ถึง ...

ฉันพร่ำบอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า พรรณาความเจ็บปวดอันคุ้นเคยนี้มาเนิ่นนาน กี่นาที กี่วินาทีที่ผ่านไปไร้ความหมาย คำรักนับล้านพรั่งพรูออกจากห้วงความคิด และพลันหายไปในที่แห่งเดิมแทบพริบตา ทุกสิ่งในชีวิตไร้ความหมายหากไร้เธอ ฉันร้องไห้อีกแล้ว

แม้ในวันที่ไม่มีเธอจะทรมานขนาดไหน อยากบอกรัก อยากบอกคิดถึง อยากเจอกัน อยากจับมือเหมือนวันเก่า แต่ฉันจะพยายามอยู่ในมุมของตัวเอง ไม่ก้าวก่าย ไม่กระเสือกกระสน ไม่พยายามมีตัวตนในชีวิตเธอ เค้าจะพยายามเป็นคนเก่งของเธอเอง เธอเคยว่าอย่างนั้นนิ... :) แม้ว่าจะทุกข์สักเท่าไหร่ ต้องอดทนแค่ไหน แต่เค้าจะไม่ไปกวนใจ เค้าจะอยู่แบบนี้ให้ได้ เธอจะได้มีความสุขไง... เค้ายังเก่งเหมือนเดิมมั้ย 

เธอบอกว่าฉันต้องไปต่อ... 

เธอบอกว่าฉันก็มีข้อดี... 

เธอบอกว่าฉันต้องรักตัวเอง...

... (...)

... (...)

เกลียดเค้าเลยดิ นึกถึงเรื่องแย่ ๆ ให้มันเลิกรักไปเลย

งั้นเค้าก็ไม่รู้จะช่วยเธอยังไงเหมือนกัน...

จะไปไหน

เวลา 23.29 น.

...