21.39

Gun_ATp wrote                    ปะปี๊

Tumcial wrote                     ไร

Gun_ATp wrote                   พุงนี้ไปกองด้วย

Tumcial wrote                     คอลมา

Video Calling

.

.

.

.

1.23 hrs. video call ended

Gun_ATp wrote                   วางไม

Tumcial wrot                       กูจะอาบน้ำ

Gun_ATp wrote                   ดูได้ไมถือ

Tumcial wrote                     หึ

เราโคตรสนิทกันครับ

ใครจะว่าเรียลไม่เรียลอะไร ผมไม่รู้หรอก

ผมรู้แค่ว่า ความลับอะไรของผม ไอ้กันมันรู้หมด

ไอ้ค่ายกับไอ้เติร์ดเป็นเพื่อนสนิทกันมาสองปีสี่เดือน

แต่ผมกับกัน ไอ้เด็กน้อยง๊องแง๊งเนี่ย เราสนิทกันมาสามปีกว่าแล้ว

.

.

06.22

♪ ก่อนจะนอนอยากเจอเธอเป็นคนสุดท้าย

คนแรกของเช้าถัดไป ฉันก็อยากเห็นเธอ

เช้าก็มีแต่เธอ ค่ำก็มีแต่เธอ คนเดียวเท่าน๊านนน ♫

“ร้องเพี้ยน 55555555”

“ป่าปี๊ก็เพี้ยนพอกันนั่นแหละ” 

ผมหันไปขำเด็กตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างคนขับในรถพรีอุสสีบรอนซ์ฟ้าของผม ที่บอกว่าตัวเล็กเพราะมันนั่งชันเข่าขึ้นมาบนเบาะทั้งสองข้าง ถ้าขาไม่สั้นจริงจะทำได้หรอครับ คิดดู

ละพอผมบอกว่าให้นั่งดี ๆ ก็บ่นผมอีก ทั้ง ๆ ที่นั่งแบบนี้มันอันตรายเวลาต้องเบรกกะทันหันไม่ใช่หรอไง

เมื่อเช้าผมรีบตื่นเช้ายิ่งกว่าเดิม เพราะต้องขับรถอ้อมกรุงเทพฯ มารับเด็กข้าง ๆ ถ้าไม่มารับก็จะมีคนงอแงเดือดร้อนให้ผมต้องโอ๋อีก ผมเป็นพี่ไงครับ ผมโตกว่า ผมต้องดูแลน้อง จะมีเหตุผลอะไรอีกจริงมั๊ย

พอไฟแดงผมก็หันไปมองหน้ากันที่ยังมู่ทู่ ทำปากจู๋ 

มันไม่รู้ตัวหรอว่ายิ่งทำหน้าแบบนั้นก็ยิ่งน่าแกล้งกว่าเดิมน่ะ? 

“เดี๋ยวนี้ร้องดีกว่ามึงแล้วเตี้ย”

“หรอออออ” เป็นเสียงที่ยียวนและน่าหมั่นไส้มากครับให้ตาย อดไม่ไหวต้องเอามือไปผลักหัวสักที แต่แทนที่กันจะโวยวายหรือผลักออก มันดันโยกหัวมาถูกับมือผมแทน

เหวอสิครับ รอไร

“5555 ไม่แน่จริงนิหว่า” โคตรหมั่นไส้สายตาท้าทายแบบนี้เลย 

“เดี๋ยวนี้กล้าแข็ง ไม่เขินกูแล้ว รุกเก่ง”

“ธรรมด๊า” ยีหัวไปทีสองทีแล้วรีบปล่อยมือ ไม่ใช่ว่าไรหรอก รถมันไฟเขียวพอดีไง

“วันนี้ถ่ายยาวแน่เลย”

“อืม บอสขอรวดเดียวเลย ..  ทำไม นัดใครไว้อีก”

“ทำไมต้องนัดวะ ไม่ได้นัดซะหน่อย ไม่งั้นเอารถมาเองแล้วมะ”

“เออ นึกว่ามีคนมารับ เดี๋ยวนี้ผลุบ ๆ โผล่ ๆ”

“หื้ม นั่นงอนหรืออะไร” ตาโต ๆ เบิกกว้าง แบบดูก็รู้ว่าตั้งใจยียวน 

“เหอะ” ผมยักไหล่แล้วปล่อยให้เสียงเพลงเพี้ยน ๆ ของมันดังคลอไปตลอดทางไปกองถ่าย

สไตล์เพลงของเราสองคนไม่เหมือนกันครับ กันน่ะชอบฟังเพลงไทยที่มันร้องได้ ส่วนผมชอบดนตรีหนักๆ หน่อย ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเพลงฝรั่งซะมาก

