“กัน กัน กันนน ไอ้กัน!”

“ห๊ะ” เด้งตัวขึ้นมาจากฝันหวาน ๆ เพราะเสียงตะโกนชื่อผมดังข้างหู

ย้ำ ตะโกนครับ แก้วหูจะแตก

ผมเอามือขยี้หัว เมื่อกี้กำลังฝันว่านอนเล่นกับโกลเด้นรีทรีฟเวอร์ ตัวนุ่ม ๆ อุ่น ๆ ฟัดไปฟัดมากำลังฟินเลย พอลืมตาเงยหน้าไปมองก็เจอผู้ชายร่างสูงผิวขาว เซ็ตผมแสกกลางปล่อยกระเซอะกระเซิง ใส่เสื้อยืดสีดำเรียบสอดใต้กางเกงผ้าสีเดียวกัน พร้อมกับกลิ่นสะอาด ๆ แบบที่ทำให้นึกถึงแป้งเด็กลอยมาเตะจมูก ตาขีดเดียวของเขามองมาที่ผมแบบขำ ๆ มีรอยยิ้มมุมปากที่เช้าเกินกว่าจะประมวลผลได้ว่าคืออะไร

“ป่าปี๊~ ตะโกนไม กันปวดหัวเลยเนี่ย”

“ก็เรียกตั้งหลายรอบละมึงไม่ยอมตื่น ไปอาบน้ำเดี๋ยวไม่ทัน กูจะลงไปซื้อข้าว เอาไร”

“เอาเหมือนเดิม”

“เออ” ผมได้แต่นั่งมองตามแผ่นหลังของป่าปี๊ที่กำลังเดินออกจากห้องนอนไป

ครับ ผมอยู่ที่ห้องในคอนโดของป่าปี๊ 

ห้องที่ผมได้มาบ่อย ๆ เพราะต้องถ่ายทำรายการ ‘รักหลับกับออฟกัน’ นั่นแหละครับ แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกเลยที่ผมได้ค้างคืนที่นี่ บนเตียงนี้กับป่าปี๊ ... ผมตวัดผ้าห่มผืนสีขาวสลับดำนุ่ม ๆ ขึ้นมาคลุมหัว ผมไม่ได้เขินอะไรครับ ผมง่วง! ก็เมื่อคืนนอนไปได้แค่นิดเดียวเอง ขอนอนต่ออีกแป๊บนึงได้ไหม

ถ้าคุณสงสัยว่าทำไมผมถึงมานอนอยู่ที่คอนโดของป่าปี๊

ผมขอบอกเลยครับว่า เมื่อคืนเขาลากผมมา!

.

.

.

.

.

.

.

“กูมารับมึงกลับบ้านแล้วนะเติร์ด ขอโทษที่ทำให้รอนาน”

“คัท! ไอ้ออฟ! นั่นมึงเจ็บหรือมึงง่วงนอน เอาดี ๆ”

“เอ้าบอสสส นี่ก็เจ็บไง ปะกี้บอกให้ปรือตานิหว่า” ป่าปี๊ได้แต่บ่นพึมพำ ส่วนผมน่ะ หัวเราะไปทั้งน้ำตาที่บิ้วด์อยู่นี่แหละ ก็ป่าปี๊น่ะทำหน้าโคตรง่วงเลยเมื่อกี้

เราถ่ายทำซีรีส์แบบมาราธอนตั้งแต่เช้าจรดเย็น จนตอนนี้สามทุ่มกว่าแล้ว แถมซีนที่ถ่ายกันวันนี้ก็ยังเป็นซีนอารมณ์อีกต่างหาก มันใช้พลังของพวกเราไปแทบหมดเลยครับ แต่เพราะพี่เอ็กซ์บอกว่า ‘มู้ดกำลังได้’ พวกเราก็เลยถ่ายยิงยาวไม่ได้หยุดพักเลยทั้งนักแสดงและทีมงาน

“พอ ๆ งั้นพักก่อน กันไปทำสมาธิใหม่อีกที ออฟ ออกไปวิ่งรอบสนามสักรอบให้ได้เหงื่อหน่อยไป”

ป่าปี๊โวยวายกับคำสั่งพี่เอ็กซ์ แม้พี่เอ็กซ์จะเป็นผู้กำกับที่โคตรจะสนิทกัน แต่ถ้าเป็นเรื่องงาน พี่เขาก็ไม่อ่อนข้อให้หรอกนะครับ เพราะงั้น ป่าปี๊ถึงได้ออกไปวิ่งรอบสนามอยู่ตอนนี้ไง

กว่าจะถ่ายต่อ กว่าจะซับหน้าเซ็ตผม กว่าพี่เอ็กซ์จะพอใจและพูดคำว่า ‘ผ่าน’ เวลาก็ล่วงเลยมาตีสองกว่าแล้วครับ

“โคตรเหนื่อย” ป่าปี๊ทิ้งตัวแหมะลงที่เก้าอี้ข้าง ๆ พอกองเลิกทุกคนก็เร่งทำเวลาเพื่อที่จะได้กลับไปพักผ่อน กว่าจะจบซีนสุดท้ายของเทรลเลอร์ น้ำตาผมก็หมดตัว ร้องไห้จนเหนื่อย มองหน้าป่าปี๊ก็ยังเคือง ๆ อยู่ เคืองแบบไร้เหตุผลเลยครับ ตอนนี้เลยต้องมานั่งปรับอารมณ์ตัวเองให้กลับมาเป็นปกติ

