You are blue
You get depressed
And you don't want to be alone
The storm in your heart grows outta a piece of teardrops.
He makes you cry.
He brings so much out of you; your happiness, your gaiety, your sorrow, your fear.
What I can give is only the hug of the cloud.
เราไม่ได้ถามเค้าหรอกว่าอาการตึงๆ ยิ้มไม่ค่อยออก สีหน้าไม่สดใสเหมือนวันก่อน เค้าได้มาจากไหน
ถ้าเป็นเมื่อสักสองปีที่แล้ว เค้าคงบอกเราเองแบบไม่ต้องรอให้ถาม แล้วสิ่งที่เราทำก็คือกอด
สำหรับบางคนมันก็ยากนะ การจะหาคำพูดที่ใช่ที่สุดมาปลอบ ในเมื่อเราก็ไม่ได้รู้เรื่ิิองของใครอีกคนไปซะทุกอย่าง ความคิดในหัวมันจะตีกันมั่ว เปิดลิ้นชักนู้นที อันนี้ที เพื่อหาข้อความที่ดีที่สุด ที่จะไม่ตอกย้ำเศษแก้วในใจของอีกฝ่ายลงลึกไปอีก แต่ว่าเรารอไม่ได้หรอก การกอดเลยเป็นผลลัพธ์จากการประมวลผลในสมองของเรา(ที่อาจเป็นเพราะหาวิธีอื่นไม่ได้ ส่วนหนึ่ง)
เค้าไม่ชอบด้วยซ้ำ แต่เราคิดว่ามันคงทำให้รู้สึกดี
แล้วถ้าเราไม่อยู่ตรงนั้นล่ะ เราไม่ได้อยู่ข้างๆเค้าอีกแล้ว แต่เค้าก็รู้นี่ ว่าเราชอบก้อนเมฆมากแค่ไหน เค้ารู้ว่าเราชอบมองหาท้องฟ้า แม้ในวันที่มันทั้งมืดแล้วก็ส่งเสียงดัง เรายังเผลอหลุดเข้าไปในเจ้าพวกก้อนดำอยู่หลายครั้ง
เรารู้ว่าเค้ารู้ เวลาเราส่งเมฆไปให้ดู นั่นคือการปลอบจากเรา
