เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
อยากจะเขียนmonnierose
it hard to wake up every morning
  •    มันก็ยากตามนั้นโดยเฉพาะหลังๆมานี้ โดยเฉพาะวันนี้ เกราะป้องกันที่สร้างมาตั้งแต่การสูญเสียสิ่งที่สำคัญไปได้พังทลายลงโดยสมบูรณ์ แต่ไม่เป็นไรถึงแม้มันกำลังจะสลายลงเรื่อยๆ รวมถึงตัวเราเราก็ต้องไหว ใครมันจะมาสนกันละ ถ้าใครคนหนึ่งจะมีเรื่องราวในอดีตวิ่งวนและทำร้ายมาตลอดหลายปีเราต้องแสดงออกไปสิว่าเราโอเคกับทุกอย่าง

      แต่เกราะชิ้นสุดท้ายก็ได้หลุดไป โดยคำพูดของเพื่อนที่ไม่สนิทในห้องเธอเดินเข้ามาถามว่า " เป็นอะไรไหม " ความเศร้าหมองในใจถาโถมเข้ามาจนไม่ไหวได้แต่ส่ายหน้า เรารู้ ณ ตอนนั้นว่ามันไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว หนักหนา เหลือเกินทุกอย่างที่แบกไว้ตอนนี้

     เราเดินไปในห้องน้ำกับเพื่อนที่เราคิดว่าเขาคงจะช่วยเราได้มากที่สุด เล่าทุกอย่างพร้อมน้ำตาที่ไหลพรั่งพรู คิดว่าไม่ไหวแล้วอยากไปหาหมอ ไม่ไหวจริงๆ ส่งข้อความไลน์ไปบอกแม่แต่คำตอบที่ได้กลับมานั้นทำเราอยากฆ่าตัวตายเสียตรงนั้น

    เขาแค่ ตลก เพราะคิดว่าเราคิิดมากไป

    บางที่ความตายเท่านั้นที่อาจพิสูจน์ว่าเราไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว 
    แต่เราก็กลัวเกินกว่าจะทำมันลงไป เรารู้ว่าเราจะผ่านมันมาได้

    เราแค่หวังว่าพรุ่งนี้เราจะได้รับการเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่ทำให้ชีวิตเรานั้นไม่แย่เหมือนตอนนี้ อารมณ์ที่ตีรวนกันไปหมด น้ำตาในตอนกลางคืน เพลงเศร้าที่บรรเลงในหัว พอกันที

    ทั้งชีวิตเราใช้ชีวิตมาโดยฟังเสียงคนรอบข้างที่พูดถึงตัวเรา 
    เราไม่เคยฟังเสียงตัวเองเลย เราอดทนกับสิ่งที่ลึกๆเราต้องการมาตลอด
    ขอแค่ครั้งนี้ เถอะ ที่เราจะทำอะไรสักอย่างที่บ่งบอกว่า 'เรารักตัวเอง'

    อยากขอโทษถึงแม่ที่เราอ่อนแอแบบนี้จนทำให้ท่านขำ 
    ขอโทษที่มันถึงเวลาที่ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
    ขอโทษมากๆที่อ่อนแอ และยังอยากมีชีวิตต่อ 

    ขอโทษ
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in