Baby I’m preying on you tonight

Hunt you down eat you alive

Just like animals

Animals

Like animals

     ‘อ้ากกกกก!!’

     หยดน้ำสีแดงข้นกระเซ็นเปรอะเปื้อนไปทั่วร่างร่างกายของหญิงสาวเจ้าของดวงตาสีฟ้าสว่างที่กำลังจดจ้องร่างที่พึ่งสิ้นลมหายใจเพราะฝีมือของเธอเอง

     “เลอะหมดเลย...”

     มือขาวซีดยื่นไปแตะบาดแผลที่เอวเบาๆ เลือดสีแดงสดยังคงไหลออกมาเรื่อยๆถึงจะน้อยกว่าตอนแรก ขาเรียวใต้กางเกงสีเหลืองรัดรูปง่ายต่อการเคลื่อนที่ค่อยๆก้าวไปหวังจะหลบตัวในป่าเพื่อrecallกลับฐานตัวเอง

     “...คิดว่าจะหนีไปง่ายๆได้รึไง?"

     จู่ๆเม็ดทรายก็กระจายตัวออกรอบข้างเป็นวงกลมพร้อมปรากฏสัญลักษณ์พลังแห่งห้วงเวลาล้อมรอบตัวหญิงสาวที่บาดเจ็บอยู่

     "อะไรกัน!! มาจากที่ไหน!!”

     หญิงสาวรีบวิ่งหนีออกจากอาณาเขต แต่ก็โดนผลของพลังแห่งห้วงเวลาทำให้ร่างกายที่หลายๆคนชื่นชมว่ารวดเร็วกลับกลายเป็นเคลื่อนที่อย่างเชื่องช้าเหมือนถูกหยุดเวลาไว้ 

     ดูเหมือนโชคจะยังเข้าข้าง ร่างเล็กใช้ความสามารถของตนเองหลบหนีออกมาได้ ถึงร่างกายจะหนักอึ้งก็ตาม...ยังไงก็ยังมีความหวัง

     “…คิดว่าหนีได้ก็หนีไปสิแม่สาวน้อย แต่ฉันจะตามล่าเธอแล้วนะ...”

Maybe you think that you can hide

I can smell your scent for miles

Just like animals

Animals

Like animals

Baby I’m

     แต่ดูเหมือนโชคจะไม่พอ...

     ฉึก

     มีดเล่มคมกรีดลงไปที่ต้นขาใต้กางเกงรัดรูปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ร่างระหงจะล้มลงไปนอนกับพื้นด้วยความเจ็บปวด

     “อั้ก!!….”

     “จับตัวได้แล้ว...แม่ตัวแสบ”

     ก่อนที่สติจะดับวูบลง เจ้าของเสียงทุ่มต่ำก็กระซิบเบาๆข้งใบหูและหัวเราะในลำคออย่างสนุกสนาน ก่อนจะลงมือจัดการหญิงสาวด้วยมีดคู่กาย

     ‘Ultimate!!’

     ได้กลับไปบ่อน้ำของตนเองจริงๆแหละ...แต่อีกวิธีนะ...

     “แพ้จนได้...ขอโทษด้วยนะทุกคน ถ้าข้ารอบคอบมากกว่านี้...”

     “ไม่เป็นไรหรอกน่าท่าน มีแพ้มีชนะ สหายของข้า เจ้าควรไปพักผ่อนได้แล้ว ไว้เจอกันในศึกหน้านะ”

     น่าเสียดายที่ดันพลาดท่าและเป็นผู้แพ้ในตอนจบ เจ้าชายแห่งอังกฤษเอ่ยปลอบ เหล่านักสู้ทั้งสิบคนต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อนตามห้องพักของตนเอง

     “ไอริ ไม่เป็นอะไรนะ!? อลิซจะปกป้องเธอเอง”

     เทพตัวเล็กกระโดดกอดหญิงสาวผมบลอนด์ด้วยวามเป็นห่วง จนอดเอ็นดูไม่ได้ มือขาวซีดค่อยๆยื่นมือไปลูบกลุ่มผมสีเทาสว่างภายใต้หมวกสีเหลืองส้มเบาๆ พร้อมกับรอยยิ้มอบอุ่นที่ซ่อนอยู่ภายใต้หน้ากาก

     “คุณไอรินี่ใจเย็นแถมยังใจดีจังเลยนะคะ”

     ภูติสาวตัวเล็ก มองภาพนั้นพร้อมยิ้มออกมาอย่างมีความสุข มือเรียวที่กำลังลูบเทพตัวน้อยอยู่หยุดชะงักทันทีเมื่อได้ยินประโยคนั้น

     “…ไม่ใช่หรอก...บางที ข้าก็อาจจะมีบางอย่างที่หลายๆคนไม่รู้ก็ได้”

     “ไม่หรอกนะไอริ!! อลิซนะรู้ว่าไอริเป็นกุลสตรีที่ดีมากๆเลย เก่งก็เก่ง ใจดี เรียบร้อยอีกด้วย!”

