เรามีเวลาหนึ่งอาทิตย์
ในการเตรียมของที่เหมาะแก่การยินดีกับความสำเร็จที่เกิดขึ้น
ถามเพื่อนรอบตัวว่าควรซื้ออะไรดี เพื่อนบอกเราว่า
: มึงรู้ดีที่สุดแล้ว ว่าอะไรเหมาะกับเขา
เราได้ของขวัญที่ห่ออย่างดีและคิดว่าเหมาะกับเขาที่สุด
บ่ายวันนี้ อากาศร้อนแต่ยังพอมีลมพัดให้พอหายใจได้
ผู้คนนับพันมาแสดงความยินดีกันถ้วนหน้า
ให้ตายสิ เกลียดที่ที่มีคนเยอะสุด ๆ
กว่าจะหาเจอ ก็เล่นเอาเสื้อเปียกหน้าเยิ้มไปหมด
Congratulations! พร้อมยื่นดอกทานตะวันให้
เสียงหัวเราะ เสียงพูดคุย ไม่ได้เจอกันนานเท่าไหร่แล้วนะ
ก่อนจะไปเรายื่นของขวัญกับจดหมายสีเหลืองอีกหนึ่งฉบับ
มาเพื่อเจอเขาคนเดียวนี่แหละ
เขาที่เดินในทางของเขา เราที่เดินในทางของเรา
เขาที่เปลี่ยนไปไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง เราที่เปลี่ยนไปไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
เขาและเราที่ได้มาเจอกันอีกครั้ง
มันไม่ได้ต่างไปจากตอนเราอายุ 16 แล้วเขาอายุ 18 สักเท่าไหร่
ยังคงยินดีกับทุก ๆ ความสำเร็จที่เกิดขึ้นในชีวิต
ยังคงมองเห็นกันและกันที่ใดที่หนึ่งเสมอ
ยังคงมีสัมพันธ์ที่ไม่ว่าห่างกันไกลแค่ไหน ก็ไม่ขาดกันสักที
ยังคงอยู่ตรงนี้เสมอ ถ้าหันกลับมามองดี ๆ
ด้วยใจที่กลับไปอายุ 16 อีกครั้ง
ทานตะวัน
ps. เรากลายเป็นคนเหนื่อยง่ายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
แต่ที่รู้ ๆ คือตอนนี้เหนื่อยมาก
แต่ก็คุ้มแหละที่ได้มาเจอ
บุคคลเคยโปรดสมัยเรียนของเรา ยินดีด้วยอีกครั้งนะ!
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in