ช่วงเวลาที่ได้เขียนเรื่องนี้ เป็นช่วงสัปดาห์สุดท้ายของการเป็นนักศึกษา
ใจหาย
มันเป็นความรู้สึกที่อยากจะยินดีที่ตนเองประสบความสำเร็จอีกขั้นหนึ่งแล้ว
แต่ก็เป็นความรู้สึกว้าวุ่นที่ต้องก้าวไปเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว
ยังไม่อยากโตเลย
ไม่อยากก้าวเข้าไปสู่ระบบทุนนิยม ไม่อยากอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้
ไม่อยากไม่มีความสุข
เรียนหนังสือตั้งแต่ 4 ขวบ จนตอนนี้อายุ 22 ปี
เรียนจบทำอะไร มีแพลนยังไง จะเรียนต่อที่ไหนหรือทำงานอะไร
ไม่รู้แหะ อยากพักสักหน่อย
จะได้ไหมนะ
สังคมบีบบังคับให้เราต้องทำอะไรสำเร็จเป็นชิ้นเป็นอันตั้งแต่อายุยังน้อย
ถ้าไม่ productive ก็จะรู้สึกผิด
ช่วงแรก ๆ เราก็เป็นแบบนั้นนะ ตื่นเช้ามาท่องศัพท์ หาความรู้ ฝึกภาษาที่สามที่สี่
ช่วงหลัง ๆ เราเหนื่อย พอ พักหน่อย นอนซะ
เรายังรู้สึกว่าเรายังเด็กเกินที่จะโตเป็นผู้ใหญ่
เรายังไม่อยากตัดสินใจอะไรมากมาย
เรายังอยากมีเวลาหายใจให้กับตัวเอง
แต่ความจริงบอกกับเราว่า ไม่ มึงอะ โตแล้ว เรียนจบแล้วเนี่ย จะไม่โตได้ไง
ก็คงต้องโตแล้วจริง ๆ นั่นแหละ
ด้วยใจที่ยังเป็นเด็กเสมอ
ทานตะวัน
ps. เราไปเจอคำพูดของอีจีอึน (ไอยู) มา
แฟนคลับถามว่า เวลาที่เจอเรื่องยากลำบาก จะเอาชนะมันได้ยังไงหรอคะ
ไอยูตอบมาว่า บางครั้งฉันก็แพ้ค่ะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in