ทั้งนั้น แต่ก็ยังคงเป็นความสัมพันธ์ที่ทั้งซึ้งทั้งเศร้าไปด้วย
"คิดว่าจะอยู่ได้มั้ย ถ้าสัมผัสตัวคนรักไม่ได้เลย"
...
เสน่ห์เรื่องนี้มีหลายอย่างเลย ตั้งแต่แรกเริ่มที่นางเอกหลุดออกมาจากภาพยนตร์ขาวดำ พอได้ออกมาเห็นสีในโลกจริง ๆ แล้วทุกอย่างก็แปลกใหม่สวยงามไปหมด หรือจะเป็นเซตติ้งญี่ปุ่นในปี 1960 กับคอสตูมที่ทำให้พระเอกออกมาน่ารักมาก ;-; (อันนี้เป็นความเสน่หาส่วนตัว) เหตุุการณ์ต่าง ๆ ที่ทำให้เรื่องมีน้ำหนักมากขึ้น การเข้ามาของโทรทัศน์ที่อาจจะทำให้คนไปดูหนังในโรงน้อยลง ซุปเปอร์สตาร์ที่เกิดใหม่ทุกวัน ทำให้คนเก่า หนังเรื่องเก่าถูกลืมไปตามกาลเวลา
ด้วยความที่ไม่ค่อยได้ดูหนังญี่ปุ่น แรก ๆ ก็จะไม่ชินกับแอคติ้งและความเล่นใหญ่ของแต่ละคน ดูไปดูมากลายเป็นเอ็นดูในความตัวเคนจิมาก ๆ แล้วก็ไม่ได้รู้สึกขัดหูขัดตาอะไรเลย
เพิ่งมาสังเกตตัวเองว่าหนังที่เราประทับใจส่วนใหญ่จะเป็นหนังที่มีเงื่อนไข พวกรักกันยาก ๆ เนี่ยชอบนัก จะต้องมีเงื่อนไขทางสังคมบ้างล่ะ รักเพศเดียวกันในยุคที่คนกีดกัน ปัญหาสุขภาพบ้าง คนกับผีบ้าง และแน่นอนว่าเรื่องนี้มีทุกอย่าง เพราะเป็นคนกับตัวละครที่หลุดออกมาจากจอภาพยนตร์ สุดปังค่าพี่นัท
เอาเป็นว่าอยากให้ทุกคนได้ดู
ถ้าใครชอบหนังรักโรแมนติกที่พล็อตแปลก ๆ ไม่ค่อยมีใครทำก็ไม่ควรพลาดเรื่องนี้ มีทุกอารมณ์ในเรื่องเดียว ทำให้ขำบ้านแตกตอนเริ่มเรื่อง แล้วอยู่ดี ๆ ก็แสบจมูกน้ำตาไหลออกมาแบบไม่ตั้งใจ หมดทิชชู่ไปเป็นกอง
และมันเหมาะกับทุกคนที่ไม่ได้มองภาพยนตร์เป็นแค่การดูจบแล้วก็ผ่านไป สำหรับใครที่มีหนังที่ชอบมาก ๆ แล้วยังคงคิดถึงอยู่ตลอด ยังคงจินตนาการว่าตอนนี้ตัวละครแต่ละตัวกำลังทำอะไรอยู่ที่ไหน
เชนจะสึกออกมาใช้ชีวิตหรือยัง (มะลิลา) ภพกับดิวจะเจอที่ที่เหมาะสมกับตัวเองหรือยัง (ดิวไปด้วยกันนะ) ช่วงโควิดพี่เมษน่าจะดีใจที่น้องธันได้เรียนออนไลน์ จะได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา (เขามาเชงเม้งข้าง ๆ หลุมผมครับ) หลานจ้านกับเว่ยอิงจะไปช่วยกันปราบผีที่ตระกูลไหน (ปรมาจารย์ลัทธิมาร) แฮร์รี่ในฐานะมือปราบมารจะเป็นอย่างไรบ้าง (แฮร์รี่ พอตเตอร์)
แน่นอนว่าสำหรับเรา ยังคิดถึงตัวละครเหล่านั้นอยู่ตลอดเวลา
ถ้าดูเรื่องนี้รับรองว่าจะหลงรักเคนจิ (เคนทาโร ซาคากุจิ) กับมิยูกิ (ฮารุกะ อายาเสะ) แบบไม่รู้ตัว
แล้วไปช่วยเคนจิเขียนตอนจบด้วยกันนะ
.
.
.
"เอาแต่ก้มหน้าจะไม่เห็นอะไรนอกจากปัจจุบัน"
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in