" ได้สิ "

.

.

.

.

สองปีที่แล้ว

ฤดูฝนเป็นฤดูที่ควอน ฮยอนบินโคตรเกลียดเลยเพราะทางเข้าหอพักของเขามักจะน้ำท่วมอยู่เป็นประจำแต่ถ้าจะให้เขาย้ายหนีก็ทำไม่ได้อีกเพราะราคาของหอพักมันก็ถูกแสนถูก

" เหี้ยเอ๊ยยยย คันตีนเว้ย ". เขาว่าเขาต้องเป็นฮ่องกงฟุตแน่เลย นี่ก็ว่าล้างเท้าดีแล้วนะ

" เฮ้อ เสียเงินอีกแล้ว ". ว่าแล้วฮยอนบินก็ลุกหยิบกระเป๋าเงิน โทรศัพท์แล้วออกจากห้องมุ่งไปยังร้านขายยาหน้าซอยเข้าหอพัก

กริ๊ง เสียงกระดิ่งกระทบกันเป็นสัญญาณบิกว่ามีลูกค้าเข้าร้านคิม ดงฮันโผล่หน้าออกมาจากหลังประตูด้านในร้านก่อนจะเดินออกมาเมื่อเขาพบกับลูกค้า

" เป็นอะไรมาครับ ". ดงฮันถามพร้อมกับส่งยิ้มจริงใจให้แต่ดูเหมือนอารมณ์ของลูกค้าจะบูดเต็มที

" ผมคันเท้าอะ ". ก็ว่าทำไมอยู่ไม่สุขเลยยุกยิกๆอยู่นั้นละ

" ที่เท้ามีผืนขึ้นรึเปล่าครับ เท้ามีกลิ่นมั้ย แล้วหนังมีสะเก็ดแข็งๆมั้ย ". ดงฮันถามอาการแต่คิดว่าเขาน่าจะเป็นฮ่องกงฟุตแหละเพราะแถวนี้น้ำชอบท่วมขังอยู่เป็นประจำ

" ออกมาดูเถอะครับ ผมไม่แน่ใจแต่คิดว่าเป็นฮ่องกงฟุตละ "

" ครับๆ ". ดงฮันเดินออกมาดูเท้าก่อนจะเดินกลับมายังเค้าเตอร์ยาเพื่อหายาที่จะช่วยรักษาให้หายได้

" คุณไม่ควรใช้ของร่วมกับผู้อื่น ต้องทำให้เท้าของคุณแห้งอยู่ตลอด ไม่เดินเท้าเปล่าในที่สาธารณะและนี่ครับยา ทาบางๆหลังจากที่เท้าของคุณแห้งนะครับ พยายามอย่าทำให้เท้าอับนะเดี๋ยวมันไม่หาย ". ฮยอนบินพยักหน้าตามที่ดงฮันบอก เขาจะทำตามอย่างดีเลยละให้มาเป็นอีกนี่ขอตายดีกว่า ยืนบนรถเมล์แต่ละทีก็ลำบากยิ่งกว่าอะไรคันสุดๆแต่เกาไม่ได้เนี่ย

" ครับ ขอเป็นครั้งนี้ครั้งเดียวก็พอแล้ว ขอบคุณนะครับ ". หลังจากที่จ่ายเงินเรียบร้อยฮยอนบินก็เดินออกจากร้านขายยามา เขาหันกลับไปมองร้านอีกครั้งก็พบว่าคุณเภสัชส่งยิ้มกลับมาให้ แหม่ รอยยิ้มสดใสชิบหายเลย

.

.

.

.

.

.

" แล้วหลังจากนั้นเกือบเดือนกว่ามั้ย นายก็กลับมาเป็นอีกครั้ง ตลกชะมัด ". ดงฮันหัวเราะชอบใจที่ได้นึกเหตุการณ์เก่าๆ

" จำได้แม่นเลยว่าอยากจะตัดเท้าทิ้งด้วยซ้ำ คือพยายามที่สุดแล้วแต่ก็ยังเป็นอีก " ฮยอนบินทำหน้าเหม็นเบื่อกับเหตุการณ์บ้าๆนั้น แต่ก็นะถ้าไม่ใช่เพราะฮ่องกงฟุตเขาอาจจะไม่ได้เจอกับดงฮันก็ได้

เอ๊ะ

หรือต้องบอกว่าเพราะฤดูฝนที่ทำให้น้ำกัดเท้าของเขาจนเป็นฮ่องกงฟุตแล้วได้เจอกับดงฮัน

อ่าาาา สุดท้ายก็เพราะเจ้าฮ่องกงฟุตนี้อยู่ดีละนะ


The End.