(note: โทแกบี คือ ก็อบลิน ซึ่งเป็นยักษ์ในตำนานของเกาหลี เนื้อเรื่องและข้อมูลบางส่วนดัดแปลงมาจากซีรีส์เรื่อง Goblin)
เจ้าสาวของโทแกบีเท่านั้นที่จะสามารถดึงดาบออกมาได้
เมื่อดึงดาบแล้ว ทุกอย่างจะเป็นเถ้าถ่าน และสันติสุขจะคืนกลับมา
“คุณเป็นผีประเภทไหนกันนะ ถึงมีดาบปักอยู่กลางอกแบบนั้น”
มันเป็นบทสนทนาแรกๆที่คิมดงฮยอนคุยกับเขา ณ ริมแม่น้ำในยามค่ำคืน การเป่าเค้กวันเกิดให้กับตนเองคนเดียวของดงฮยอนนำไปสู่การปรากฏตัวของคิมดงฮัน ณ ที่แห่งนั้น
แน่นอนว่าทันทีที่เห็นดงฮันปรากฏตัวขึ้น ดงฮยอนมีสีหน้าตกใจ แต่ตกใจเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น
มารู้เพิ่มเติมว่าเจ้าตัวนั้นมีสัมผัสพิเศษอยู่แล้ว ทำให้เห็นเหล่าดวงวิญญาณจนเป็นเรื่องปกติ ทว่าดงฮันไม่ใช่ผีทั่วไปที่จะไปวนเวียนรอบตัวของดงฮยอนหรอก
ถึงคิมดงฮันจะไม่ได้เล่ารายละเอียดออกไป แต่ก็ได้แก้ความเข้าใจผิดไปว่าเขาไม่ใช่ผี แต่เป็นภูติในตำนานที่ถูกเรียกว่าโทแกบีต่างหาก
ทว่าเรื่องที่ไม่ธรรมดาคือคิมดงฮยอนที่มองเห็นดาบเล่มที่ปักอยู่กลางอกเขาต่างหาก
แม้จะอยู่บนโลกมานานเกือบพันปีได้ ทว่าพรจากพระเจ้าที่ทำให้เขามีชีวิตอย่างเป็นอมตะมาเกือบพันปีนั้น แท้จริงเป็นกลับเป็นบทลงโทษเสียมากกว่า เพราะระหว่างที่มีชีวิตอยู่ ดงฮันต้องคอยเฝ้ามองคนที่รักเสียชีวิตตามอายุขัยไปนักต่อนัก ความเจ็บปวดจากสิ่งเหล่านั้นทำให้ดงฮันเลือกที่จะไม่ผูกพันธ์กับใคร โดยเฉพาะเลือกที่จะไม่มีความรัก
แต่พระเจ้าใจร้ายยิ่งกว่านั้น เพราะดงฮันไม่มีทางจบชีวิตของตนเองลงได้ ตราบใดที่ยังไม่พบเจ้าสาวของตนเอง
มีเพียงเจ้าสาวของโทแกบีเท่านั้นที่จะมองเห็นดาบเล่มที่ปักอยู่กลางอกของคิมดงฮัน และมีเพียงเจ้าสาวของโทแกบีเท่านั้นที่จะดึงดาบเล่มนั้นออกได้
หากดาบถูกดึงออกแล้ว ดงฮันจึงจะสามารถจบชีวิตอมตะอันแสนทุกข์ทรมานลงได้
วินาทีแรกที่โดนเรียกตัวไป ดงฮันเพียงแค่แปลกใจว่าทำไมดงฮยอนถึงสามารถทำแบบนั้นได้ ทว่าเมื่อพบว่าเด็กคนนั้นมองเห็นดาบเล่มที่ปักอยู่กลางอกของเขา ดงฮันจึงได้เข้าใจ
ใครจะรู้กันเล่า ว่าเหตุการณ์เมื่อสิบแปดปีก่อนที่คิมดงฮันได้ช่วยชีวิตผู้หญิงคนหนึ่งเอาไว้ ทำให้ดวงวิญญาณของเด็กผู้ชายที่กำลังจะเกิดมีชีวิตรอด จะนำไปสู่การที่ดวงชะตาของวิญญาณเขาไปผูกกับวิญญาณของเด็กคนนั้น
ใครจะรู้กันเล่า ว่าเจ้าสาวโทแกบีที่พระเจ้ากำหนดมานั้นจะเป็นเด็กผู้ชายชื่อคิมดงฮยอน
“ดาบที่ปักอยู่กลางอกแบบนั้น คุณไม่เจ็บเหรอ”
คนช่างสงสัยยังคงยิงคำถามใส่ไม่หยุด
แต่ไม่ยักจะเอะใจเรื่องการปรากฏตัวของดงฮันสักนิด ไม่ได้รู้ว่าการเป่าเทียนของตนสามารถอัญเชิญโทแกบีอย่างดงฮันมาได้
เอาแต่ถามเรื่องดาบและความเจ็บปวดเหล่านั้น
ในคราแรก ดงฮันนึกแปลกใจว่ามันเป็นได้เช่นไร การที่เจ้าสาวโทแกบีจะเป็นเด็กผู้ชายที่ชื่อคิมดงฮยอน
แต่นานวันเข้า เมื่อได้ใช้เวลาร่วมกัน คิมดงฮันจึงได้เข้าใจ
ว่าการตกหลุมรักคิมดงฮยอนเป็นเรื่องที่เป็นไปได้
“เรียกได้จริงๆแฮะ”
ดงฮยอนตบมือตื่นเต้นดีใจราวกับเด็กน้อยทันทีที่เห็นการปรากฏตัวของคิมดงฮัน เบื้องหน้ามีเทียนหอมหลากหลายสีที่ทั้งกำลังจุดไฟอยู่และมีไฟดับไปบ้างวางเรียงราย
