ผมแวะพักการเดินทางที่จุดบริการนักท่องเที่ยวใกล้กับทางขึ้นเขาอาหลี่ชาน(Alishan) เพื่อเข้าห้องน้ำเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางขึ้นเขาสูงที่แสนคดเคี้ยว เพราะกลัวปวดเยี่ยว หรือปวดอุจจี้ในระหว่างทาง ลองนึกภาพตัวเองกำลังปวดอุจจี้ขณะที่นั่งบนรถที่วิ่งขึ้นเขา สองข้างทางเป็นเหว และหุบเขา โอโห โศกนาฏกรรมชัดๆ

หลังแวะพักทักทายกับส้วมแบบนั่งยองในห้องน้ำเป็นที่เรียนร้อยแล้ว ผมจึงออกมาแล้วก็ทำสิ่งที่ใครๆก็ต้องทำกันเมื่อมาเข้าห้องน้ำที่นี่นั่นก็คือ “ล้างมือ” (เล่นใหญ่ทำไมอยู่บ้านไม่ล้างรึไง) ผมเดินสำรวจร้านขายของฝากที่มีหลากหลายซึ่งเรียงตัวอยู่ในบริเวณเดียวกัน

หลังแวะพักทักทายกับส้วมแบบนั่งยองในห้องน้ำเป็นที่เรียนร้อยแล้ว ผมจึงออกมาแล้วก็ทำสิ่งที่ใครๆก็ต้องทำกันเมื่อมาเข้าห้องน้ำที่นี่นั่นก็คือ “ล้างมือ” (เล่นใหญ่ทำไมอยู่บ้านไม่ล้างรึไง) ผมเดินสำรวจร้านขายของฝากที่มีหลากหลายซึ่งเรียงตัวอยู่ในบริเวณเดียวกัน

ของฝากที่มีชื่อเสียงของที่นี่คือ “ชา” ชาไต้หวันเป็นชาที่มีชื่อเสียงมากที่สุดแห่งนึงของโลก และชาอาหลี่ชานก็เป็นชาที่มีชื่อเสียงที่สุดของไต้หวัน

ผมเดินเข้าไปที่ร้านชาที่ดูมีอุปกรณ์ และเครื่องไม้เครื่องมือต่างๆครบที่สุด เพื่อขอเรียนรู้กรรมวิธีในการชงชา สาวร้างท้วมที่ยืนชงชาอยู่หน้าร้านก็ยอมสอนให้แบบฟรีๆ ใจดีจริงๆ

การเรียนการสอนเริ่มต้นตั้งแต่ต้องใช้ใบชาเยอะหรือน้อยแค่ไหน โดยชาที่ใช้เป็นชาอาหลี่ซาน ปลูกบนความสูง 1,200 เมตรจากระดับน้ำทะเล และเป็นยอดชา 3 ใบ แบบที่เรามักเห็นในโฆษณาชาเขียว ซึ่งนำมาผ่านกระบวนการทำให้แห้งเพื่อเก็บรักษา

ผู้สอนบรรยายสรรพคุณของชาจนผมคิดว่าเธอเป็นเป็นซาร่าจากทีวีไดเร็กเสียอีก โอ้วจอร์จมันยอดจริงๆ

ซาร่าสอนผมว่าใช้ใบชาไม่ต้องเยอะแค่หนึ่งหยิบมือก็พอ (หยิบมือนะไม่ใช่กำมือ)

พอเทน้ำร้อนใส่ลงไป ไอ้หนึ่งหยิบมือเมื่อกี้ก็บานออกจนเต็มกา แถมยังเป็นใบสวยงามตามตำรายอดชาสามใบ โอ้ว ซาร่า มันยอดมาก (ยอดจริงๆนะ ยอดอ่อนใบชา ชีเหม่โจได๊)

ทีนี้มาถึงคำถามสำคัญว่าเราจะแช่ใบชาไว้ในน้ำนานเท่าไหร่ดี เรื่องนี้ซาร่ามีคำตอบ ที่อุณหภูมิน้ำ 85 องศาลิปดาเหนือ เอ้ย องศาเซลเซียส ซึ่งเป็นอุณหภูมิที่เหมาะสมที่สุดทั้งการชงชาและกาแฟ โดยแช่ชาไว้ในน้ำประมาณ 50 วินาที แล้วเทน้ำชาออกมาแยกไว้ จะได้น้ำชาสีเหลืองทองกลิ่นหอมอโรม่าพร้อมดื่ม

ห้ะ 50 วิ ปกติอยู่บ้านนี่แช่เป็นนาทีอย่างกะต้มไวไว แถมบางทีแช่ทิ้งไว้ในกานั่นแหละ กินได้ทั้งวัน ซึ่งเป็นวิธีที่ผิดเพราะจะทำให้สารแทนนินในใบชาออกมามากเกินไป จะทำให้ท้องผูก

