She said I can't have a girlfriend.

Yes, a hundred percent correct in this holy society, as I am a girl she sees but does the person I love matter to her?

Nah, I don't think so.

คุณป้าคนหนึ่งบอกกับเรา ในวันที่เราเดินอยู่คนเดียว กะลังจะไปหาข้าวเที่ยงกินคนเดียว แล้วค่อยไปคาเฟ่สักที่เพื่ออ่านหนังสือของคุณอุมแบร์โต ‘วิธีเดินทางกับแซลมอน’

คุณป้าคนนั้นพูดอย่างกับว่าเราเดินกอดตัวกลมกะผู้หญิงอีกคนผ่านเธอไปแบบไม่ใยดี เปล่าเลย เรามันพวกชอบยิ้มเล็กๆให้คนแปลกหน้า หนึ่ง ถ้าเค้ายิ้มกลับ แปลว่าเค้าอาจเข้าใจว่าเราเพียงทักทาย อีกทั้งมันทำให้เรารู้สึกปลอดภัยขึ้นอีกนิดว่าคนรอบตัวไม่น่ากลัว มั้ง(?)  สอง เค้าอาจคิดว่าเราบ้า แต่ก็ช่างมันเถอะ เค้าไม่รู้จักเรานี่ และคงจะไม่เข้ามาคุยใดๆ มันคงดีกว่าการต้องพยายามยัดตัวเองเข้าสู่บทสนทนากับคนไม่คุ้นเคย

แต่ก็นั่นแหละ ไม่เห็นมีอะไรให้คุณป้าหมอดูเดาแบบนั้นเลย วันนั้นเราก็เลยยิ้มเล็กๆ แล้วเดินผ่านเธอไปหาอะไรใส่ท้อง แล้วก้อะไรอีกสักหน่อยใส่สมอง

ม๊าเชื่อมั๊ย มีคนบอกหนูแบบนี้, เราถาม

แต่ม๊าไม่ได้ตอบอะไร ไม่รู้เพราะว่ารายการแข่งร้องเพลงที่มีเก้าอี้อยู่สี่ตัวหมุนไปๆมาๆ หรือว่าเพราะแม่ไม่มีความเห็น อะไรแบบนี้มันอาจจะแปลกเกินไปสำหรับม๊าที่โตมาในสังคมแบบหนึ่ง ในขณะที่เรากะลังถูกผลักดันเข้าสู่อีกสังคมที่แตกต่าง ถึงแม่จะไม่ได้ย้ายมาจากไหน แต่มันไม่เหมือนเดิมหรอก ทุกอย่างมันมีกำหนดเวลาของมัน เรานั่งรอคำตอบอยู่สักพักจนสถานีโทรทัศน์นั้นตัดเข้าโฆษณาอันที่หนึ่ง อันที่สอง  แล้วค่อยเดินออกมา ...