     “อย่างงั้นรึ...งั้น ข้าขอกลับไปที่ห้องพักก่อนนะ”

     ร่างระหงเดินจากไปอย่างเงียบๆ ขาเรียวสวยค่อยเดินไปตามทางเดินยามค่ำคืน แสงจากสว่างจันทรากระทบกับร่างของหญิงสาวจนเกิดเป็นเงา รอบตัวมีเพียงแต่เสียงร้องของแมลงต่างๆนาๆ 

     “เลิกซ่อนตัวได้แล้ว...มูราจ”

     เท้าเรียวสวยใต้รองเท้าหนังสีดำค่อยๆหยุดเดินก่อนจะยืนอยู่นิ่งๆ ดวตาสีฟ้าสว่างมองไปรอบๆตัวด้วยท่าทีเคร่งขรึม

     “หึ…เจ้าโมโหที่แพ้ข้างั้นหรอแม่สาวน้อย”

So what you trying to do to me

It’s like we can’t stop we’re enemies

But we get along when I’m inside you

You’re like a drug that’s killing me

I cut you out entirely

But I get so high when I’m inside you

     มือหยาบกร้านของชายหนุ่มค่อยๆสวมกอดหญิงสาวจากด้านหลัง ใบหน้าหล่อเหลาภายใต้ผ้าปิดปากสีเหลืองค่อยๆขยับเข้ามาใกล้ๆหญิงสาวอย่างเชื่องช้า ก่อนจะกระซิบเบาๆด้วยเสียงทุ้มต่ำ

     “คิดไปเอง ข้าเองก็เคยชนะท่านมาออกจะบ่อย”

     “เลิกหลอกตัวเองได้แล้ว...หน้ากากของเจ้าช่างเกะกะเสียจริง”

     มือสากจากการจับอาวุธอย่างยาวนานลูบไปตามใบหน้าสวยคมใต้หน้ากากก่อนจะไล่ไปตามใบหูและลำคอ มืออีกข้างก็ลูบไปตามต้นขาเนียนภายใต้กางเกงรัดรูปโชว์ให้เห็นเรือนร่าง

     “พอได้แล้ว...พวกเรายังอยู่ด้านนอกกันอยู่นะ”

     ร่างเล็กรีบผละตัวออกมาจากร่างสูง ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอเบาๆดวงตาสีฟ้าสว่างเป็นประกายเหมือนกับหญิงสาวมองร่างตรงหน้าด้วยความคิดสนุกสนานที่จะได้ปั่นหัวคนตรงหน้าเล่น...

     มือแกร่งดึงร่างเล็กให้หันกลับมา ก่อนจะกอดเอวคอดไว้อย่างแน่นกันไม่ให้ร่างเล็กหนีไปได้อีกครั้ง

     “อะไรกัน ดวงใจของข้า หยุดสร้างภาพได้แล้ว หญิงสาวที่เรียบร้อย นิ่งสงบ สุขุมนั้นนะ...มันไม่มีจริงแต่แรกแล้วไม่ใช่รึไง”

     ชายหนุ่มจ้องมองลึกลงไปดวงตาสีฟ้าสว่างของหญิงสาว...อยากจะกลืนกินไปทั้งเป็น...อยากจะบดขยี้ จนต้องร้องขอชีวิต...

     “พูดพล่ามอะไรของท่าน...ปล่อยข้าได้แล้ว”

     หญิงสาวพยายามผลักร่างของชายหนุ่มตรงหน้าออก แต่ไม่ว่าจะพยายามเท่าไรก็ไม่มีค่าอะไรเลย ดวงตาสีฟ้าสว่างเป็นประกายของทั้งคู่ยังคงจดจ้องกันอยู่อย่างนั้น จนในที่สุดชายหนุ่มก็ค่อยๆคลายอ้อมกอดปล่อยให้ร่างระหงเป็นอิสระ

     “เจ้าจะแสร้งทำว่ามันเป็นตัวตนที่แท้จริงก็ได้นะ...แต่ว่าข้าหนะ รู้ทุกอย่างของเจ้า...ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม”

     “…”

     “จะคิดว่าตัวเองเป็นผู้ล่าก็ได้...แต่ข้าหนะคือผู้อยู่สูงสุดของห่วงโซ่อาหาร เจ้าขาดข้าไม่ได้หรอก..."  