ซาร่ายังบอกอีกว่าใบชาหนึ่งชุดจะชงได้ประมาณ 3–4 ครั้ง หลังจากนั้นความหอมจะเริ่มลดลง และเมื่อชงครั้งต่อไปก็แค่เพิ่มเวลาไปครั้งละ 5 วิ เช่น ชงครั้งที่สองใช้ 55 วิ ครั้งที่สาม 60 วิ

ซาร่ารินน้ำชาลงในแก้วทรงสูงใส่มาในแก้วชาอีกทีหนึ่งแล้วยื่นส่งให้ผม ผมยกแก้วทรงสูงที่มีน้ำชาเตรียมกระดกดื่ม แต่ถูกห้ามไว้

ซาร่าบอกว่าถ้วยทรงสูงนี้มีใว้ดมกลิ่นของชา ถ้าจะกินให้รินใส่ถ้วยชา และจิบจากถ้วยชาเอา

เมื่อเทชาใส่ถ้วยชาปกติแล้ว ถ้วยทรงสูงนี้ยังใช้ถูตามตัวเพื่อให้ไออุ่นในวันที่อากาศหนาวได้ด้วย

ชาที่ได้มีกลิ่นหอม ดื่มแล้วรู้สึกสดชื่นดี เมื่อดื่มหมดถ้วย ซาร่าก็ยกกระปุกอะไรบางอย่างออกมาอีกกระปุกหนึ่ง ภายในเป็นผงสีเขียวๆ เธอใช้ช้อนสะกิดผงสีเขียวนั้นใส่มือผมให้ลองดม และชิม

กลิ่นของมันออกจะเขียวๆตามสีของมัน แต่รสชาตินี่สิโคตรขม ซาร่าเฉลยว่านี่เป็นผงชาเขียว คล้ายๆกับที่ใช้ในร้านกาแฟแบรนด์นางเงือกเขียว แต่อันนี้ดีกว่า เพราะเป็นใบชาเขียวแท้ไปทำให้แห้ง และบดให้เป็นผง เป็นของธรรมชาติแท้ๆ สุดยอดเลยใช่มั้ยจอร์จ

ใช่เลยซาร่า พนักงานผู้ชายออกมายืนช่วยบรรยายสรรพคุณชาเขียวนี้อยู่ข้างๆ ทำให้บรรยากาศดูเป็นทีวีไดเร็กขึ้นไปอีก

จอร์จบอกว่าชาเขียวผงนี้ทำอะไรได้หลายอย่างมาก จะชงน้ำร้อนน้ำเย็นก็ได้ แต่จะให้อร่อยต้องชงกับนม ว่าแล้วก็เทชาเขียวนมที่พึ่งชงเสร็จลงในถ้วยชาของผม

ซาร่าเองก็ไม่ได้หายไปไหน เธอนำผงชาเขียวไปผสมน้ำตามสัดส่วนทำเป็นมาส์กหน้าให้ผมลองใช้ ผมเชื่อในสรรพคุณของธรรมชาติ แต่สีที่เข้มข้นของมันชวนให้กลัวว่าถ้าล้างแล้วสีจะติดค้างบนหน้ารึเปล่า ผมจึงลองบนหลังมือตามที่เคยเห็นเพื่อนๆผู้หญิงเค้าทำกัน

ทาทิ้งไว้ซักพักก็รู้สึกถึงความตึงกระกระชับที่มากขึ้นเรื่อยๆ ตึงสุดๆครับ แห้งกรังตึงติดมืออย่างกับทาดินสอพอง

จบการเรียนการสอนหนุ่มสาวสวมบทจอร์จกับซาร่าอีกครั้ง ถ้าคุณชอบ เพียงซื้อตอนนี้เราให้ราคาพิเศษ ซื้อ 1 แถม 1 ทั้งใบชา และผงชาเขียว

นั่นไง ว่าแล้วทำไมใจดีให้เรียนฟรี ชาดีก็ราคาแพง ถ้าเสียค่าครูไปอาจจะไม่มีค่ากินอยู่พอก็ได้ ผมไม่เอา 1 แถม 1 แต่เสนอเป็นครึ่งราคาแทน ทั้งสองดูเหมือนจะลังเล แต่สุดท้ายก็ยอม ผมได้เรียนฟรี ได้ชาราคาถูก จอร์จและซาร่าได้ยอดขาย วินๆกันทุกคน

เราร่ำลากัน และผมออกเดินทางต่อโดยที่เรายังไม่รู้จักกันเลย ผมจึงขอคั้งชื่อพวกเค้าว่าจอร์จกับซาร่า ใบชาไดเร็กแห่งอาหลี่ชาน