1. ตอนพบกันครั้งแรกในเย็นวันศุกร์ซึมเซา เบนเรียกเธอว่ายัยเด็กเก็บขยะ เพราะเธอกำลังก้ม ๆ เงย ๆ อยู่เหนือที่ทิ้งขยะหลังอพาร์ตเมนต์อันเป็นที่สูบบุหรี่ประจำของเขา เขาออกอาการหงุดหงิดอย่างไม่ปิดบัง แต่เธอดูจะไม่ใส่ใจเขาสักนิด เมื่อหญิงสาวตัวจิ๋วเดินผ่านหน้าเขาไปพร้อมโคมไฟเก่า ๆ และเก้าอี้พับใต้วงแขน เบนได้ยินเธอพึมพำว่า "ไอ้คนขี้หวง" แผ่วเบาเกินกว่าจะทำร้ายความรู้สึกใคร ผู้หญิงอะไรอย่างนี้ เขาคิด พยายามไม่ทิ้งก้นบุหรี่เผาขยะทั้งหมดนั่นให้วายวอด

2. ตอนพบกันหนที่สอง เธอต่อยเขาอย่างแรงเพราะเบนย่องไปข้างหลังเธออย่างเงียบเชียบก่อนจะแกล้งกระโจนใส่ให้เธอตกใจ โอเค เธอตกใจตามคาด แต่หมัดของเธอดันไวเกินกว่าที่เขาคาดคิด เขารู้เมื่อเย็นวันที่พวกเขาเจอกันครั้งแรกว่าเธอเพิ่งย้ายมาอยู่ห้องตรงข้าม ช่างบังเอิญจนน่าขัน แล้วนี่เด็กสาวมาคุ้ยกองขยะเพราะว่าเธอกำลังหาเฟอร์นิเจอร์ "ดูไม่ค่อยถูกสุขลักษณะเท่าไรนะ ว่าไหม" เขาย่นจมูกเมื่อเธอเดินผ่านไปพร้อมชั้นวางของขึ้นรา ส่วนเธอมองกลับมาด้วยสายตาเย็นชา — เบนเพิ่งสังเกตว่านัยน์ตาของเธอสีน้ำตาล

3. เธอชื่อเรย์ เบนขมวดคิ้วขณะจ้องซองสีขาวที่พลัดหลงมาอยู่ในกองจดหมายของเขา — ชื่อช่างไม่มีความอ่อนหวานสักนิด เขาวิจารณ์ในใจ แต่นั่นก็ดูเข้ากับเธอดี เบนสอดซองจดหมายลอดผ่านใต้ประตูห้องของเธออย่างเงียบเชียบ ความจริงแล้วเขาเอามันลงไปใส่ในช่องรับจดหมายของเธอตอนเช้าก็ได้ แต่สุดท้าย เบนพยายามให้เหตุผลกับตัวเองว่าเขาขี้เกียจเกินกว่าจะทำอย่างนั้น

4. เธอถามชื่อของเขาเพราะหน้าที่การงานบังคับและเพราะว่าผู้จัดการร้านกาแฟเผอิญอยู่ใกล้ ๆ แต่แทนที่เขาจะได้เห็นชื่อของตัวเองบนแก้วอเมริกาโน่ร้อน ลายมือตัวกลมเหมือนเด็กประถมของเธอกลับเขียนไว้ชัดแจ้ง เรียกเขาตามอำเภอใจว่านายจอมเซ่อ

5. เย็นวันอาทิตย์ เบนเจอเธอนั่งเคี้ยวแซนด์วิชบนม้านั่งในเซ็นทรัลพาร์ค แกรี่ เจ้าหมาเฟรนช์บูลด็อกจอมตะกละของเขาพุ่งตรงเข้าไปหาเธอราวกับคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี เธอมองเขาอย่างทึ่ง ๆ "ไม่ยักรู้ว่าคุณเลี้ยงหมาด้วย" เธอว่า "พันธุ์นี้ไม่ค่อยเสียงดังน่ะ" เขาตอบ เบนส่งสายตาขออนุญาตนั่งลงบนม้านั่งข้าง ๆ ซึ่งเธอตอบรับด้วยการขยับเพื่อเว้นที่ว่างให้เขา ขณะที่แกรี่คอยป้วนเปี้ยนอยู่แถว ๆ ขาของเธอจนเรย์ต้องยอมสละแฮมให้มันจนได้ ดวงตาของเธอฉายแววเสียดายมากเสียจนเขาอยากจะซื้อแซนด์วิชคืนให้เธอสักสิบชิ้น เพราะเด็กสาวนั้นผอมเหมือนอดอยากมาค่อนชีวิต เขาอยากจะเริ่มบทสนทนาแสนปกติธรรมดา แต่เขาไม่เคยรู้ว่าต้องทำอย่างไร ดังนั้นเมื่อเธอเอ่ยว่า "ลิ้นของหมาคุณดูตลกจัง" เบนจึงทำได้แค่ตอบเธอไปว่า "ใช่ ผมรู้"

