‘ข้าได้ข่าวมาว่าจะมีพ่อค้าผู้ร่ำรวยจากดินแดนทะเลทรายเดินทางมาที่นี่ ในช่วงสายของวัน’

     ‘หลายๆคนบอกว่าเขาเป็นบุรุษรูปงาม มั่งมีทรัพย์สิน เป็นขุนนาง แถมยังมากความสามารถอีกด้วย’

     สายวันนี้แตกต่างไปจากปกติ บนท้องถนนที่ปกติไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นหรือพิเศษ บัดนี้กลับมีเหล่าขบวนรถม้าของพ่อค้าจากต่างแดนยาวเป็นกิโล เหล่าหญิงสาวภายในเมืองบางส่วนก็ออกมารอที่ถนนตั้งแต่เช้าตรู่ แต่งตัวสวยงาม แต่งหน้า ทำผม เพื่อหวังจะได้พบและครอบครองหัวใจของพ่อค้าหนุ่มชื่อดังที่ถูกกล่าวขานกันมานับต่อนับ

     ใบหน้าที่อันหล่อเหลาสมบูรณ์แบบที่ถูกปกปิดครึ่งล่างด้วยผ้าสีดำ ความสามารถด้านการต่อสู้และการทำธุรกิจ ไหนจะเงินทองมากมายมหาศาลที่ใช้ทั้งชาติก็ไม่หมด ทำให้เป็นที่หมายปองของหญิงสาวหลายๆคน

     “มูราจ คืนนี้จะไปที่ไหนเจ้าคิดได้รึยัง?”

     ชายหนุ่มผมดำที่กำลังขี่อาชาสีดำหันไปถามสหายร่วมเดินทางของตนที่กำลังขี่อาชาสีน้ำตาลไหม้อยู่ข้างๆ 

     “หึ...ข้าอยากลองไปสถานที่ขายบริการที่ขึ้นชื่อเสียงของที่นี่หนะ...ฮานามาจิสินะ”

     “เฮ้อ…เมื่อไหร่เจ้าจะมีคนรักเป็นตัวเป็นคนสักทีกัน พอเปลี่ยนเมืองเจ้าก็เปลี่ยนคนรักเรื่อยๆ”

     “ฮะฮะ เอาหน่า แวน ข้าพึ่งจะอายุ ยี่สิบห้า เองนะ ข้าก็อยากจะหาความสุขให้ตัวเองมั้ง”

     ตลอดเส้นทางในตัวเมือง พอชายหนุ่มมองไปรอบๆก็มักจะพบกับหญิงสาวจำนวนมากคอยยิ้มและส่งสายตาเชิญชวนให้กับชายหนุ่ม แต่น่าเสียดาย คืนนี้เขาดันมีนัดซะแล้วสิ......

     “ไอริ…มานี่ก่อนสิ ข้าจะมัดผมให้ก่อนทำงานนะ”

     “ค่ะ…"

     ยามเที่ยงเป็นเวลาเริ่มการทำงานของฮานามาจิ สถานที่ขายบริการอันเลื่องชื่อว่าด้วยความงามของเหล่าคณิกาภายในที่แห่งนี้ เมื่อถึงเที่ยงวันเหล่าพนักงานก็ต้องเริ่มงานโดยจัดการเหล่าเศษ ซากกามอารมณ์ของเมื่อราตรีก่อน เพื่อเตรียมพร้อมที่จะเปิดบริการอีกครั้งในยามค่ำคืนนี้

     ผมเทายาวถูกรวบขึ้นสูงหญิงสาววัยกลางคนค่อยๆถักเปียคู่อย่างประณีตจนผมเปียออกมาอย่างสวยงาม ก่อนจะถูกพันด้วยผ้าสีน้ำเงินเข้ม

     "...ขอบคุณค่ะ งั้นหนูขอตัวไปเก็บผ้าก่อนนะคะ"

     ภายในฮานามาจิ จะมีทั้งหมดห้าเรือน เรือนละหกชั้น คือ คิตะ(เหนือ) เป็นเรือนคณิกาชั้นสูง ส่วนมากผู้ใช้บริการจะเป็นเหล่าขุนนางและมหาเศรษฐี คิตะจะมีคณิกาแค่สิบสองคนซึ่งถูกคัดเลือกอย่างดี

     มินามิ(ใต้) เป็นเรือนคณิกาอีกเรือนนึง ผู้ใช้บริการส่วนมากก็เป็นบุคคลธรรมดาทั่วไป มินามิจะมีคณิกาทั้งหมดสี่สิบแปดคน 

     ยิ่งชั้นสูงมากเท่าไหร่ ค่าตัวของคณิกาก็จะยิ่งเพิ่มขึ้นมากเท่านั้น ส่วน ฮิกาชิ(ตะวันออก) เป็นห้องงานต่างๆเช่นโรงซักผ้าและห้องทำสมุนไพร นิชิ(ตะวันตก) เป็นที่พักของเหล่าคณิกาและพนักงาน และเรือนสุดท้าย... อิดะ เป็นเรือนที่อยู่ตรงกลางของฮานามาจิ

     "คุณคานะคะ....หนูขอนำผ้าไปที่เรือนฮิกาชิก่อนนะคะ"

     "จ๊ะ..."