Yeah you can start over you can run free

You can find other fish in the sea

You can pretend it’s meant to be

But you can’t stay away from me

I can still hear you making that sound

Taking me down rolling on the ground

You can pretend that it was me

But no

     แสงสว่างสีน้ำเงินจากจันทรายามค่ำคืนลอดผ่านหน้าต่างกระทบกับใบหน้าสวยคมและร่างอรชรของหญิงสาวที่กำลังเข้าสู่ห้วงนิทรา ร่างระหงที่กำลังหลับไหลอยู่สวมใส่แค่เพียงชั้นในสีดำและเสื้อกล้ามสีขาวครึ่งตัว เผยให้เห็นผิวกายขาวเนียนสวยแก่บุคคลที่จ้องมองจากปลายเตียง

     ดวงตาสีฟ้าเรืองแสงสว่างท่ามกลางความมืดภายในห้องพักไล่มองตั้งแต่ใบหน้าสวยคมไร้ซึ่งหน้ากากปกปิดที่ถึงแม้จะไม่มีเครื่องสำอางประดับบนใบหน้าก็ยังคงสวยงามดั่งเดิม

     มือหยาบของชายหนุ่มค่อยๆดึงผ้าห่มนุ่มที่ถูกปัดไปกองอยู่ตรงปลายเตียงกลับไปห่มให้หญิงสาวดังเดิม แต่หญิงสาวกลับปัดมันออกอีกครั้งด้วยความรำคาญ

     “...ที่รักของข้า ไม่ระวังตัวเอาซะเลยนะ"

     ขาแกร่งมีกล้ามเนื้อแข็งแรงค่อยๆก้าวขึ้นเตียงหรูก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงพิงกับหัวเตียงข้างๆร่างเล็กที่กำลังหลับไหลอยู่ มือแกร่งค่อยๆลูบกลุ่มผมสีบลอนด์เทาอย่างเบามือ...แต่ดวงตาสีฟ้าสว่างกลับกลายเป็นดวงตาของความกระหาย...เหมือนดั่งสัตว์ป่า  

Baby I’m preying on you tonight

Hunt you down eat you alive

Just like animals

Animals

Like animals

     ร่างกายกำยำค่อยๆเคลื่อนที่ไปคร่อมร่างอรชรที่อยู่ในห้วงนิทรา ริมฝีปากหนาไล่พรมจูบไปตามต้นขาขาวเนียนอย่างหลงไหลจนเกิดรอยจ้ำสีแดงเล็กๆ

     “อือ….อะไรกัน?”

     เปลือกตาสีอ่อนค่อยๆกระพริบถี่ๆก่อนจะเสมองบุคคุลที่ปลุกเธอขึ้นมาจากห้วงนิทรา

     “…ตื่นแล้วหรอ”

     “…รบกวนข้าขนาดนี้ก็ต้องตื่นสิ จะมาทำไมไม่บอกข้าก่อน?”

Maybe you think that you can hide

I can smell your scent for miles

Just like animals

Animals

Like animals

Baby I’m

     มือเรียวสวยค่อยๆยื่นไปคล้องคอชายหนุ่มที่ขยับเข้ามาใกล้กันจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นจากอีกฝั่ง

     “ข้าแค่มาดูว่าเจ้าจะหนีไปกับใครรึเปล่า...”

     “หึ ท่านบอกเองไม่ใช่รึไง...ว่าข้าขาดท่านไม่ได้”

Don’t tell no lie, lie lie lie

You can’t deny, ny ny ny

The beast inside, side side side

Yeah yeah yeah

     ริมฝีปากบางอมชมพูกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะประกบจูบกับริมฝีปากหนาอย่างแนบสนิท จนแทบไม่มีช่องว่างให้อากาศไหลผ่าน ริมฝีปากหนาผละออกจากจูบอันร้อนแรงก่อนจะไล่ดูดเม้มและฝังรอยเขี้ยวไว้ตามลำคอขาวไปกันถึงกระดูกไหปลาร้า มือสากซุกซนเองก็ค่อยๆไล่ปลดเสื้อผ้าน้อยชิ้นของหญิงสาวออกอย่างเชื่องช้าจนไม่เหลืออะไรสักอย่าง 

     “อือ…ใจเย็นๆก่อนสิ”

     “ใจเย็น? หึ ข้ารู้ว่าเจ้าทนไม่ได้หรอก...” 

No girl don’t lie, lie lie lie

You can’t deny, ny ny ny

The beast inside, side side side

Yeah yeah yeah

     ดวงตาสีฟ้าสว่างอันเป็นเอกลักษณะของทั้งสองคนเต็มไปด้วยความกระหายและอำนาจราคะ ริมฝีปากบางไล่ขบเม้มใบหูของชายหนุ่มไม่ลืมที่จะหยอกล้อกับต่างหูขนาดเล็กที่ประดับอยู่กับใบหู

     “ไม่จริงสักหน่อย...”

     “เลิกโกหกได้แล้ว เธอปฏิเสธมันไม่ได้หรอก...”

