เรามีเพื่อนคนหนึ่ง เป็นเพื่อนคนโปรดตั้งแต่เรารู้จัก
ดูเป็นคนที่ปากร้ายใจดี ดูไม่สนใจอะไรแต่จริง ๆ แล้วเก็บรายละเอียด
ทุกครั้งที่เราหลงทางในชีวิต เราได้เพื่อนคนนี้เป็นคนคอยชี้แนะ
น่าสนใจจัง ความคิดเขามันเท่จังวะ
แต่น่าแปลกเราแทบไม่เคยไปไหนมาไหนกับเพื่อนคนนี้เลย
ไม่มีเหตุที่จะไปด้วยกัน ไม่ใช่กลุ่มที่จะชวนไปไหนด้วย
ถ้าไม่ใช่บังเอิญว่าเราไปแล้วเพื่อนคนนี้ไป ก็แทบไม่ได้ไปไหนด้วยเลย
เรื่องที่คุย ถ้าไม่ใช่เรื่องเรียนหรือปรึกษาชีวิต
เราก็ไม่รู้ว่าจะเข้าหาเขายังไงเหมือนกัน
แต่ไม่ว่าจะทักไปยังไง เขาก็อยู่ตรงนั้นตลอดเลยแหะ
: มีใครอยากดูหนังเรื่องนี้บ้างไหม
: กู
เอาดี ตื่นเต้นว่ะ มีแรงใช้ชีวิตต่อละ
หลังจากลืมตาตื่นได้เพียง 2 นาที
มีข้อความเข้ามา มีเหตุที่ทำให้ต้องยกเลิกนัดดูหนัง
อืมม มันก็ช่วยไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้นี่นา
ตอบกลับไปก่อนแล้วกัน ไม่เป็นไร
เอ้า เป็นเฉย น้ำตาสึม
นอนเฉย ๆ อยู่ตรงนั้นประมาณชั่วโมงนึง
อ๋อ มันคงเป็นสิ่งที่เรียกว่า เฟล สินะ
ไม่รู้ว่าเสียดายที่ไม่ได้ไปดูหนังเพราะมันใกล้จะออกจากโรงแล้ว
หรือเศร้าที่จะไม่ได้ใช้เวลากับเพื่อนคนนี้อีกแล้ว
(อีกแล้ว ที่หมายถึงว่า อีกแล้ว ไม่ได้แปลว่า อีกแล้ว ที่จะไม่ได้ใช้เวลาอีกแล้ว)
หรือไม่ก็ เพราะคาดหวังสินะ
ก็ยังดีที่นัดคนอื่นไว้ด้วย
ไปเจอเพื่อนให้หายคิดถึงสักหน่อย
ไม่ได้ดูหนังแต่ก็ได้เจอกันก็ยังดี
อย่างน้อยวันนี้ก็มีเรื่องทำให้ยิ้มได้แล้ว
จังหวะชีวิตบางทีก็ไม่ตรงกันจนน่าเศร้า
มันทำได้แค่เกือบจะตรงกันมาโดยตลอด
สุดท้าย เราเลยเลือกที่จะไม่คาดหวังอะไรแล้ว
มั้ง
ด้วยใจที่อึมครึมแต่มีแสงแดดสาดลงมา
ทานตะวัน
ps. เพื่อนคนโปรดกล่าวขอโทษ
เราได้แต่หวังว่าจะมีสักช่วงเวลาที่ตรงกันบ้าง
ไม่หนังเรื่องนี้ ก็หนังเรื่องหน้า
ไม่วันนี้ ก็วันหน้า
ps.2 18.12.2021
เราได้รับข่าวที่เพื่อนคนโปรดได้มีความสุขกับใครอีกคน
เพราะเรากลัวเขาหายไป เลยปลอบใจตัวเองมาตลอดว่า
แค่เพื่อนแล้วกัน เพราะฉันไม่มีเธอไม่ได้
แต่ตอนนี้เหมือนจะอยู่ได้แล้วนะ ต้องอยู่ได้สิเรา
ขอให้มีความสุขมาก ๆ ล่ะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in