แต่ที่เหมือนกันจริง ๆ ก็คงเป็นการร้องเพลงเพี้ยนนี่แหละ

♪ ทุกลมหายใจเข้าออก ทุกเวลาของช๊านน โว โห โห๊ 

อยากจะช้าาายกับเท๊ออ  ♫

เสียงสูงตอนท้ายนั่นทำเอาผมเกร็งยิ้มมุมปากไว้ไม่ทันเลย มันสูงกว่า iconsiam อีกครับ 

แต่อันที่จริง มันก็เป็นเสียงที่แก้อาการง่วงนอนได้ดีเลยแหละ

.

.

.

เราทำเวลาบนท้องถนนตอนเช้าของกรุงเทพได้ดีกว่าที่คิด แต่ต่อให้มาก่อนเวลานัดยังไง พี่เอ็กซ์และพี่ ๆ ทีมงานก็มากันตั้งแต่ไก่โห่แล้ว

"น้องออฟ น้องกัน แต่งตัวแต่งหน้าด้านในเลยจ้า"

ละเราสองคนก็ใช้เวลาอีกร่วมชั่วโมงในการแต่งหน้าทำผมและเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในชุดนักศึกษา พี่โคดี้คอสตูมของผมปรับลุคผมด้วยชุดนักศึกษาตัวใหญ่ ไม่ติดกระดุมบน ดูแบดและเพลย์บอยได้ที่ ทั้ง ๆ ที่ชุดนักศึกษาเหมือนกัน แต่ค่ายกับปิ๊กก็คนละคนไปเลย

พอแต่งตัว กินข้าวเช้า และแหย่เด็กเตี้ยเสร็จ ก็ออกไปนั่งเล่นมือถือรอเรียกคิว

"เมิงมาบีบ ๆ เล่น ๆ อะไรหูกู ถอยไป" เด็กลามปามเอามือมาคลึงหูผมร่วมนาที ละเล่นไม่เลิกจนต้องเงยหน้าจากจอมือถือมามอง

ตอนนี้กองถ่ายกำลังเซ็ทฉาก ผมกับกันมานั่งรอถ่ายคิวแรกของวันกันที่เก้าอี้หินอ่อนสีขาวข้าง ๆ รั้ว หลบออกมาไม่ให้แกะกะการทำงานของพี่ ๆ ทีมงาน  

"เจาะหูแล้วคูลลล" นิ้วเล็ก ๆ ของมันยังลูบไม่เลิก

"ชอบ?" หน้าแป้นแล้นฉิบหาย ยิ้มไรขนาดนั้นวะ 

"ชอบบบบบบบบ จุ๊บ" ไม่พูดเปล่า ดันคว้าคอผมเข้าไปจูบอีก เห้ยยยยย อย่าดูดหูกู๊วววววว

"ไอ้กันนนน  ปล่อยยยย ปล่อยโว้ย" ความรู้สึกนุ่ม ๆ หยุ่น ๆ ที่หู กับลมร้อน ๆ ที่เป่ารดข้างแก้ม แถมด้วยกลิ่นหอมประจำตัวที่ถาโถมเข้ามาก็ทำให้รู้สึกเมาได้นิด ๆ จั๊กจี้หน่อย ๆ ผมได้แต่ย่นคอและเริ่มออกแรงผลักคนตรงหน้าแรงขึ้น

"5555555555 เล่นตัวว่ะป่าปี๊" แม้จะยอมถอยตัวออกไปแต่ก็ไม่วายดูดคอทิ้งท้ายไปอีกที หน้ายิ้มระรื่นนี่คืออะไรวะ แล้วใจกูเนี่ยสั่นทำไม แม่ง ร้อนหูไปหมด หูกูเซนซิทีฟยิ่งกว่าใจกูอีก 

บวมเลย 

หมายถึงติ่งหูกูเนี่ยบวมเลย

“เฮ้ย สองคนนั้น ถ้านัวเนียกันจนเสร็จแล้ว มาเตรียมตัวเข้าคิวด้วย!”

ขอบคุณครับบอส

ขอบคุณที่มาขัดจังหวะให้หรอ?

เปล่า

ขอบคุณที่ตะโกนให้ทั้งกองถ่ายได้รับรู้

[TBC]

Cover Photo credit by เบบี๋สักคนหนึ่ง จำไม่ได้แล้วว่าเซฟมาจากไหน T.T

Song credit ‘ไม่ธรรมดา’ ของ เบล สุพล