     ลมหายใจอุ่นกระทบกับเนินอกนูน ไม่ลืมที่จะฝากรอยดูดเม้มจนห้อเลือดไว้แสดงความเป็นเจ้าของ มือหยาบกร้านค่อยๆไล่สัมผัสบีบเฟ้นไปตามผิวเนียนขาวมีน้ำมีนวนที่ปรกติมักจะอยู่ใต้ร่มผ้าจนเกิดรอยแดงตัดกับผิวขาวซีด

     มือเรียวผลักร่างสูงให้กลับไปนั่งที่ปลายเตียง ก่อนจะพยุงตัวขึ้นไปนั่งคร่อมตักแกร่ง มือขาวซีดเองก็ค่อยๆปลดเสื้อผ้าของชายหนุ่มออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อหน้าท้องแข็งแรง 

     ริมฝีปากของทั้งคู่ประกบเข้าด้วยกันหลายต่อหลายรอบราวกับว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้าย ร่างกายกำยำเบียดเข้ากับร่างเพรียวจนไม่มีช่องว่างเหลือเลย

     “อ๊ะ…อึก”

     เสียงหวานเปร่งออกมาจากลำคอยามเมื่อท้ังสองประสานกันเป็นหนึ่งเดียว แก่นกายใหญ่คับแน่นอยู่ในช่องทางจนรู้สึกอึดอัดไปหมด...

     นิ้วเรียวของหญิงสาวเผลอดึงทึ้งกลุ่มผมสีเทาของชายหนุ่มด้วยความเจ็บและเสียวซ่าน เสียงหอบครางของทั้งคู่ดังประสานก้องภายในห้องพักขนาดเล็กอย่างไม่มีใครยอมใคร

     “ไอ..ริ…ไอริ...”

     เสียงทุ้มครางต่ำอย่างสุขสมยามเมื่อร่างกายของทั้งสองขยับเข้าหากันได้อย่างดีจนไม่มีที่ติ ริมฝีปากหนาคอยไล่ดูดเม้นไปทั่วร่างกายเนียนดุจดั่งเป็นของหวานที่ราคาแพง ดวงตาสีฟ้าสว่างที่หลายต่อหลายคนชมว่าดุจดั่งน้ำทะเลหนะไม่ใช่ความจริง...มันคือแววตาดุจดั่งนักล่า เหมือนกับสัตว์ป่าหิวกระหาย

Yo…

Woahh…

Woahh…

Just like animals

Animals

Like animals

Just like animals (yeahh…)

Animals (yeahh…)

Like animals (yeahh…)

Owwww

     “อ๊ะ…มูราจ...”

     ใบหน้าสวยคมเชิดขึ้นด้วยความเสียวซ่านจากราคะ เสียงหวานเผลอครวญครางออกมานับครั้งไม่ได้ ยิ่งปลุกไฟราคะในตัวของชายหนุ่มมากขึ้นกว่าเดิม...

     บทรักร้อนแรงยังดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศไม่ได้ช่วยให้ไฟราคะหายไปเลย...หงดเหงื่อสีใสไหลไปตามร่างกายที่ยังคงขยับอยู่เรื่อยๆไม่มีหยุด

     เล็บแหลมคมของหญิงสาวฝากรอยขีดข่วนไว้ทั่วแผ่นหลังกว้างจนเลือดซิบออกมา ใบหน้าสวยคมซบลงกับไหล่กว้างของชายหนุ่มไม่ลืมที่จะฝากรอยกัดไว้ที่ตัวชายหนุ่มบ้าง

     “อ๊ะ…อึก ท่าน...แรงกว่านี้สิ”

     ริมฝีบากปางกระตุกยิ้มพร้อมส่งสายตาอันเย้ายวนให้ อดไม่ได้ที่ใช้ฟันคมกัดไปที่ริมฝีปากเล็กอมชมพูก่อนจะดึงยืดออกมานิดๆ

     “…หึ ข้าบอกแล้วไง ว่าเจ้าหนะ...ขาดข้าไม่ได้หรอก”

Don’t tell no lie, lie lie lie

You can’t deny, ny ny ny

The beast inside, side side side

Yeah yeah yeah

     แขนแกร่งมีกล้ามเนื้อกอดร่างเล็กที่อยู่ในห้วงนิทราอย่างแนบแน่นจนไม่มีพื้นที่ว่างเหลือ ดวงตาสีฟ้าสว่างจดจ้องใบหน้าสวยยามหลับก่อนจะหัวเราะในลำคอและกระตุกยิ้มที่มุมปาก

     “...เจ้าหนะ ปฏิเสธสัตว์ร้ายในตัวไม่ได้หรอก”

No girl don’t lie, lie lie lie

You can’t deny, ny ny ny

The beast inside, side side side

Yeah yeah yeah