6. เบนรู้สึกว่าตัวเองโง่เง่าเหลือเกินเมื่อเขาเคาะประตูห้องของเธอในเย็นวันหนึ่ง "ผมสั่งอาหารออนไลน์ผิดน่ะ มีพิซซ่าเหลือเฟือเลย ผมเลยสงสัยว่าเธออยากจะ —" ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค เรย์ตาเป็นประกาย "โอเค" เธอบอก และกลายเป็นเขาที่ต้องประหลาดใจที่เด็กสาวไม่เห็นว่าเขามีโอกาสเป็นไอ้โรคจิตที่อาจล่อลวงเธอไปติดกับด้วยพิซซ่าถาดโต เบนไม่ตั้งความหวังไว้สูงนัก เขาคาดว่าเธอคงคว้าของกินไปมากเท่าที่ไหวแล้วหายลับไปหลังประตู แต่สุดท้ายพวกเขาลงเอยด้วยการนั่งกินพิซซ่าอยู่หน้าจอทีวีที่กำลังฉาย The Empire Strikes Back เรย์ไม่เคยดูสตาร์วอร์ แต่เธอคิดว่ามันก็สนุกดี

7. สัปดาห์ถัดมา พวกเขากินอาหารไทยไปพร้อมกับดู A New Hope แกรี่นอนกรนเบา ๆ บนพื้นข้าง ๆ เรย์ เบนมองดูเธอเคี้ยวอาหารคำใหญ่ เขาชอบเธอแบบนี้ และเมื่อเธอยิ้ม เขายิ้มตาม

8. เบนไม่ได้ชวนเธอไปดูสตาร์วอร์ภาคใหม่ในคืนปฐมทัศน์ เรย์บอกก่อนหน้านี้ว่าเธอมีหนังสือต้องอ่านอีกมากถึงแม้มหาวิทยาลัยจะอยู่ในช่วงวันหยุด คริสต์มาสในนิวยอร์กคึกคักและสวยเกินไปจนทำให้เขาเหงาบัดซบ เบนใช้เวลาส่วนใหญ่เตร็ดเตร่ในละแวกบ้านและหลบหนาวเข้าไปในร้านกาแฟ เรย์ไม่ได้ทำงานอยู่ที่นั่น และเขาได้แต่นั่งถอนใจเหนือกระดาษเช็ดปากที่เขาเพิ่งสเกตช์ภาพตัวการ์ตูนที่ถอดแบบมาจากเธอ เด็กผู้หญิงที่ยิ้มกว้างคนนั้นชื่อเรย์ เรย์ที่ทำให้เขานึกถึงแสงตะวัน เบนหวังว่าบรรณาธิการของเขาคงจะชอบ เมื่อวันคริสต์มาสมาถึง เขาซื้อโต๊ะทำงานไม้จากอิเกียเป็นของขวัญให้เธอ เพื่อที่ว่าเธอจะได้ไม่ต้องทำการบ้านบนโซฟาและเที่ยวหาเฟอร์นิเจอร์ตามที่ทิ้งขยะ เธอยื่นตั๋วหนังให้เขาสองใบ — ชวนเขาไปดูสตาร์วอร์ — เย็นนั้นพวกเขาซื้ออาหารจีนกลับมาและเบนพยายามประกอบโต๊ะสัญชาติสวีเดนตัวนั้นให้เธออย่างช้าที่สุดเท่าที่มารยาทจะอำนวย

9. กลางดึกคืนนั้น ขณะนอนลืมตาโพลงมองเพดานและได้ยินเสียงไซเรนดังไปตามท้องถนน เบนรู้ตัวช้าไปสามเดือนกับอีกยี่สิบหกวันว่าเขากำลังตกหลุมรัก