“มีคุณผีมากระซิบว่าถ้าเป่าไฟให้ดับ ผมจะเรียกคุณมาได้ ทำได้จริงๆแฮะ” อธิบายจบก็ยิ้มกว้างออกมา ดงฮันเพิ่งสังเกตว่านัยน์ตาเรียวชี้ปลายนั่นมีแววฉ่ำเยิ้มอยู่หน่อยๆ อีกทั้งแก้มของคนตรงหน้ายังแดงระเรื่อ
“เมาหรือไง”
“เบียร์ไม่กี่กระป๋องเองคุณ” ว่าแล้วก็ยกมือโบกปัดไปมา “แต่อย่าเพิ่งหายตัวกลับไปนะ”
“ผมคิดถึงคุณ”
พูดประโยคชวนใจเต้นแบบนั้นจบก็ลุกเดินมาหาอย่างโงนเงนๆ ก่อนจะสวมกอดเขาเข้าเต็มรักจนพาให้ร่างของทั้งคู่ล้มไปกองบนพื้นด้วยกัน
ถึงจะล้มก้นจ้ำเบ้าไปแบบนั้น แต่แทนที่ด้วยเสียงโอดโอย กลับเป็นเสียงหัวเราะเบาๆของทั้งเขาและดงฮยอนที่ยังสวมกอดกันอยู่แบบนั้น
“ผมคิดถึงคุณจริงๆนะ”
ดงฮยอนมักจะพูดแบบนั้นออกมาเสมอ
ทุกครั้งมันทำให้คิมดงฮันที่เคยอยู่อย่างอ้างว้างมาตลอดหัวใจพองโตขึ้นมา และเขาเชื่อว่าคำพูดเหล่านั้นเป็นความจริง
จากตอนนั้นที่ช่วยชีวิตผู้หญิงคนนั้นเอาไว้ ดงฮันไม่ได้เจอเจ้าหล่อนอีก มารู้เมื่อได้เจอดงฮยอนว่าหลังจากหญิงสาวที่เขาเคยช่วยชีวิตเอาไว้คนนั้นให้กำเนิดดงฮยอน เธอก็เสียชีวิตไปตามชะตาของตนเอง ทำให้คิมดงฮยอนเองก็ต้องดิ้นรนต่อสู้ด้วยตนเองมาเนิ่นนานเพราะไม่อาจพึ่งพาญาติผู้ใจร้ายของตนได้
ความน่ามหัศจรรย์ของคิมดงฮยอนคือ ไม่ว่าเบื้องหลังจะมีชีวิตที่รันทดเพียงไร ภาพของคิมดงฮยอนที่เขาเห็นกลับเป็นเพียงเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่มีรอยยิ้มสวยงามและจิตใจดีอยู่เสมอ
โลกหลังความตายของคิมดงฮันกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง เมื่อได้พบกับคิมดงฮยอน
ปณิธานที่ตั้งมั่นว่าจะไม่มีความรักพังทลายลง
การตกหลุมรักคิมดงฮยอนนั้นเป็นเรื่องที่เป็นไปได้...อย่างง่ายดาย
คนเมาเพราะเบียร์ไม่กี่กระป๋องยังนอนกอดก่ายเขาพลางพูดไม่หยุด แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาหรอก เพราะคิมดงฮันชอบฟังอยู่ดี
“ผมได้ยินเรื่องเจ้าสาวโทแกบีมาจากคุณผีด้วยนะ”
“เขาว่าไงบ้างล่ะ”
“เรื่องที่ผมเห็นดาบ เพราะผมเป็นเจ้าสาวโทแกบี” พูดไปหัวเราะคิกคักไป “แต่ผมไม่เป็นเจ้าสาวโทแกบีหรอก” ก่อนจะยิ้มเผล่ออกมาอย่างน่ารัก “ผมต้องเป็นเจ้าบ่าวสิ”
“งั้นจะให้ฉันเป็นเจ้าสาวนายหรือไง”
“ไม่ๆๆ เป็นเจ้าบ่าวกับเจ้าบ่าวไง” คนในอ้อมกอดของเขายกมือขึ้นโบกไปมาเป็นพัลวัน “ไม่ๆ เอาเป็นคนรักของโทแกบี แบบนี้เวิร์คกว่าๆ”
“รักฉันเหรอ”
“ยังครับ” เว้นช่วงไปเล็กน้อย แต่พูดประโยคต่อมาทันก่อนที่ดงฮันจะได้ใจหายไปก่อน “แต่ว่าตอนนี้น่ะชอบมากๆ”
“แล้วอีกไม่นานคงใกล้จะตกหลุมรักแบบเต็มเปาแล้วล่ะครับ”
ชีวิตที่ดำเนินมาเกือบพันปีของคิมดงฮันผ่านจุดที่อยากจบชีวิตอันเป็นอมตะของตนเองลงมานับครั้งไม่ถ้วน ทว่าเมื่อได้พบกับคิมดงฮยอน ความคิดของเขาจึงเปลี่ยนไป
ดงฮันก็อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อ อย่างน้อยก็รอวันที่ดงฮยอนจะตกหลุมรักเขาแบบเต็มเปา
แม้ว่าเขาเองจะเป็นฝ่ายตกหลุมรักดงฮยอนแบบเต็มเปาไปนานแล้วก็ตาม
#มนต101
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in