เวลา 22.31 น.ณ ตอนนี้ฉันอยากลืมเรื่องราวเหล่านั้น เรื่องดี ๆ ของเรา แม้มันจะเคยเกิดขึ้นจริง แต่มันมีความรู้สึกรักจริง ๆ ปะปนอยู่สักเท่าไร... มีวินาทีไหนบ้างที่เธอไม่นึกถึงเขาบ้างนะ ฉันอยากรู้แต่ก็ไม่ต้องการคำตอบ ความทรงจำเหล่านี้ทำร้ายฉันเหลือเกิน อย่านึกถึงมันอีกเลยนะตัวฉัน ขอร้องล่ะ ตอนนี้ฉันชักจะเขียนต่อไปไม่ไหวแล้วสิ...
เวลา 22.47 น.
เธออาจเคยรักฉันจริงหรือไม่ก็ได้ นั่นไม่ใช่ไม่สำคัญ แต่สิ่งที่สำคัญ คือควรทำความเข้าใจและยอมรับให้ได้มากที่สุดว่าเธอไม่รักฉันแล้ว ทุกอย่างมันเรียบง่าย รวดเร็ว และมั่นคงเป็นที่สุดในวันที่เธอบอกลา เธอมั่นใจยิ่งกว่าการตัดสินใจครั้งไหน ๆ ราวกับผ่านการขบคิดมาเป็นอย่างดี และจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงมันได้
ฉันจำได้ว่าเธอไม่ชอบดูหนังประเภทไหน น่าเสียดายที่เป็นหนังประเภทที่ฉันชอบ เธอไม่อยากดู และจะไม่ดู แม้ว่าฉันจะอยากดูมันมาก แต่ก็เธอไปดูกับเขาได้ เหตุผลคงเพราะฉันเป็นฉันสินะ...
ฉันยอมรับว่าฉันทำผิด อาจไม่ใช่คนรักที่ดีมากเท่าเขา เขาที่เธอรู้จักและรู้ใจกันดีมาก่อนฉัน คนที่เธอคงอยากให้กลับมานานแสนนาน ฉันไม่แปลกใจนักถ้าเธอจะไปจากฉัน เพราะฉันไม่ดีพอ แต่ถ้าฉันเป็นเขา เธอจะไปจากฉันไหม... เหตุผลคงเพราะฉันเป็นฉันสินะ...
ฉันคิดว่าเข้าใจดี มันไม่ง่ายเลยที่จะออกจากวัฏจักรที่ประกอบไปด้วย
1. น้ำตา
2. ความทุกข์ไม่รู้จบ
3. ความแหลกสลายทุกเมื่อเชื่อวัน
4. ความเจ็บปวดจากบาดแผลสะสม
5. ความทรงจำหวานขม
6. ความหวังที่แสนหลอกลวงที่ฉันสร้างขึ้นเพื่อหลอกตัวเอง :)
8. ภาพหลอนที่เกิดจากความทรงจำหวานขม
9. ความทรมานรอวันหลุดพ้น
10. ความกลัวฝังใจ
11. ความรักมั่นคงอันไร้ความหมาย (อันเป็นบ่อเกิดของ 10 ข้อก่อนหน้า)
สักวันฉันคงจะผ่านมันไปได้ แม้มันจะยากแสนยากจนเวลาผ่านมาสองปีกว่าก็ยังไม่เพียงพอให้ฉันลบความรักอันมั่นคงนี้ออกไปจากใจสักที
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in