คุณเคยเผลอลืมการยิ้มบ้างไหม? แต่ผมเคยนะ..ไม่สิผมไม่เคยเผลอลืม.

วันนี้เป็นวันที่  31 ธันวาคม วันสุดท้ายของปี ณ ชั่วขณะนึงผมลืมไปสนิทใจด้วยซ้ำว่าอีกแค่ไม่ถึงสิบนาทีก็จะเปลี่ยนเลขปีแล้ว   หากไม่มีน้องที่เคยรู้จักกัน ส่งข้อความมาถามว่าเคาท์ดาวน์ที่ไหนละก็..  ผมเดาว่า  ผมก็คงจะลืมมันไปจริงๆอย่างแน่นอน ครอบครัวผมก็ไม่ได้ตื่นเต้นหรือเตรียมการฉลองวันปีใหม่แต่อย่างใด ทำให้ผมไม่ได้เอะใจด้วยแต่แรกหรือต่อให้ผมจำได้ ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมากกว่านี้อีกแล้วล่ะ ผมคงชินกับอะไรเเบบนี้แล้วสินะ.

เมื่อผมตระหนักได้ว่าดึกมากแล้ว  ผมก็ไปล้างหน้าแปรงฟันเตรียมตัวเข้านอน ในขณะที่ผมคิดอะไรเรื่อยเปื่อยขณะแปรงฟันอยู่นั้น เสียงพลุมากมายก็ดังขึ้นทั่วทุกทิศทุกทางเป็นสัญญาณว่าปีใหม่แล้ว  เสียงพลุไม่ได้ทำให้ผมตกใจแม้แต่น้อยแต่สิ่งที่ทำให้ผมตกใจกลับเป็นความจริงที่ว่า ผมไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรกับมันเลยแม้แต่น้อย ผมกลับนิ่งเฉยและเเปรงฟันต่อไป  เมื่อแปรงฟันล้างหน้าเสร็จ ผมก็เงยหน้าขึ้นมองตัวเองในกระจก จ้องมองแววตาที่ว่างเปล่าคู่นั้น ดวงตาที่ไร้แววและชีวิตชีวา ผมคาดหวังจะเห็นบางสิ่งที่เคยถูกลืมไป คาดหวังจะเจออะไรบางอย่างในดวงตานั่นแต่สิ่งที่ผมได้กลับมาคือ น้ำตาที่จู่ ๆ ก็ค่อย ๆไหลออกมา ผมรู้สึกเจ็บปวดใจและรู้สึกแน่นอยู่กลางหน้าอก ทำไงดีล่ะ.. ผมรู้สึกเหมือนกับว่าความรู้สึกหลาย ๆอย่างค่อย ๆถูกลบไปโดยที่ผมไม่รู้ตัว ผมได้แต่เเผดเสียงที่ไร้เสียงออกมาน้ำตาของผมก็พรั่งพรูออกมาพร้อมกัน ผมไม่อยากลืมมัน ผมไม่อยากลืมมันจริงๆ ความรู้สึกของเหตุการณ์สำคัญต่าง ๆ ความรู้สึกสนุกสนานของแต่ละช่วงเวลาหรือความรู้สึกที่ผ่านความยากลำบากมา ผมควรจะทำไงดี ตอนนี้ผมไม่สามารถจะยินดีกับใครหรืออะไรได้จากใจจริงอีกต่อไปแล้ว  ภายในตัวผมนั้นเหมือนกับเกิดหลุมดำขนาดใหญ่ขึ้น ต่อให้ถ่ายรูปที่อยู่ท่ามกลางกลุ่มเพื่อนที่มีความสนุกสนาน ผมก็รู้สึกว่ามันยังยากเกินไปที่จะให้ยิ้มให้กับกล้อง  ไม่แม้แต่จะเเสร้งยิ้มได้ต่อหน้ากล้องด้วยซ้ำไป ต่อให้ยังสามารถหัวเราะได้เรื่อยเปื่อยไปตามคำพูดของคนอื่นแต่ในใจผมก็ไม่สามารถรู้สึกถึงมันได้จากใจจริงอีกต่อไป  มันเกิดอะไรขึ้นกับผมกันแน่ ความรู้สึกทั้งหมดนั่นมันหายไปตอนไหนกัน แล้วความหมายของชีวิตคืออะไรกัน จุดมุ่งหมายของชีวิตคืออะไร ทั้ง ๆที่ผมสาบานกับตัวเองไว้ว่าจะไม่อยู่บนโลกนี้อีกต่อไปแล้ว ทั้ง ๆที่เขียนจดหมายไว้เรียบร้อยแล้วแท้ ๆ ทั้ง ๆที่คิดว่าไม่มีสิ่งที่อยากทำอีกต่อไปแล้วแท้ ๆ  ทั้ง ๆที่คิดว่าไม่มีสิ่งไหนที่ค้างคาใจอีกต่อไปแล้วแท้ ๆ ทั้งๆที่ไม่มีใครที่อยากจะเจอเป็นคนสุดท้ายอีกต่อไปแล้ว.. แต่ทำไม..ทำไมผมถึงยังอยู่ตรงนี้อีกล่ะ วันพรุ่งนี้มันก็เหมือนกับวันนี้และเหมือนกับวันที่ผ่านๆมา  แล้วทำไมผมถึงยังไม่จากไปอีก ทำไมผมยังอยู่ทำไมผมยังอยู่ตรงนี้อีก ผมคาดหวังอะไรอยู่กันแน่.  

   อวยพรให้ทุกๆคนที่เข้ามาอ่านมีความสุขจริงๆซักทีนะครับ ขอให้เป็นปีที่มีความสุขครับ