เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
BENJAMINgiftmeme
Sweetheart
  • "เบน" เธอเรียก พวกเขานอนแหงนหน้ามองท้องฟ้าลอดกิ่งไม้หนาที่ดอกไม้กำลังเริ่มผลิบาน ขอบคุณพระเจ้าที่อย่างน้อยฤดูใบไม้ผลิก็มาถึงสวนแห่งนี้ เพราะฤดูหนาวทำท่าไม่ยอมผละจากเมืองไปง่าย ๆ เขาหันไปมองเธอ รู้ดีว่าฤดูใบไม้ร่วงของเขายังคงอยู่ข้าง ๆ และไปกับเขาทุกที่ตราบเท่าที่หญิงสาวยินยอมจะไป เบนส่งเสียงตอบรับในลำคอ รอคอยให้เธอพูดต่อ "ชื่อของคุณน่ะ มาจากเบนจามินหรือเบเนดิกต์" เธอถาม

    ตลกดี เขาคิด เธอไม่เคยถามเรื่องพื้นฐานแบบนี้มาก่อน จะว่าอะไรได้ในเมื่อเธอรู้จักชื่อของเขาจากแก้วกาแฟ เบนคิดจะตอบว่า "แค่เบนเฉย ๆ" อย่างที่พวกเขารับรู้ร่วมกันก่อนหน้าโดยไร้ปัญหาใด ๆ แต่สุดท้าย — อาจเป็นเพราะแสงอาทิตย์จับต้องเรือนผมสีน้ำตาลเข้มของเธอจนเป็นประกายพอดี — เขาตัดสินใจตอบเธอไปด้วยน้ำเสียงคล้ายแจ้งข้อเท็จจริง "เบนจามิน" แม้แต่ชื่อจริงของเขายังให้ความรู้สึกแปร่งบนริมฝีปาก เธอหัวเราะเบา ๆ ก่อนเอ่ยว่า "ฉันว่าแล้ว คุณดูไม่เหมือนเบเนดิกต์เลยสักนิด" เธอเปลี่ยนมาเท้าแขนเพื่อมองหน้าเขาอย่างจริงจัง "เบนจามินค่อยฟังดูเข้าท่าหน่อย"

    เบนไม่เห็นจะเข้าใจหลักการของเธอสักนิด แต่คำถามของเธอทำให้เขาเกิดอยากจะถามคำถามคืนบ้าง "เรย์ ทำไมถึงต้องเป็นเรย์" เขาเดาจากเสียงถอนหายใจยาวของเธอว่าหญิงสาวคงตอบคำถามนี้มาตั้งแต่รู้ความ เบนไม่เคยบอกเธอว่าครั้งหนึ่งเขาเองก็เคยวิจารณ์ความแปลกประหลาดของชื่อเธอในใจเหมือนกัน เรย์ดูชั่งใจสักพักก่อนจะยอมแพ้ "ข้อแรกคือพ่อของฉันคิดว่าฉันเป็นเด็กผู้ชาย ข้อสองคือเขาดันเซ่อซ่าสะกดชื่อนั้นด้วยตัวอี แทนที่จะเป็นตัวเอเหมือนคนอื่นเขา ก็แค่นั้นแหละ" 

    เบนกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่ ส่วนเธอมองค้อนเขาเคือง ๆ ถึงยังไงอุบัติเหตุเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ก็ทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงชื่อเรย์คนแรกและคนเดียวที่เขารู้จัก ไม่มีทางมีคนที่สองแน่ ๆ เขามั่นใจอย่างแปลก ๆ "เธอไม่ชอบชื่อตัวเองหรือไง" เขาถาม เธอตอบด้วยการยักไหล่เล็กน้อย ริมฝีปากโค้งคว่ำ แต่คิดในอีกทางหนึ่ง เธอไม่ได้เลือกใช้ชื่อกลางที่อาจฟังดูเข้าท่ากว่า (อิโซเบล — เขาถามเธอภายหลัง) เช่นเดียวกับเขา (ชื่อกลางว่าชาร์ลสดูจะหล่อเหลากว่าอย่างเห็นได้ชัด เธอว่า) พวกเขาลงเอยด้วยการมีชื่อเรียกสั้น ๆ พยางเดียวที่ชวนให้นึกถึงเด็กบ้าน ๆ สองคนกลางท้องทุ่งห่างไกล


    แต่เมื่อพวกเขาลุกขึ้นจากพื้นพลางปัดเศษหญ้าออกจากตัว เมื่อพวกเขาวางธนบัตรบนเคาน์เตอร์ก่อนจะออกจากร้านอาหาร เมื่อพวกเขาก้าวเท้าเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ และเมื่อพวกเขายืนบอกลาอีกฝ่ายอยู่ที่ประตูห้องของตัวเอง เบนเอ่ยเรียกเธอด้วยชื่ออื่น "สวีตฮาร์ต" เขาเอ่ย ลืมไปหมดสิ้นว่ามันช่างเป็นคำที่เฉิ่มเชยยิ่งกว่าอะไรดี เขาคาดว่าเรย์คงเบ้หน้าและหัวเราะเยาะเขา แต่เธอเพียงแค่ยิ้ม "สวีตฮาร์ต" เธอตอบ "บ๊ายบาย สวีตฮาร์ต"

    ประตูสองบานปิดลงพร้อมกัน ซ่อนเสียงหัวเราะแผ่วเบาที่แว่วมาตามทางเดิน
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
got755054531 (@got755054531)
อบอุ่นหัวใจจัง?