แสงแดดยามเช้ากราดตัวมาตามพื้นจนถึงแนวรั้ว สัมผัสกับละอองน้ำจากสายยางเกิดเป็นรุ้งเส้นเล็ก ๆ และประกายระยิบระยับเหนือกระถางต้นไม้ใบย่อมที่ถูกจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบ

มือเหี่ยวย่นเต็มไปด้วยร่องรอยของวันเวลาประคองสายยางรดน้ำให้ค่อยประพรมลงบนใบไม้อย่างอ่อนโยน

ทันใดนั้น ก็มีเสียงเอี๊ยดอ๊าดแผ่วเบาดึงความสนใจของเขาไปจากสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

ชายสูงวัยคนหนึ่งทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้โยกตรงระเบียง สายตาทอประกายยิ้มทอดมองมาแทนคำทักทาย เขาจึงยิ้มตอบและปล่อยให้อีกฝ่ายดื่มด่ำกับบรรยากาศแสนสงบต่อไป

แต่แล้ว เสียงเก้าอี้โยกกลับหยุดลงกะทันหัน ก่อนที่มือคู่หนึ่งจะโอบเข้ารอบเอวทำให้เขาตกใจอยู่เล็กน้อยจึงเบือนหน้าไปมองและพบว่าชายคนนั้นยืนซ้อนอยู่เบื้องหลังด้วยรอยยิ้มซุกซน เขาเผยรอยยิ้มบางเขินอายพลางถอนหายใจ เลื่อนมือข้างหนึ่งสัมผัสหลังมือคู่ที่โอบบนเอวตน เส้นเลือดปูดโปนและแนวกระดูก ผิวหนังที่มีริ้วรอยขรุขระ มือของพวกเขาไม่ได้แตกต่างกันเลยเว้นแต่อีกคนหนึ่งมีเนื้อหนังมากกว่าเขาอยู่นิดหน่อย

แดดอุ่นเลื่อนไล้ผ่านเส้นผมหงอกขาว เขามองเห็นเส้นผมสีดำแทรกอยู่นิดหน่อยจึงหัวเราะออกมา

วันคืนระหว่างพวกเขายาวนานถึงเพียงนี้เชียวหรือ? ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่พวกเรามีริ้วรอย และสีผมที่เปลี่ยนไป จนถึงตอนนี้ มันช่างคุ้มค่าเหลือเกิน

พวกเขาจ้องมองท้องฟ้าด้วยกันเหมือนทุกวันที่ผ่าน ๆ มา และได้แต่ภาวนาว่า ขอให้เวลาเช่นนี้ดำเนินอยู่ตราบนานเท่านาน

-------------------

ไม่รู้ดราม่าไหม แต่เซียร์น้ำตาไหลแล้ว :'D /เราเป็นโรคสะเทือนใจง่ายกับคนแก่ค่ะ orz

เป็นพล็อตที่เคยพูดเล่นกับเพื่อนหลายปีมาแล้ว ว่าด้วยพล็อตความรักแบบเรียบง่าย