วันนี้ผมเดินกลับเข้าห้องอย่างปกติทุกวัน เหน็ดเหนื่อยจากการทำงาน และโยนกระเป๋าลงเตียง (ใช่ครับ เตียงสามารถเป็นที่วางของได้นะครับ ไม่ใช่วางตัวอย่างเดียว) ทันใดนั้นผมก็นึกขึ้นได้ว่ากูลืมอะไรสักอย่างไป

กูลืมกล่องข้าวไว้ที่เซิร์นนี่หว่า แถมยังไม่ได้ล้างด้วย

เนื่องจากผมรู้สึกว่าผมควรไปเอากล่องข้าว ผมจึงมีทางเลือกสองทาง คือ หนึ่ง รอรถเมล์จากที่พัก ซึ่งกว่าจะเวียนมาถึงคงมืดค่ำก่อน สอง คือ เดินกลับ

หากดูจาก Google Maps แล้ว ระยะทางระหว่างที่พักของผมกับเซิร์นมันก็ไม่ได้ไกลมากเท่าไหร่ แค่หนึ่งกิโลกว่า ๆ เอง แถมทางเดินมีลักษณะชันนิดหน่อยตามลักษณะภูมิประเทศ ดังนั้นถ้าเราไม่ได้รีบมาก การเดินไปเซิร์นก็ถือว่าเป็นการออกกำลังกายอย่างหนึ่ง แต่วันนี้ผมรู้สึกอยากวิ่งเพื่อสุขภาพบ้างอะไรบ้าง

และนั่นคือจุดเริ่มต้นของภารกิจวิ่งไปเซิร์นของผมครับ

ผมหยิบมือถือ เปิดแอป Endomondo ที่ไม่ได้ใช้มานานหลายเดือน (คือผมไม่ค่อยมีโอกาสออกไปวิ่งเท่าไหร่อ่ะครับ ขอโทษด้วยครับ) และเริ่มจับเวลาวิ่ง เอาจริง ๆ ชุดที่ผมใส่อยู่นี่คือเสื้อโปโล กางเกงขาสั้นธรรมดา และรองเท้าผ้าใบธรรมดา ดูสภาพแล้วมันห่างไกลจากคำว่ามาวิ่งออกกำลังกายมากครับ เหมือนกูกำลังรีบไปทำอะไรสักอย่าง แต่ผมมาวิ่งจริง ๆ นะครับ ดูแอป Endomondo บนมือถือผมได้นะ

พอผมวิ่งมาเรื่อย ๆ ฟังเพลงเพลิน ๆ ก็มาถึงทางเข้า B ของเซิร์น ผมใช้บัตรผ่านวิ่งเข้าไป และคิดได้ว่าอุตส่าห์วิ่งมาถึงนี่ จะหยุดกลางคันทำไม วิ่งแม่งถึงตึกที่กูลืมกล่องข้าวเลยดีกว่า คิดได้ดังนั้นผมก็วิ่งตามทางที่ผมจำได้ว่าเห็นจากรถ shuttle bus ไปถึงตึกที่ผมลืมกล่องข้าวทิ้งไว้

ผมวิ่งมาถึงตึก มาหยิบกล่องข้าวที่โต๊ะ และเดินไปหาเฉินซึ่งยังทำงานอยู่

"อ้าว พี่กลับไปแล้วไม่ใช่เหรอ กลับมาทำไมอ่ะ"
"พี่ลืมกล่องข้าว" ครั้นจะเล่นมุกว่าผมไม่ได้ไปไหนก็กลัวจะไม่ฮาอีก ตอบตรง ๆ เลยดีกว่า
"ทำไมพี่ไม่โทรบอกผมอ่ะ ผมจะได้ไปหยิบให้พี่ไง" เออว่ะ
"ไม่เป็นไร เกรงใจ"