รอยยิ้มนั้นไม่ใช่ของปล่อมใช่ไหม? ความรู้สึกในตอนนั้นก็ด้วย...

เธอเป็นใครกันนะ?

ฉันจำเรื่องของเธอแทบไม่ได้เลย... ไม่ได้จริงๆ 

แต่รู้ว่าถ้าเธอมา ฉันจะรู้สึกมีความสุขทุกครั้ง 

ทุกรอยยิ้ม ทุกเสียงหัวเราะ ทุกความสุขใจ และความสบายใจ 

มันอธิบายเป็นคำพูดไม่ถูกเวลาที่อยู่กับเธอ

ฉันจะรู้สึกแบบนี้แค่กับเธอ แค่กับเธอคนเดียวจริงๆ

ฉันดีใจทุกครั้งที่เห็นเธอนะ แต่ก็นั้นแหละมันก็แค่ 'ความฝัน' 

ฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร? พอตื่นขึ้นมาความฝันนั้นก็เหมือนจะเลือนลาง แต่ที่รู้คือ...

ฉันฝันถึงเธอบ่อยมากมาก และทุกครั้งที่ฝันถึงเธอมันทำให้ฉันไม่อยากจะตื่นจากห้วงนิทรา

แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ใช่ไหมล่ะ? ฉันต้องอยู่ในโลกของความเป็นจริงไม่ใช่ 'ความฝัน' 

ถ้าเธอไม่ได้อยู่แค่ในความฝันก็คงจะดีกว่านี้...

ถ้าเธอมีตัวตนในโลกของความเป็นจริง ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือไป...