พวกเราทุกคนต่างทราบกันดีว่าในโลกที่เกือบจะเป็นหนังแนวไซไฟอยู่รอมร่อ แต่ก็ไม่ไปถึงจุดนั้นเสียทีนี้ เวลาเป็นสิ่งที่มีค่าและจำเป็นที่สุด “เวลาไม่เคยกลับย้อนมา” (“และเงินในกระเป๋าก็เช่นกัน”อันนี้ผู้เขียนขอบรรยายชีวิตตัวเองเสียเล็กน้อย) เป็นประโยคอมตะที่คนพูดกันซ้ำๆจนถ้าเปรียบคำนี้เป็นผ้า ก็คงเป็นผ้าไหมที่ถูกซักซ้ำๆจนเปื่อยยุ่ยไปแล้ว แต่อย่างไรก็ตาม คำๆนี้ ก็ยังคงเป็นคำที่ตอบโจทย์ชีวิตของทุกๆคน อยู่เสมอ และเรามักจะเข้าใจคำๆนี้มากขึ้นก็เมื่อตอนที่มันสายไปแล้ว...

ทั้งเรื่องเล็กน้อยเช่นพิซซ่าเย็นชืดๆ ที่มาส่งไม่ตรงเวลา , เพื่อนคนที่มาช้าจนเหมือนลืมเวลานัด, เวลานอนที่ไม่เคยจะพอ จนไปถึงเรื่องซีเรียส เรื่องคอขาดบาดตาย อย่างเช่น “ถ้าในวันนั้น ฉันทำดีกว่านี้”“ถ้าในวันนั้น ฉันพูดคำนั้นออกไป” เป็นต้น

ทุกอย่างที่กล่าวมาข้างต้น..... 99 % .........ไม่เกี่ยวกับหัวข้อวันนี้....... นี่คือนิยามของคำว่าเสียเวลาอ่าน !

                ผมเองเป็นเพียงหนึ่งในคนที่เป็นคนธรรมดาไม่ได้เป็นผู้เศษหรือมีความเชี่ยวชาญในด้านใดๆ เสียเท่าไหร่นัก เวลาในชีวิตช่วงนี้ก็มักหมดไปกับการทำงาน การกิน การเล่น และการนอนซึ่งพอเป็นแบบนี้บ่อยๆเข้า ไอ้เราก็คิดว่า “เฮ้ย !! แบบนี้มันชักจะไม่ไหวแล้วนะ !!”  ซึ่ง ณ วินาทีนั้นเองที่ทำให้คนธรรมดาอย่างผมเกิดไฟที่จะลุกขึ้นมาเขียนบอกเล่าเรื่องราวต่างๆเพื่อเล่าสู่กันฟังเช่นกัน

                เช่นเดียวกับการสร้างแบรนด์หรือการสร้าง First impression ที่น่าประทับใจในครั้งแรกที่พบกันผมจึงขออุทิศ Content แรงในชีวิตนี้ เขียนโม้เหม็นบรรยายสรรพคุณของ Content ตัวเองที่กำลังจะเขียนและลงเพื่อแลกเปลี่ยนสิ่งนี้น่าสนใจกันในครั้งหน้าที่เรามีโอกาสได้มาพบกัน

                ผมตั้งใจว่าจะเขียนเรื่องราวที่มีสาระบ้างไม่มีสาระบ้าง จากหลายแง่มุม หลายประเภทหลายประเด็นที่เกิดขึ้น หรือสิ่งที่ตัวผู้เขียนเองมีความสนใจในนั้น บางคนอาจจะมองว่าเป็นการเขียนแบบไร้จุดหมาย แต่อยากให้มองว่าเป็นสิ่งลี้ลับที่ควรค่าให้ค้นหาเสียมากกว่า หรือบางทีถ้าผมสนใจเรื่องใดมากๆ ก็อาจจะทำแยกเป็น Content เกี่ยวกับเรื่องนั้นโดยเฉพาะก็เป็นได้ครับ

                จดหมายแนะนำตัวและสรรพคุณสั้นๆของผมก็จบเพียงเท่านี้ อย่างที่ผมได้เกริ่นเกี่ยวกับ “เวลา” ในตอนแรก ก็เพราะผมอยากให้ผู้อ่านทุกท่านที่กรุณาสละ”เวลา” อันมีค่าเข้ามาอ่านสิ่งที่ผมเขียนได้รับสิ่งที่มีค่าเท่าๆกัน หรือมากกว่า “เวลา” ที่ใช้ไปในการอ่าน

ผมอาจจะไม่มีฉลากอันน่าเชื่อถือแปะหน้าผากอาจจะไม่มีคำการันตีชวนเชื่ออันน่าเชื่อถือ แต่อย่างน้อยผมก็มีคำสัญญาของผม คำสัญญาที่ว่า “ผมจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ผู้อ่านรู้สึกคุ้มค่ากับเวลาที่ใช้ไปในการอ่านสิ่งที่ผมเขียนทั้งที่เขียนไปแล้ว และที่กำลังจะเขียนในครั้งต่อๆ ไป ”

ขอบพระคุณมากครับ พบกันทุกวันศุกร์