ผมเคยรักเธอมาก เคยมีช่วงเวลาที่รู้สึกได้ว่า เราทั้งสองมีบางสิ่งที่พิเศษระหว่างกัน ผู้หญิงชอบเปรียบช่วงเวลานั้นเหมือนล่องลอยอยู่ในความฝัน แต่สำหรับผม มันเหมือนเวลาเมาเนื้อจนได้ที่มากกว่า

แต่ไม่ว่าจะเมาฝันหรือเมาเนื้อ ในที่สุดก็ต้องตื่นขึ้น ทำให้ผมคิดถึงสิ่งที่เธอมักพูดให้ฟังอยู่เสมอ ว่าผู้หญิงนั้นมีความรักที่เริ่มจากศูนย์ไปถึงร้อย แต่ผู้ชายจะเริ่มจากร้อยมาถึงศูนย์ ผมก็คิดว่าคงจะจริงตามนั้น เพราะตอนนี้...ความรักของผมที่มีต่อเธอมันเหลือแค่ศูนย์ซะแล้ว

ช่วงหลัง ๆ ผมชอบคิดถึงเวลาที่เธอยังรักผมไม่มากนัก อาจจะสักยี่สิบหรือสามสิบ อย่างมากก็คงจะหกสิบ เพราะเมื่อเธอพาความรักของเราไปจนถึงจุดร้อย ทุกอย่างระหว่างเราก็เปลี่ยนไป

อาจไม่ใช่ความผิดของผม อาจไม่ใช่ความผิดของเธอ มันก็แค่เพราะเราได้ผ่านจุดที่ดีมานด์และซัพพลายตรงกันมาแล้ว และแม้เราจะพยายามประคับประคองมันเอาไว้ก็ไม่อาจทำให้กลับมาสมดุลเหมือนเดิมได้ ผมยอมรับมันอย่างเรียบง่าย แต่เธอกลับตรงกันข้าม ผมกลายเป็นผู้ชายเลว ๆ คนหนึ่งในสายตาเธอและคนรอบตัวเธอ

เอาเถอะ...อย่างน้อยมันก็ไม่ได้แย่ไปซะทั้งหมด เพราะผมได้เรียนรู้บทเรียนสำคัญข้อหนึ่ง นั่นคือ...เมื่อใดก็ตามที่ผู้ชายมาถึงจุดศูนย์ เขาทำได้แต่เพียงยอมรับมัน เพราะผู้หญิงไม่มีทางเข้าใจพวกเราจากจุดหนึ่งร้อยของเธอได้เลย

----------------------------------------------

#Fictober คือกิจกรรมเขียนฟิคสั้นๆทุกวันในช่วงเดือนตุลาคม ได้แรงบันดาลใจมาจาก #Inktober(วาดรูปแฮนด์เมด) อีกทีนึงค่ะ

ลองเสนอหัวข้อได้นะคะว่าอยากให้เขียนหัวข้ออะไรบ้าง (อย่างอันนี้เราได้แรงบันดาลใจมาจากคำพูดที่ผู้หญิงชอบพูดกันตามในเรื่องเลยค่ะ)