“กันง่วง กันกลับละ”

“เห้ย กลับไง เมื่อเช้ามากับกูนะ”

“แท็กซี่ไง” เพราะรู้ว่าจะดึกนี่แหละครับเลยไม่ขับรถมา นั่งแท็กซี่กลับง่ายกว่า

“ได้ไง”

“งั้นป่าปี๊ไปส่งกันที่บ้านหน่อยดิ”

“ไม่”

ป่าปี๊เป็นคนปากร้ายใจดี แต่มันก็มีขอบเขตของมัน ผมเข้าใจและไม่เคยน้อยใจเลย

“อื้อ งั้นกันกลับละ เจอกันพรุ่งนี้” ผมลุกขึ้น เหวี่ยงกระเป๋าเป้สีดำคู่ใจขึ้นคล้องไหล่ขวา กำลังจะหมุนตัวเดินออกไปเรียกรถ แต่ดันมีมือมาดึงสายกระเป๋าไว้จนชะงัก

“ไม่ไปส่งบ้าน แต่ไปคอนโด”

“คอนโดใคร”

“กูสิวะ”

“ป่าปี๊จะให้กันไปนอนที่คอนโด?” อึ้งครับ ผมไม่เคยไปนอนคอนโดป่าปี๊เลย และก็ไม่เคยอยากไปด้วย ผมติดที่นอนตัวเองจะตาย

“เออสิ ดึกแล้ว พรุ่งนี้ไปตึกแต่เช้าอีก”

“แต่...”

“ไม่ต้องแต่”

“ดิ๊กกี้อยู่บ้านคนเดียว”

“เมิง............. มานี่” ป่าปี๊คงโคตรเพลียผม เลยลุกขึ้นคว้าแขนผม ดึงเอา ๆ จนเซไปหา

“เกรี้ยวกราดไมวะปี๊ กันกลับแท็กซี่ได้จริง ๆ นะ ไม่เป็นไร”

“ไม่ได้ ดึกเกินไป แล้วสภาพมึงแบบนี้ ร้องไห้แบบนี้ ถ้าไปหลับบนรถทำไง”

“ต้องทำไงวะ ก็หลับไง ถึงก็ตื่น”

“อันตราย”

“กันเป็นผู้ชาย”

“กูรู้ จับบ่อย”

“ป่าปี๊!”

“อย่าลีลา ทำไม นอนห้องกูมันยังไง” ไม่ยังไง กันแค่กลัวใจตัวเองเฉย ๆ

“ไม่เอา”

“กลัวไร กลัวกูงั่มหรอ”

“ไม่เอา” ผมย้ำ

แต่ป่าปี๊ไม่ฟังแล้วครับ ทั้งเหนื่อย ทั้งง่วง ถ้าวอแวมากกว่านี้ปี๊ต้องโมโหแน่ ๆ ผมกลัวเขาโกรธครับเลยได้แต่เดินตามเขาที่ลากแขนผมไปต้อย ๆ ไม่ใช่ว่าดีใจหางกระดิกอะไรเลย เชื่อผมเหอะ

พอมาถึงคอนโด ป่าปี๊ก็รื้อทั้งผ้าเช็ดตัว ชุดนอน ยันบ๊อกเซอร์ตัวใหม่ที่โคตรใหญ่มาให้ผม ผมอาบน้ำแข่งกับเวลาเพราะตาจะปิดให้ได้แล้ว พอผมอาบเสร็จป่าปี๊ก็เข้าไปอาบน้ำต่อ กระโดดขึ้นเตียงถูหน้ากับผ้าห่มนุ่ม ๆ เสียงน้ำในห้องน้ำ เสียงพัดลมแอร์ กล่อมผมจนเริ่มเคลิ้ม ได้ยินเสียงเปิดปิดประตูแว่ว ๆ อยู่ไกล ๆ ก่อนจะรู้สึกว่าพื้นที่เตียงข้างตัวยวบลง สติผมล่องลอยไปแล้ว เหมือนอยู่บนปุยเมฆ ไม่รับรู้ถึงสัมผัสใด ๆ อีกต่อไป 

ขอให้เป็นค่ำคืนที่ดีของทุกคนเช่นกันครับ

goodnight

[TBC]

*ดิ๊กกี้ คือตุ๊กตาสุนัขที่กันเลี้ยง(?)ไว้ 

dedicated to the moment:  " พี่ๆพาผมกลับบ้านหน่อยดิ " #offgun1Mtogether

สำหรับคนที่เผลอเข้ามา หรือเบบี๋หน้าใหม่ หรือใครก็ได้แหละ ออฟกันมีรายการของตัวเองชื่อว่า รักหลับกับออฟกัน #offgunfunnight ตอนนี้วิวล้านกว่า ๆ  ลองเผลอ ๆ จิ้มดูได้ค่ะ จะได้ถึงสองล้านไวๆ  55555555555555 

ขอบคุณค่า -ll-