     ความร้อนจากทินกรยามเที่ยงวันทำให้ผิวขาวขับเหงื่อออกมาจนกลายเป็นอมชมพู ใบหน้าเรียวสวยประดับกับดวงตาเรียวสวย จมูกโด่งเล็ก และ ริมฝีปากบางอมชมพูทำให้หญิงสาวผมเทามีเสน่ห์อย่างมาก หากเป็นนางคณิกาคงต้องอยู่ในเรือนคิตะแน่นอน 

     หากแต่....เธอไม่ได้เป็นและไม่สามารถเป็นได้ ไอริเป็นเด็กสาวที่เกิดมาจากนางคณิกาเรือนคิตะนางหนึ่ง ความสวยงามของเธอนั้นมีมาตั้งแต่กำเนิด 

     หากแต่เมื่อตอนที่เธออายุ สิบสอง ได้มีโจรบุกรุกเข้ามาหวังจะลักทรัพแต่เธอเจอโจรเข้าก่อนจึงถูกฟันที่กลางหลังจนเกิดแผลเป็นขนาดยาวทำให้เกิดข้อตำหนิอันใหญ่หลวงแก่เด็กสาว.....

     "ท่านย่าใหญ่คะ หนูเอาผ้ามาส่งแล้วค่ะ ขอสมุนไพรแก้รอยด้วยค่ะ"

     "อ้าว...แม่หนูไอริ ยินดีต้อนรับจ๊ะ เธอนี้ขยันจริงๆนะ"

     หญิงสูงอายุยิ้มด้วยความเอ็นดูเด็กสาว ถึงแม้จะมีร่างกายที่บอบบางแต่เธอกลับแข็งแกร่งและมีความพยายามมากๆ

     "ไอริ...เจ้าอยู่ที่นี่รึเปล่า..."

     "คะ?...หนูอยู่นี้ค่ะ..."

     "....นายหญิงเรียกใหญ่ให้เธอไปพบหนะ..."

     "เอ้......"

----- [ตั้งแต่ตรงนี้มีการแก้ไขเล็กน้อยนะคะ อย่าลืมอ่านด้วยน้า] -----

     เรือนพิเศษที่อยู่ใจกลางฮานามาจิ หรือ อิดะ เป็นเรือนของนายหญิงใหญ่แห่งที่นี่ ไว้สำหรับต้อนรับแขกพิเศษ บานประตูกระดาษค่อยๆถูกเลื่อนอย่างช้าๆหลังจากได้รับอนุญาติแล้ว 

     "นายหญิง...เรียกดิฉันมามีธุระอะไรหรอเจ้าคะ..." 

     หญิงสาวรูปงามที่ถึงแม้จะอายุย่างสี่สิบแต่กลับยังสวยงามเหมือนหญิงสาววัยแรกรุ่นนั่งอยู่บนแท่นกลางห้องเหมือนกับว่ากำลังรอเด็กสาวอยู่ 

     "มานี่สิไอริ......"

     ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงเอ่ยขึ้นก่อนจะค่อยๆยกยาสูบขึ้นมาและสูบมันอีกครั้ง

     เด็กสาวก้มหัวให้ก่อนจะเดินไปนั่งที่พื้นฝั่งตรงข้ามนายหญิงใหญ่ ตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุไอริก็แทบไม่เคยจะย่างกรายมาที่นี่อีกเลย...

     "เรียกข้าตามปกติเถอะ...."

     "ค่ะท่าน 'มินะ' ..."

     ควันจากยาสูบถูกพ่นออกจากปากไปสู่อากาศภายนอก ดวงตาสีแดงจดจ้องหญิงสาวผมเทา ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ชวนให้ตกตะลึงออกมา....

     "ข้าตัดสินใจแล้ว...ข้าจะให้เจ้าเป็นคณิกา..."

     ดวงตาสีอำพันเบิกโพรงอย่างตกตะลึง...ถ้าหากตอนนี้เธอบอกว่าไม่อยากเป็นจะได้รึเปล่า...ต่อให้ไม่อยากก็คงไม่ได้...ในเมื่อหญิงสาวผมดำยาวมีบุญคุณกับเธอมากมาย...ทั้งรับเธอเป็นลูกบุญธรรมไหนจะเลี้ยงดูเธอมากว่าสิบเจ็ดปี...

     "ข้าขอโทษนะ...แต่มันจำเป็นจริง..."

     "รับทราบค่ะ...จะให้ดิฉันเริ่มงานวันไหนคะ..."

     "...คงจะต้องในวันนี้เลย...คณิกาเรือนมินามิพึ่งจะถูกไถ่ตัวไปหนะ...แถมคืนนี้จะมีแขกพิเศษมาด้วย..."

     หญิงสาวผมเทาพยักหน้าก่อนจะขอตัวเดินออกจากห้อง ดวงตาสีอำพันที่เหม่อลอยกลับกลายเป็นเศร้าหมองมากกว่าเดิม หยดน้ำใสค่อยๆเอ่อล้นออกมาอย่างห้สมไม่ได้ ขาเรียวสวยที่มันจะวิ่งอย่างรวดเร็วเริ่มสั่นไหวและเหมือนกำลังหมดแรงจนไม่สามารถไปไหนต่อได้

     ร่างกายอันบอบบางทรุดลงไปกับพื้นก่อนจะค่อยๆปล่อยให้น้ำตาไหลอาบทั่วใบหน้าสวย...ได้โปรด...ขอให้เรื่องในวันนี้เป็นเพียงแค่ความฝันได้รึเปล่า

T B C .